Η υποκειμενικότητα της αισθητικής στο Δήμο Κοζάνης
«Γελοῖον γάρ, ἦ δ' ὅς τόν γε φύλακα φύλακος δεῖσθαι» που σημαίνει «Θα ήταν γελοίο ο φύλακας να χρειάζεται φύλακα» λέει ο Πλάτωνας στην Πολιτεία, δια στόματος Γλαύκωνα .
Η παραπάνω φράση βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στην περίπτωση της αφισοκόλλησης που πραγματοποίησε ο Δήμος Κοζάνης σχετικά με το επιστημονικό συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στην πόλη με τίτλο «Κοζάνη 600 Χρόνια Ιστορία».
Σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν-1491/84, και την κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων 'Έργων απαγορεύεται η τοποθέτηση επιγραφών ή διαφημίσεων σε κτίρια, οικόπεδα, κοινόχρηστους χώρους ή γήπεδα και επιτρέπεται μόνο ύστερα από άδεια του δήμου ή της κοινότητας, σύμφωνα με την οποία καθορίζονται ειδικότερα οι προδιαγραφές,προϋποθέσεις και διαδικασία τοποθέτησής τους.
Σε μια πόλη λοιπόν, που ο καθένας κάνει ότι του καπνίσει, που τα φορτηγά ξεφορτώνουν ολόκληρο το 24 στο μοναδικό πεζόδρομο της πόλης, μεταμορφώνοντας τον σε λιμάνι, που οπαδοί ομάδων μετατρέπουν ανενόχλητοι κεντρικά κτήρια σε κακόγουστα σκηνικά κερκίδας, που συνεχίζει να διατηρεί σαν δείγμα καινοτομίας, έναν άθλιο ημιπογειομένο ηλεκτρικό κάδο, απέναντι από τα αγάλματα των ηρώων της, πρέπει να αναρωτηθούμε όλοι μετρώντας την ευθύνη μας, στο μέγεθος που μας αναλογεί, για το που οδεύει και ποιο είναι το μέλλον της.
Οι πολίτες της Κοζάνης δεν σταμάτησαν να αντιλαμβάνονται την ασχήμια, απλά συνήθισαν να ζουν με αυτή και δεν τους αξίζει. Παραφράζοντας τέλος έναν στίχο του Καβάφη από το ποίημα με τίτλο «Όσο μπορείς», φωνάζουμε σε όλους όσους παίζουν τους αρμόδιους ...
Κι αν δεν μπορείτε να κάμετε την πόλη μας όπως την θέλουμε, τούτο προσπαθήστε τουλάχιστον όσο μπορείτε: μην την εξευτελίζετε.