της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Τελευταία, όλο και πιο συχνά, ακούμε λεκτικές απρέπειες στο δημόσιο λόγο. Είτε ανάμεσα σε δύο καλεσμένους στα τηλεοπτικά παράθυρα ή κατ ιδίαν στις ανάμεσα τους συζητήσεις. Ελεύθερη και δημοκρατική χώρα
ήμαστε. Ο κάθε πικραμένος και απογοητευμένος έχει δικαίωμα να εκφραστεί ελεύθερα και αβίαστα. Ο καθένας έχει την ευθύνη των λεγόμενων του. Κουβαλάει στις πλάτες του μία ΄΄ προίκα ΄΄ γνώσεων και δικαιούται να τις εκθειάσει όπου σταθεί και όπου βρεθεί .Μέχρι εδώ όλα καλά και άγια και όλοι θα πάμε στα σπίτια μας ικανοποιημένοι με αυτά που είπαμε και πράξαμε. Και το θέμα θεωρείται λήξαν.
Όταν οι λέξεις πλαισιώνονται από συναισθηματική φόρτιση, εκφράσεις και απαράδεκτους προσωπικούς χαρακτηρισμούς μιλάμε για παραλήρημα και έλλειψη σεβασμού απέναντι στους θεσμούς. Οι δημοσιογράφοι υποκινούμενοι από διάφορα συμφέροντα με το δικό τους βιολί (δημόσιο βήμα των ΜΜΕ) βάζοντας πινελιές χολής και απρέπειας όταν σχολιάζουν τους πολιτικούς. Π.χ. ο χαρακτηρισμός ΄΄ επαναστατικό λίμπιντο ΄΄ που χρησιμοποιήθηκε πρόσφατα από δημοσιογράφο στο ΣΚΑΙ για τα κίνητρα του ταξί\ιδιού του πρωθυπουργού στην Κούβα Είναι φοβερό πόσο άνετα και εκ του ασφαλούς εκτοξεύουν απρέπειες ανεξάρτητα από την θέση που κατέχουν.
Ο χλευασμός και η ειρωνεία ξεχειλίζουν και από το δήθεν άβατο της ελευθερίας λόγου πυροβολούν κατ εντολή των αφεντάδων τους. Αν εκφράζουν την η προσωπική τους γνώμη να την κάνουν σπίτι τους η με τους γνωστούς τους και όχι δημόσια. . Κρινόμαστε από τις πράξεις μας και όχι από τις προθέσεις και τις λέξεις μας. Λέξεις και φράσεις που δύσκολα σβήνονται στην μνήμη μας.
Αν η θέση που κατέχει κάποιος είναι επίσημη ,θεσμική και υπεράνω κρατικών σχέσεων και συμβιβασμών τι γίνεται; Πώς να βάλει φρένο; Ο Ερντογκάν ,μέσα στο παραληρηματικό λόγο του, ονειρεύεται να γίνει ένα άλλος Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής. Ξεσπαθώνει για εσωτερική και εξωτερική χρήση ΄΄ πουλώντας ΄΄ εθνικιστικά φούμαρα. Αμφισβητεί, προκαλεί, υπόσχεται και υποκινεί τους πάντες ανεβάζοντας τα ντεσιμπέλ στα πλαίσια της προβληματικής εξωτερικής και εσωτερικής του πολιτικής. Πως τολμάει να ανοίξει μέτωπο με την Ελλάδα όταν έχει τόσα ενοχλητικά αγκάθια στην πλάτη του(Συρία, Κουρδιστάν, Ισραήλ, Ρωσία);Πώς να τον σταματήσεις όταν στην επίδειξη δύναμης που έκανε πρόσφατα φυλάκισε δεκαοχτώ χιλιάδες στρατιωτικούς και πανεπιστημιακούς και δεν αντέδρασε κανένας .
Η Ε.Ε., που του κλείνει τις πόρτες (για την ένταξη της χώρας του), ξεχνάει ότι η Ελλάδα (μέλος της ) όχι μόνο συνορεύει άμεσα αλλά θα πλημυρίσει από τους χιλιάδες πρόσφυγες που θα έρθουν επειδή ό σουλτάνος ΄΄ θύμωσε ΄΄; Δεν υπάρχουν δικλίδες ασφαλείας για το παράλογο των απαιτήσεων του; Μήπως πρέπει να παρθούν μέτρα πιο σημαντικά και πιο αποτελεσματικά από τα πολλά λόγια και τα ευχολόγια που λένε οι ισχυροί στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο; ;
