της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Χθες αναπολούσα τον Σ. Ανταμό και το παράπονο του ότι η αγαπημένη δεν ήρθε στο ραντεβού επειδή χιόνιζε και σήμερα άλλαξε ριζικά όλη η εικόνα. Είμαι στο ξενοδοχείο μου(-2 C) και μετράω τα αυτοκίνητα που περνούνε.
Εδώ και ώρα δεν περνάει κανένα λεωφορείο, μόνο στρατιωτικά,λίγα τουριστικά και ελάχιστα Ι.Χ. ¨Όλα πάνε σιγά και προσεκτικά άσχετα αν το επίπεδο χιονιού είναι 12 εκατοστά. Οι τουρίστες ,που εχθές είχαν γεμίσει το πάρκο Λουξεμπούργκ και παίζανε χιονοπόλεμο τώρα περιμένουν στα ξενοδοχεία τους να περάσει η μέρα. Τα άκρως τουριστικά αξιοθέατα(Αψίδα Θριάμβου, Πύργος Άιφελ, Λούβρο Δημαρχείο κλπ.)είναι κλειστά αφού δεν πατεί ψυχή. Μερικοί παριζιάνοι τολμηροί βγαίνουν για να περπατήσουν στην μέση του δρόμου ανενόχλητοι από την κυκλοφορία οχημάτων. Η εθνική οδός 118 είναι κλειστή από εχθές και πολλά αυτοκίνητα ΄΄ κολλήσανε ΄ εκεί. Πολλές πτήσεις δεν πραγματοποιήθηκαν στο Ορλύ και ο κόσμος κοιμήθηκε στα Τερμινάλ. Οι φορτηγατζήδες περιμένουν έξω από το Παρίσι εδώ και 24 ώρες και η Πυροσβεστική περνάει και τους μοιράζει τρόφιμα και νερό. Γιατροί και νοσηλευτές περνάνε στα σταματημένα οχήματα και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους κοιμισμένους αυτοκινητιστές. Εθελοντές μαζί με την Αστυνομία (2.800 άτομα βγήκαν εχθές παραπάνω από το κανονικό προσωπικό) ελέγχουν τις σκηνές των άστεγων, των προσφύγων και των μεταναστών για να τους προσφέρουν προσωρινή στέγη η φαί και φάρμακα. Ο κρατικός μηχανισμός υποτίμησε την έκταση αλλά λειτούργησε καλά και μάλιστα λίγο υπερβολικά με τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας τραίνων και λεοφορείων. Δυστυχώς δεν ενημέρωσε εγκαίρως για τις εθνικές. Η γενική οδηγία στους πολίτες είναι να μην βγάλουν τα ΙΧ τους. Σε λίγες ώρες όλα θα μπούνε σε τάξη. Οι εικόνες των ανθρώπων που προσωρινά στεγάστηκαν σε μεγάλους χώρους ήταν καθησυχαστική. Έμεινα σε ζεστούς χώρους, έφαγαν και τώρα περιμένουν να περάσει η μπόρα. Αύριο όλα θα είναι καλύτερα!
Καθισμένη ,στο ζεστό μου δωμάτια σκέφτομαι πως θα αντιδρούσε η Ελλάδα σε μία τέτοια κατάσταση. Θυμάμαι το 1997 όταν αποκλείστηκε το ΚΑΤ αρκετοί συνάδελφοι μείναμε στο σταθμό Ειρήνη. Συζητήσαμε και ηρωικά περπατήσαμε δίπλα στις γραμμές του τραίνου .Φτάσαμε, χαρούμενοι, που το καταφέραμε. Φυσικά οι βραδινές βραδιές παράτειναν την εργασία τους επειδή το νοσοκομείο είχε αποκλειστεί. Αξέχαστη εμπειρία
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.