της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Μέσα στην μεγάλη τοξικότητα των ημερών, την εναλλαγή καιρού με βροχές και λιακάδα και την έντονη αγωνία για το μέλλον της χώρας προέκυψε μία ευχάριστη βίζιτα.
Στο μπαλκόνι μου. Όσοι με ξέρουν, από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχουν καταλάβει ότι έχω ένα μεγάλο ενδιαφέρον για την κηπουρική. ¨Όλοι ξέρουν ότι λατρεύω τα λουλούδια και ασχολούμαι εντατικά με το να φυτέψω, να παρακολουθήσω και ενίοτε να παρουσιάσω τις επιτυχίες .Μου. Αυτή η ενασχόληση, μου προσφέρει μεγάλη χαρά, γαλήνη και ενίοτε απόλαυση των προϊόντων .Μου. Η εικόνα των δύο μικρών μπαλκονιών μου έχουν δημοσιευτεί πολλάκις και το κοινό με επιβράβευσε με πολλά like .Αυτή είναι η ικανοποίηση μου. Στα πλαίσια αυτών των δραστηριοτήτων μου συναντώ, συχνά ανταγωνιστές. Επισκέπτες που λαχταράνε τα προϊόντα μου και τα δοκιμάζουν πριν από έμενα. Τα πουλάκια δεν πάνε σε όλα τα μπαλόνια, μας επιλέγουν! Εγώ σέβομαι ότι πεινάνε αλλά δεν είμαι επιθετική. Απλώς θέλω να δω τους καρπούς των κόπων μου. Δεν υπάρχει πόλεμος αλλά κρατάμε τις αποστάσεις μας. Σε αυτή την, επιφανειακά ήρεμη, κατάσταση, νικήθηκα κατά κράτος. Από ένα περιστέρι.
Εκεί που ήμουν έτοιμη να βάλω τις φωνές και να διώξω την εισβολέα υποχώρησα. Πάνω στο χώμα τις γλάστρας μου είδα ένα μικρό, λευκό πανέμορφο αυγό. Πότε πρόλαβε, πότε έτρωσε την κατάσταση δεν κατάλαβα. Η ύπαρξη της μάνας και του αυγού σταμάτησαν τις εχθρικές και πολεμικές μου αντιδράσεις. Τι να κάνω; Πάντα σέβομαι την μητρότητα και δεν μπορώ να καταστρέψω μία ζωή. Αποφάσισα να κόψω ταχύτητα και με κίνδυνο να μαραθεί το φυτό στην γλάστρα να σταματήσω το πότισμα. Να περιμένω τις εξελίξεις. Και πέρασαν δύο ημέρες. Την κοίταζα, με κοίταζε. Μέχρι εκεί. Κατάλαβε και κατάλαβα. Ειρήνη!
Σήμερα είχα δεύτερη έκπληξη. Τώρα στην γλάστρα μου υπήρχαν δύο μικρά, λευκά πανέμορφα αυγά. Η περιστέρα ,με την αρμένικη βίζιτα της, σταθεροποίησε την προσωρινή μας ανακωχή. Πιστεύω ,ότι στην ζωή μας την πεζή τίποτα δεν είναι τυχαίο. Έτσι όπως και τα παιδάκια δεν πάνε στην αγκαλιά όλων των ανθρώπων έτσι και τα ζώα ζυγίζουν, αναλύουν και αποφασίζουν. Σου αρέσει ή όχι αυτά σε επιλέγουν. Ζητάνε την αγάπη ,την βοήθεια και την προσοχή σου. Ενίοτε την προσωρινή φιλοξενία σου. Έχεις μία καρδιά και μία ευαίσθητη ψυχή .Τι θα αποφασίσεις ;Ζωή του φυτού ή του περιστεριού; Πως να την αρνηθείς;
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.