Κρούν τα νταούλια μώρε Στεργιο μ’ κρουν και τα βιολιά
Γράφτηκε από την ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Μεγάλη Εβδομάδα στην Αλεξανδρούπολη και στους δρόμους της ακριτικής πόλης γίνεται χαμός. Μικροί και μεγάλοι βγαίνουν και ξεδίνουν. Οι καφετέριες βογκάνε και τα μαγαζιά ξεπουλάνε.
Η αγορά πήρε φωτιά και μπροστά στα ΑΤΜ περιμένει ουρά. Οι κρατήσεις για το βράδυ της Ανάστασης σε ταβέρνες και φαγάδικα ξεπερνάνε τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις .Είναι οι φοιτητές πού γυρίζουν στην γενέτειρα τους για να χαρούν τα πατροπαράδοτα. Είναι τα εγγόνια που ήρθαν στους παππούδες. Είναι οι νονές και οι νονοί που τρέχουν στα μαγαζιά για να προλάβουν τα ναζάκια των βαφτισιμιών. Είναι η γενική χαλάρωση και η διάχυτη γιορτινή ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με την ελπίδα για κάτι καινούργιο και αισιόδοξο για το μέλλον του τόπου. Όλοι αφήνουν ,στην άκρη, την αγωνία, την μιζέρια και το παράπονο για να ενωθούν ψυχή τε και σώματι στην γιορτή της Ανάστασης. Μετά μπορούν να ξαναγυρίσουν στα δύσκολα τώρα όμως οφείλουνε όλοι να γιορτάσουν και να χαρούνε. Όλη η πόλη εκπέμπει μια μεταδοτική θετική ενέργεια που σε κάνει να χαμογελάς και ας μην ξέρεις τους διπλανούς σου..
Τα πάθη του Ιησού μας προβληματίζουν επειδή είναι μία υπενθύμιση των δικών μας βασάνων (οικονομική κρίση, ανεργία, φτώχεια, δόσεις στην εφορεία, στέρηση υλικών αγαθών, αβεβαιότητα για το μέλλον της χώρας)αλλά δεν μας πτοούν. Η χώρα σιγά και σταθερά θα βγει από το μνημόνιο, η ανάπτυξη θα κάνει μικρά βήματα και θα φύγει από την μέγγενη των χρεών της. Ο Στέργιος στο θρακιώτικο τραγούδι πισμάνεψε και ανέβηκε απάν στην αγριντιά (στο δέντρο) για να μην παντρευτεί αλλά πείθεται, τελικά, και θα πρωτοστατήσει στον χορό του Ησαΐα. Δεν θα φάνε όλοι αρνάκι το Πάσχα αλλά τουλάχιστον θα ατενίσουν με περισσότερη αισιοδοξία το μέλλον.
Λίγα χιλιόμετρα από τα ελληνοτουρκικά σύνορα οι ακρίτες καλά κρατούν και δεν υποκύπτουν στους εκβιασμούς. Περάσαμε δύσκολα αλλά δεν χαθήκαμε και δεν υποκύψαμε στις τρομάρες και τις απειλές. Δεν κάναμε το παιχνίδι του Ερντογάν και δεν βουτήξαμε στην κατάθλιψη και τον φόβο. Έχουμε όλοι μία καλύτερη προοπτική για το μέλλον αφού βγαίνουμε στο ξέφωτο.
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.