Η τελευταία Κυριακή του καλοκαιριού
Γράφτηκε από την ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
της Ευγενιας Ηλιοπουλου
Η Κυριακή είναι μία ιδιαίτερη ημέρα της εβδομάδας. Την ξεχωρίζουμε ανάλογα με την θέση που έχουμε στον κοινωνικό ιστό. Οι εργαζόμενοι την περιμένουν πως και πως επειδή είναι η ευκαιρία τους να ξεκουραστούν.
Να εξαργυρώσουν τους κόπους και τις ελπίδες τους για μία καλύτερη και πιο ανθρώπινη πορεία. Οι άλλοι που δεν εργάζονται δεν την αγαπάνε ιδιαίτερα αφού δεν προσθέτει τίποτα στην ανιαρή εβδομάδα τους. Η πόλη χαμηλώνει τους τόνους της, τα λεωφορεία και τα τραμ περνάνε αραιά και πού .Το μετρό και το ηλεκτρικό βάζουν μεγάλα εικοσάλεπτα ανάμεσα στους συρμούς. Σαν να θέλουν να σε αποτρέψουν να πάς κάπου. Οι οικογενειάρχες είναι το πρωί στο καφενείο , μετά τρέχουν στα οικογενειακά γεύματα με την φαμελιά και δεν επιτρέπονται απουσίες. Οι πιστοί πιάνουν στασίδι στην εκκλησία εναποθέτοντας τις ελπίδες τους στον Χρηστό .Δίπλα τους τελούνται μνημόσυνα, λειτουργίες για αυτούς που έχουν εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο και χαλαρώνουν στον παράδεισο ή στην κόλαση. Έξω από τις εκκλησίες βλέπεις τα φορτηγάκια που φορτώνουν τις ανθοδέσμες για να τις πάνε .Σε μια άλλη εκκλησία για ένα άλλο μνημόσυνο.
Το παρατεταμένο καλοκαίρι μας έχει βάλει σε μία ιδιαίτερη τροχιά. Τα χειμερινά μας ,περιμένουν υπομονητικά στο πατάρι και στις σακούλες με τις ναφθαλίνες αφού ακόμα κυκλοφορούμε με μακό και σανδάλια. Οι θαρραλέοι ,με τα ηλιοκαμένα σώματα τους, βουτάνε στα ζεστά και φιλικά νερά της θαλάσσης παρακαλώντας ακόμα για λίγη ομορφιά και χαλάρωση. Οι υπόλοιποι κάνουμε βόλτες στην παραλιακή και απολαμβάνουμε την αύρα και τον παφλασμό των κυμάτων. Το μικρό καλοκαιράκι φεύγει πνιγμένος στις μεγάλες νεροποντές άσχετα αν μόλις σταματήσει η μπόρα ο ήλιος καίει.
Ακόμα ένα καλοκαίρι μας χαιρετάει αφήνοντας μια πίκρα στην ψυχή μας. Θαρραλέα προετοιμαζόμαστε για το χειμώνα και τα δύσκολα της καθημερινότητας. Όλα τα καλά τελειώνουν κάποια στιγμή. Τα χρέη, οι δόσεις, ο ΕΝΦΙΑ, οι νόμοι και οι οδυνηρές μεταρρυθμίσεις μας προσγειώνουν ανώμαλα στην πραγματικότητα. Ο ανασχηματισμός του κυρίου Τσίπρα, με καινούργια και νέα πρόσωπα ,στο κυβερνητικό σχήμα, προσπαθεί να μας απαλύνει τον πόνο και να μας ΄΄ στρώσει ΄΄ καλύτερα το μέλλον. Μερικοί την αγαπάνε άλλοι τον μισούν πιστεύοντας ότι αυτός φταίει για την κατάντια μας. .Εμείς ξέρουμε και με αισιοδοξία προχωράμε άσχετα αν τα βαρίδια που μας έχουν ΄΄ φορέσει ΄΄ οι προηγούμενες μπλε και πράσινες κυβερνήσεις μας καθηλώνουν σε απάνθρωπες μειώσεις μισθών και συντάξεων. Θα το ξεπεράσουμε και αυτό περιμένοντας να ξαναρθεί το καλοκαίρι.
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.