της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Η πρώτη μου επαφή με την Μόσχα, ήταν ευχάριστη συνάμα εντυπωσιακή . Η πόλη με 4 θεολογικές σχολές,6 στρατιωτικές, δεκάδες ινστιτούτα και πανεπιστήμια και 120 θέατρα εκπέμπει μία πολιτιστική και καλλιτεχνική δύναμη.
Ζέστη υποφερτή με τον ήλιο να παίζει κρυφτούλι με τα σύννεφα. Πλούσια και ήρεμη, ομορφιά με μία απόλυτη καθαριότητα σε όλους τους χώρους. Ρωτώντας έμαθα ότι οι κάδοι απαγορεύονται στην πρόσοψη των κτηρίων, και είναι ανύπαρκτοι στα πάρκα και στις πολυκατοικίες. Εκεί ΄΄ κρύβονται στις εσωτερικές αυλές από όπου συχνά περνάνε τα απορριμματοφόρα του δήμου. Παράξενα όταν πριν λίγες ώρες στους δρόμους της Αθήνας αντίκριζες τους βρώμικους κάδους να χάσκουν ,να μυρίζουν και να προκαλούν σμήνους από μύγες και μέλισσες. Καταπράσινες τεράστιες εκτάσεις με το εν τρίτο της πόλης των 17 εκατομμυρίων κατοίκων να καλύπτεται από 6 μεγάλα πάρκα με τεχνίτες λίμνες και πολύ μεγάλη ποικιλία λουλουδιών και φυτών.
Η πόλη που συνδυάζει αρμονικά το παλιό με το νέο, σε μαγεύει με τα παλιά και καινούργια αρχιτεκτονική της. Μοναστήρι Νοβοντεβίτσιι ,πάρα πολλά μουσεία ,ιστορικές εκκλησίες ,πρεσβείες σε πολλά αρχοντικά παλάτια κοντά σε αυστηρά και απρόσωπα κτήρια κρατικών υπηρεσιών. Ανάμεσα στα μουσεία ξεχωρίζει το Γκούλαγκ που έγινε εις μνήμη των χιλιάδων εξόριστών και φυλακισμένων επί κομμουνιστικής εποχής. Σημάδια ευμάρειας με πολυκατοικίες με τεράστια διαμερίσματα (7 δωμάτια σε 300τ.μ.)κοντά στις παλιές εργατικές συνοικίες (τριάρι σε 490 τ.μ.)σε ξαφνιάζουν. Εξήγηση απλή όταν το 1992,επί εποχή Γιέλτσιν 16.000 επιχειρήσεις ιδιωτικοποιήθηκαν και χιλιάδες μοσχοβίτες έγιναν νεόπλουτοι ελεύθεροι επαγγελματίες αγοράζοντας μετοχές ΄΄ φούσκα ΄΄ που τους έσπρωξαν στην σωματική και οικονομική καταστροφή. Η ρώσικη μαφία έφερε στην καθημερινότητα τις εγκληματικές ενέργειες (το 1999 σε μία έκρηξη σε διαμέρισμα σκοτώθηκαν 300) και ο άγριος καπιταλισμός έδιωξε ανεπίστρεπτη επιχειρήσεις στον αφανισμό. Επώδυνες και αμαρτωλές αναμνήσεις από άλλες εποχές κοντά σε ουρανοξύστες και τολμηρές αρχιτεκτονικές κατασκευές που σε προσγειώνουν στην τωρινή πραγματικότητα μιας Ρωσίας που δεν έσκυψε το κεφάλι της. Δεν έχασε την μάχη με το χρόνο και ανταγωνίζεται επάξια άλλες χώρες του κόσμου. Απλώς κοντά στο όνομα του Πούτιν (επιλογή του Γιέλτσιν) τώρα υπάρχουν μεγιστάνες όπως Μπερεζόβσκι, Γκουζίνσκι, Αμπράμοβιτς και Κοντορκόβσκι με εκατομμύρια καταθέσεις στον κόσμο (πετρέλαιο, αέριο, τηλεπικοινωνίες και Μ.Μ.Ε. Καθόλου τυχαία η συχνή εμφάνιση του υπέρ ήρωα ως καβαλάρη, πολεμιστή, ψαρά η δύτη .
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.