Τα άγνωστα έθιμα μας τι Σιτοχώρι τι Μεξικό;
Γράφτηκε από την ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Την δεύτερη ημέρα του Πάσχα σε ένα χωρίο της Θράκης ,προς στα σύνορα με την Βουλγαρία ,το Σιτοχώρι, μαζεύονται όλοι οι κάτοικοι του χωρίου στο νεκροταφείο για να κάνουν έναν δικό τους ομαδικό μνημόσυνο, για τους συγχωριανούς
τους που έφυγαν από τον μάταιο τούτο κόσμο. Κάνουνε, μαζί με τους νεκρούς τους την Ανάσταση. Μικροί και μεγάλοι, γέροι, ενήλικες και παιδιά συγκεντρώνονται κάνοντας ένα συμβολικό κύκλο έξω από το εκκλησάκι του νεκροταφείο. Με αυγά, τσουρέκια και λίγο κρασί τιμούν τους πεθαμένους σε μία δίωρη τελετή με επικεφαλής τον παπά του χωριού. Τσουγκρίζουν και εύχονται χρόνια πολλά. Συγχωρούν, γιορτάζουν και μνημονεύουν τους νεκρούς τους. Αναπολούν καταστάσεις και συγκινούνται. Τηρούν αυτό το έθιμο δεκάδες χρόνια τώρα ακόμα και επί κατοχής τελέστηκε και ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία. Από τους 400 κατοίκους μείνανε 300 και όσοι βρίσκονται σε κοντινές αποστάσεις έρχονται να ενώσουν τις μνήμες τους με τους μόνιμους κάτοικους. Κάθε χρόνο σημειώνονται απουσίες ,επειδή μερικοί δραπετεύουν από την ομάδα των ανθρώπων που γιορτάζουν στην ομάδα που τιμάται αλλά είναι μία λογική εξέλιξη της ζωής.
Μαθαίνοντας για αυτό το έθιμο ξαναέζησα το ταξίδι μου στο Μεξικό όπου ήμουνα παρούσα στην γιορτή. (Día de Muertos)Η παροδική επιστροφή στη Γη των νεκρών συγγενών και των αγαπημένων. Εορτάζεται σε όλο το Μεξικό, ιδιαίτερα στις κεντρικές και νότιες περιοχές, καθώς και σε άλλες περιοχές του κόσμου από καθολικούς μεξικανικής καταγωγής, στο τέλος του Οκτώβρη και στις αρχές Νοεμβρίου, περίοδος η οποία συμπίπτει με την ολοκλήρωση του ετήσιου κύκλου της καλλιέργειας καλαμποκιού. Σχετίζεται με την γιορτή Των Αγίων Πάντων και πρόκειται για ένα κυριολεκτικό «ξύπνημα των νεκρών», αφού οι δρόμοι τις πόλης γεμίζουν σκελετούς, ενώ πιστεύεται ότι εκείνη τη μέρα του χρόνου οι νεκροί επιστρέφουν στη Γη και γιορτάζουν με τις οικογένειες τους. Κάθε χρόνο στις πόλεις και τα χωριά του ο κόσμος πηγαίνει στα νεκροταφεία και η νύχτα περνάει με γλέντια και φαγητό κοντά στους πεθαμένους τους. Με ομοιώματα σκελετών και νεκροκεφαλών στολίζονται οι δρόμοι και οι πλατείες και όλοι είναι ντυμένοι γιορτινά. Με γέλια ,πολύ μουσική και χορούς θυμούνται ‘όμως οι τουρίστες ξαφνιάζονται.
Δύο μέρη σε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά το ένα από το άλλο. Δυο παρόμοιες γιορτές με τον ίδιο σκοπό αλλά με διαφορετικό τρόπο έκφρασης. Οι παρευρισκόμενοι τιμούνε τους νεκρούς τους με τον παραδοσιακό τους τρόπο και δεν τους ξεχνάνε. Το Σιτοχώρι είναι κοντά στο Μεξικό η το Μεξικό στην Θράκη; Ούτε το ένα ούτε το άλλο και τα δύο είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση.
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.