της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Mama . Μια από τις πιο γλυκές λέξεις στον κόσμο. Γεμάτη έννοια και αγάπη. Γεμάτη στοργή και όμορφες αναμνήσεις. Μοναδική λόγω πολλών διαστάσεων και έντονης συναισθηματικής φόρτωσης. Ελάχιστοι δεν συγκινούνται όταν την ακούνε.
Δεν ήξερα τι πήγα να δώ. Ήθελα απλά να χαλαρώσω και να περάσω ευχάριστα μαζί με τις φίλες μου. Η εικόνα της ταλαντούχας συνάμα πανέμορφης Πενέλοπε Κρούζ , μιας φλόγας ,μιας έξυπνης και γεμάτη χιούμορ αλλά και δυναμικής γυναίκας αποτελούσε εγγύηση για την πλοκή του έργου. Οι προϋποθέσεις καλές αλλά η μουσική μας προετοίμαζε για πιο δραματικές σκηνές. Ξύπνησαν ,μέσα μου εικόνες που ήθελα να ξεχάσω. Χωρίς μελοδραματισμό, χωρίς υπερβολική γαρνιτούρα η σκληρή πραγματικότητα μας προσγείωσε ανώμαλα. Οι κακές στατιστικές την πήραν με το μέρος τους.
΄ ΄Επεσε ΄΄ από την κακή μεριά των ποσοστών. Οχτώ στις δέκα γυναίκες (35-60ετών) σήμερα αντιμετωπίζουν την μάστιγα του αιώνα. Τον καρκίνο μαστού! Ξεκινά έναν αγώνα ζωής, στον οποίο θα της συμπαρασταθούν ο μικρός γιος της και ένας άγνωστος άντρας με τη δική του τραυματική ιστορία. Μια παγωμάρα μας καθήλωσε στις καρέκλες μας. Πολλές κυρίες που ήταν εκείνη την στιγμή στην αίθουσα κινηματογράφου είχαν μία άμεση η έμμεση σχέση .Με το θέμα.
Θυμήθηκα τα πάντα. Τα δικά μου ,της φίλης μου. Της αδερφής μου. Της άλλης φίλης μου. Βίωσα ξανά το απρόοπτο και το ξαφνικό. Το να σου φύγει η γη κάτω από τα πόδια σου. Δύσκολα συγκράτησα τα δάκρια μου. Μια ιστορία που με βαραίνει και δεν θα στερέψει ποτέ. Μια αγωνία που απαιτεί μεγάλη καρδιά, μεγάλη αντοχή και ατέρμονη υπομονή. Δύναμη και κουράγιο. Το μεγάλο ερωτηματικό να με πλακώνει σαν ένα βαρίδιο μεγατόνων. Για τι σε Το φιλμ ,των τελευταίων 7 μου ετών ξαναπέρασε μπροστά από τα φοβισμένα μάτια μου. Ξαναέζησα την αγωνία, την κατάπτωση δυνάμεων και την απελπισία. Ένοιωσα πάνω στο σώμα μου την ταλαιπωρία, τις επεμβάσεις, την ακτινοβολία και τις πολυάριθμες εξετάσεις. Οδυνηρή ανάμνηση. Πεισματική αμφισβήτηση της αποτελεσματικότητας. Της επιστήμης. Των πάντων. εμένα;
Η ταινία (Ma ma 2015,σκηνοθεσία Χούλιο Μέντεμ με τους: Πενέλοπε Κρουζ, Λουίς Τοσάρ, Ασιέρ Εξεαντία) αγγίζει βαθύτατα το κοινό χωρίς όμως να προκαλέσει τον οίκτο του. Η αναμενόμενη εξέλιξη είναι μία ισχυρή υπενθύμιση στις γυναίκες ότι το σύμβολο ομορφιάς τους κρύβει συνάμα ένα ναρκοπέδιο όπου παλιές και καινούργιες νάρκες ΄΄ περιμένουν ΄΄ και απαιτούν την κατάλληλοι και ταχύτατη αντιμετώπιση .¨Όχι αδιαφορία και απαξίωση. Οι συναισθηματικές επιλογές της ηρωίδες και κυρίως η θυσία της στο βωμό της μητρότητας δεν μπορεί να μην σε συγκινήσουν. Η γέννηση ενός παιδιού δίνει την συνέχεια άσχετα αν πατεί πάνω στο θάνατο της μητέρας.
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.