της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Η αυλή είναι ένας υπαίθριος περιφραγμένος χώρος που ανήκει σε ένα σπίτι-κτήριο και έχει πολλαπλές χρήσεις. Η πιο γνωστή είναι η επισημοποίηση ιδιοκατοίκησης κάποιου χώρου. Αυτό συνεπάγεται την νομική κάλυψη των δικαιωμάτων (απαγόρευση εισόδου) αναγκών
(καινούργια φυτά και χώμα)αλλά και των υποχρεώσεων του ιδιοκτήτη (φορολόγηση και διατήρηση γεωγραφικών ορίων).Η αυλή έχει και μία διαφορετική και διαχρονική χρήση. Συμπεριλαμβάνει το σύνολο των αυλικών (όχι υποχρεωτικά βοηθητικό προσωπικό),των αξιωματούχων (προστατεύουν) και συμβούλων που πλαισιώνουν τον ηγεμόνα. Στην ιστορία ξεχώρισαν ηγετικές προσωπικότητες με τις αυλές τους. Φυσιογνωμίες που χάραξαν την δική τους αλλά και του λαού τους την ιστορία. Με το μυαλό και την διαπαιδαγώγηση σου θα συνταχτείς με την μία η άλλη έννοια αυτής της λέξης..
Μία αυλή χωρίς περίφραγμα καταπατάται πολλές φορές με επιθέσεις και απαξίωση. Περιφραγμένη αλλά εγκαταλελειμμένη επιτρέπει την πρόσβαση στον όποιον περνάει. Να εγκατασταθεί, να δίνει ή να παίρνει. Αφήνοντας το αποτύπωμα του μένει η φεύγει αφήνοντας πίσω του συντρίμμια. Απροστάτευτη γεμίζει πέτρες ,ξερόχορτα, παλιά άχρηστα αντικείμενα και περιττώματα σκυλιών. Προσωπικά λατρεύω τις αυλές ,τους χώρους όπου μπορώ να σταθεροποιήσω την σχέση μου με την φύση. Να χαρώ την φύση και να περιποιηθώ το χώμα και τα φυτά. Όμως ποτέ δεν μπήκα σε κλίκες αυλές. Με το δύσκολο τίμημα της αυτή η συνειδητή επιλογή, με στήριξε στο να διατηρήσω μυαλό ανοικτό και στάση αντικειμενική απέναντι στα γεγονότα. ¨Ήσυχα, με καθαρό μυαλό και ηρεμία κοιμάμαι διατηρώντας απόσταση .¨Έτσι εξασφαλίζω την ελευθερία του πνεύματος μου. Διατηρώ μία επιφύλαξη για αυτούς που φεύγουν από μία αυλή σε άλλη αλλάζοντας νοοτροπία. Με το πρόσχημα της ανυπακοής τρέχουν να σχηματίσουν μία δική τους αυλή..
Είδα, στην τηλεόραση έναν πρώην, που απαρνήθηκε την κομματική σκιά, έφυγε από ένα κομματικό μαντρί ,στερήθηκε τους αυλικούς του και τώρα έστησε άλλη αυλή. Την δικιά του. Το θεώρησε αναγκαίο. Να ακολουθήσει τον ρόλο του στον στη ιστορία της Ελλάδας. Έστειλε κάλεσμα σε επαναστάτες και προοδευτικούς πολίτες για την δημιουργία αυλής παρντόν ενός καινούργιου κινήματος. Είχε δηλώσει δημόσια ότι δεν έχει ηγετικές φιλοδοξίες. Με την σιγουριά της προηγούμενης συμμετοχής του σε ένα μεγάλο και δυνατό κόμμα και με παράπονο πικρό, εξέφραζε την απογοήτευση του για την μη συμμετοχή .Του λαού. Οι άλλοι είναι κακοί και ακατάδεχτοι(δεν τον δέχονται για ηγέτη)ενώ αυτός είναι σεμνός και τίμιος εργάτης που απορεί για τι κανένας δεν τον ακολουθεί και δεν συντάσσεται με τους σκοπούς και το πρόγραμμα. Τη νέα αυλής. Αυτός έχει δίκιο όταν φτύνει τον χώρο που τον ανάδειξε. Οι άλλοι ,που μείνανε, είναι προδότες του αγώνα και ανάξιοι εραστές των στόχων του αγώνα. Οι άλλοι δεν βλέπουν ενώ αυτός βλέπει .Απογοητευμένος που μόνος του, δεν μπορεί να οδηγήσει την χώρα στην σωτηρία!
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.