Στη μνήμη του Στάθη Χρυσικόπουλου Αντίο «γιατρέ μου» Ο κινηματογράφος ήρθε για να μας αποδείξει με τρόπο διαυγή ότι ανάμεσα στο φανταστικό και το ονειρικό, τα γεγονότα,

Ένας κλέφτης για να έχει ηθικά ερείσματα, ψυχολογικά στηρίγματα και ιδεολογικά προτάγματα, πιστεύει πως όλοι κλέβουν, έτσι διευκολύνει τις σκέψεις, τις ιδέες και τις ενέργειές του κυρίως όταν κάτι στραβώσει και πρέπει κάποιος

Τι αξία άραγε θα είχε μια κοινωνία η οποία δεν φροντίζει τους αδύναμους και δεν προστατεύει τους αποτυχημένους; Εκτός πια κι αν θέλουμε μια κοινωνία η οποία μας βυθίζει σε πολιτικά, ηθικά, αξιακά, θρησκευτικά πρότυπα και

«Ανεπαρκείς» χαρακτηρίζει τις λύσεις που έχουν δοθεί μέχρι σήμερα από την Πολιτεία, το Διοικητικό Συμβούλιο του Εθνικού Θεάτρου με ανακοίνωση του, σημειώνοντας ότι «δεν θεραπεύουν την ηθική απαξίωση της ανώτερης καλλιτεχνικής εκπαίδευσης».

Οι πληγές της μνήμης Ένας τόπος από τον οποίο ποτέ δεν μπορούμε να δραπετεύσουμε, αλλά ούτε ποτέ κανείς μπορεί να μας εκδιώξει, είναι εκείνος της μνήμης. Είναι όμως μεγάλη και σπουδαία τέχνη

Όταν ο άνθρωπος βυθίζεται στις συνήθειες και πνίγεται στην καθημερινότητα, δεν έχει το κουράγιο να ρίξει μια ματιά στις βαθύτερες ανησυχίες και τη δύναμη να ελέγξει την πορεία του βίου του και την τροχιά του εαυτού του. Τότε

Αντί νεκρολογίας Ανάμεσα στα τόσα που μπορούν να ειπωθούν για την παρουσία και το έργο του Μητροπολίτη Ιωάννη είναι η ενασχόλησή του πρωτίστως με το ζήτημα της Οντολογίας (λόγος περί του Όντος)

To μακρινό 1986 μπορεί και το ’96 ποιος θυμάται πια, αλλά και ποιος νοιάζεται για τα χρόνια, τότε που είτε βράδιαζε είτε έφεγγε τα γιασεμιά μύριζαν πιο έντονα (για να παραφράσουμε τον ποιητή) και οι μέρες είχαν μικρά στίγματα

Η νούμερο ένα θεατρική παράσταση για παιδιά σε χειμερινή περιοδεία!

To Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με το ΤμήμαΕικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών τουΠανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας

Όταν θα έχουμε ταξινομήσει όλα τα ερωτήματα της ζωής, θα έχουμε δώσει κάθε απάντηση, θα μαζεύουμε τα συμπράγκαλά μας να λησμονηθούμε στο φως της αιωνιότητας, ένα χέρι θα μας γραπώσει από το σβέρκο.

Το σκοτεινό παρελθόν πάντα θα πλημμυρίζει το φωτεινό μέλλον με άπλετο σκότος και αποστροφή για να ντύσει το παρόν στα γκρίζα της ανησυχίας, των λειψών προσδοκιών και των αγχωτικών προσπαθειών.

Η παύση ανάμεσα στις λέξεις που εκφέρουμε πολλές φορές είναι πιο σημαντική από τα λόγια. Τη σιωπή του συνομιλητή μας πρέπει να καταλάβουμε, το κατέβασμα του κεφαλιού του, το στιγμιαίο του βλεφάρισμα, τη βαθιά και

Ένα μουσικό σταυροδρόμι είναι η Ρυθμωδία, που φέτος συναντήθηκαν ένα πιάνο, μια κιθάρα, ένα μπάσο, κρουστά και σαξόφωνα, βιολιά και βιόλες, όμποε φλάουτα και κλαρινέτα. Κι ανάμεσα τους να ξεπηδούν οι φωνές της Έλλης,

Το πρώτο και βασικό χαρακτηριστικό του γενναίου ανθρώπου, όταν χρειάζεται για να προστατευθεί, για να επιτεθεί ή να καλυφθεί, είναι να γίνεται φίλος με τον φόβο και όσα κουβαλάει μαζί του αυτό το άγριο συναίσθημα.