της Ευγενιας Ηλιοπουλου
«Νέος ήμουν και γέρασα, και όμως δεν είδα δίκαιο εγκαταλελειμμένο, ούτε κάποιον απόγονό του να ζητάει ψωμί» (ΜΝΚ). (Ψαλμός 36:25 [37:25])
Στον κόσμο μας ξεχωρίζεις αμέσως τον νέο από τον γέρο. Όχι μόνο λόγο εμφάνισης αλλά λόγο διαφορετικής ψυχοσύνθεσης.Ο γέρος νευριάζει εύκολα, δεν ακούει, δεν βλέπει και δεν περπατεί
επειδή κουράζεται εύκολα. Αποτελεί πρόβλημα για τον το ίδιο τον εαυτό του(δεν ορίζει καλά το σώμα και τα αντανακλαστικά του ) και για τους γύρω τους. ¨Όταν ζεί αυτόνομα αντιδράει καλύτερα παρά αυτόν που υπέρ προστατεύεται από την οικογένεια του. Ξέρει και φυλάγεται από τους ορατούς και κρυμμένους κινδύνους. Ο νέος νευριάζει εύκολα, είναι δυσαρεστημένος που δεν έχει τίποτα και πρέπει να πολεμήσει για να αποκτήσει δυνάμεις, θέση στην κοινωνία και στην καρδιά των άλλων ανθρώπων. Προχωράει άφοβα, δεν φυλάγεται, τολμάει ,πετάει! Ο νέος άφοβα τολμάει και νικά η νικιέται. Ανάμεσα στον νέο και τον γέρο διαφέρει η αντίληψη και η ιεράρχηση των σημαντικών πραγμάτων.
Για τον νέο είναι η δράση, να δραπετεύσει και να ΄΄ δοκιμαστεί ΄΄. Ο έμπειρος γέρος, που λούστηκε τα δικά του λάθη και ταλαιπωρήθηκε αρκετά περιμένει. Αποφεύγει τις έντονες δραστηριότητες και τις δοκιμασίες. Ξέρει! Φοβάται την πτώση και την απώλεια υγείας .Οι δύο ηλικίες αγαπούν την μοναχικότητα( οι νέοι αρχικά θέλουν την συγκατοίκηση αλλά γρήγορα ανεξαρτητοποιούνται ενώ οι γέροι επιμένουν στην ιδιοκατοίκηση (ασφάλεια) και να έχουν λίγα άτομα γύρω τους. Αναζητούν ,οι νέοι και οι γέροι, τις στιγμές περισυλλογής και απολογισμών στο ασήκωτο τομέα των ηθικών αξιών, των ιδανικών και μελλοντικών σχεδίων.
Ποιός από τους δύο χάνει πιο εύκολα τον έλεγχο; Ο νέος χαρακτηρίζεται από τον έρωτα, αγωνιστικότητα, την διεκδίκηση, τα ιδανικά και την ανησυχία για την εμφάνιση του. Η ιεράρχηση αυτών των χαρακτηριστικών είναι ανάλογα με το περιβάλλον και τις συνθήκες διαβίωσης του εκάστοτε νέου. Ο γέρος με τις αυξημένες σωματικές, συναισθηματικές και σωματικές ανάγκες εστιάζει αλλού την προσοχή και ιεραρχεί διαφορετικά .Δίνει μεγάλη προσοχή του στα φάρμακα και την υγεία του .Διακατέχεται από μία μόνιμη αγωνία σε ότι αφορά στην προσωπική του υγιεινή. Θλίβεται από την διαπιστωμένη σωματική και ψυχολογική ανημποριά.
«Νέος ήμουν και γέρασα, και όμως δεν είδα δίκαιο εγκαταλελειμμένο, ούτε κάποιον απόγονό του να ζητάει ψωμί» λένε οι σοφοί μας γέροι. Όποιον ηλικιωμένο ρωτήσεις αν θέλει να επιστρέψει στην ανέμελη και όμορφη εποχή της νιότης θα σου απαντήσει ΝΑΙ! Αν θα ρωτήσεις έναν νέο αν θέλει να ζήσει νωρίτερα την εποχή της σοφίας και της ωριμότητας σίγουρα θα σου πει ΟΧΙ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.