Από τους αντιπυρηνικούς στους αντιμνημονιακούς δήμους
Γράφτηκε από τον ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
Του Γιώργου Παναγόπουλου
Τη δεκαετία του 80 οι «προοδευτικοί» δήμαρχοι βάφτιζαν το δήμο τους αντιπυρηνική ζώνη. Η ανακήρυξη γινόταν στα πλαίσια της κομματικής αντζέντας
που έθετε τότε το ΚΚΕ, με τα κακά πυρηνικά των Αμερικανών που δεν έπρεπε να τοποθετηθούν στην Ευρώπη και να πλήξουν τον παράδεισο της σοσιαλιστικής δημοκρατίας. Οι περισσότεροι «προοδευτικοί» δήμαρχοι κατανοούσαν βέβαια ότι οι αντιπυρηνικές ανακηρύξεις ήταν κουταμάρες, αλλά επειδή για να εκλεγούν ήθελαν τις «αριστερές» ψήφους, έκαναν την ανάγκη πολιτική άποψη και έβαζαν την ταμπέλα.
Οι δημοτικές ταμπέλες μπορεί να μην περιόρισαν την εξάπλωση των πυρηνικών και να μην απέτρεψαν την κατάρρευση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, αλλά έχτισαν αντιλήψεις σε σχέση με ποιο είναι το «διακύβευμα» των δημοτικών εκλογών. Υπάρχουν, λοιπόν, αυτοί που συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να υποστηρίζουν ότι το ζήτημα δεν είναι να εκλέξουμε ένα δήμαρχο ο οποίος έχει πρόγραμμα, συνεργάτες και προσωπικές δεξιότητες που θα βοηθήσουν να γίνουν 5-6 πράγματα στην πόλη, αλλά έναν ο οποίος θα σηκώνει ταμπέλες. Θέλουν, δηλαδή, κατά αντιστοιχία ένα δήμαρχο που θα ανακηρύξει το δήμο του αντιμνημονιακή περιοχή!
Τι σημαίνει αντιμνημονιακός δήμος; Θα αντισταθεί ο δήμαρχος στις επιταγές του μνημονίου. Πώς; Μα προφανώς με ψηφίσματα και άλλες ...δράσεις. Επί της ουσίας όμως τι θα κάνει; Μα τίποτα απολύτως. Γιατί τα χρήματα για τα έργα αλλά και τους υπαλλήλους τα πληρώνει το μνημόνιο και όχι ο δήμαρχος από τη τσέπη του. Οπότε τι ακριβώς θα πετύχει ο αντιμνημονιακός δήμαρχος; Να μην κάνει τίποτα, να μην έχει καμία ευθύνη και να καταγγέλλει για τα πάντα το μνημόνιο. Αν, λοιπόν, χρειαζόμαστε έναν δήμαρχο που η δουλειά του θα είναι απλώς να καταγγέλλει, να το πούμε καθαρά. Αυτό, πράγματι, είναι εύκολη υπόθεση και δεν έχει καμιά σημασία ποιο πρόσωπο θα είναι. Αν όμως χρειαζόμαστε έναν δήμαρχο που θα λειτουργεί ορθολογικά και μέσα στα πλαίσια που θέτει ο προϋπολογισμός της χώρας, η εκλεγμένη κυβέρνηση του τόπου και τα χρηματοδοτικά πλαίσια που υπάρχουν, τότε πρέπει να συζητηθούν σοβαρά άλλα ζητήματα που προσδιορίζουν τα χαρακτηριστικά του υποψηφίου.
Είναι καιρός να μάθουμε από το παρελθόν απορρίπτοντας τα αρνητικά που μας οδήγησαν σε κωμικοτραγικές καταστάσεις. Δεν χρειαζόμαστε τοπικές αρχές και υποψηφίους οι οποίοι θα διαπιστώνουν και θα καταγγέλλουν. Χρειαζόμαστε ανθρώπους που θα μπορούν να οικοδομούν μέσα σε ένα ομολογουμένως δύσκολο δημοσιοοικονομικό περιβάλλον. Το να ζητάς ή να διεκδικείς χρήματα είναι το εύκολο, το να κάνεις με λίγα χρήματα πολλά είναι το δύσκολο. Τα επόμενα χρόνια τα χρήματα στην τοπική αυτοδιοίκηση θα είναι λίγα και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει, είτε καταγγελθεί είτε όχι το μνημόνιο. Χρειαζόμαστε, έτσι, ανθρώπους οι οποίοι θα μπορούν με λίγα να κάνουν πολλά. Απαιτούνται, άτομα ανιδιοτελή και ικανά, με προσωπική αίγλη και γοητεία, που θα κινούνται πέρα από τις μυωπικές κομματικές σκοπιμότητες, προκειμένου να λειτουργήσουν ικανοποιητικά και ωφέλιμα για τους πολίτες οι δήμοι.
Όλα δείχνουν ότι σε λίγους μήνες δεν θα υπάρχει μνημόνιο, παρά μόνο οι υποχρεώσεις που προκύπτουν από το σύμφωνο σταθερότητας της συμμετοχής της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το δημοσιονομικό πλαίσιο για τους δήμους δεν πρόκειται, δηλαδή, να αλλάξει. Αν κάποιος θέλει να συγκροτήσει μέτωπο, και ταυτόχρονα να είναι έντιμος και πολιτικά καθαρός, το μέτωπο θα πρέπει να είναι κατά της Ε.Ε. Δεν θα το κάνει όμως, γιατί ξέρει την απάντηση των πολιτών. Έχει μάθει, όπως τότε που κατήγγειλε τα πυρηνικά των Αμερικάνων και έκλεινε τα μάτια και τα αυτιά για το Κοζλοντούι και τα Τσερνόμπιλ που ήταν «ψεύτικες κατασκευές της μαύρης προπαγάνδας», να ψαρεύει στα θολά νερά του λαϊκισμού. Οι ίδιοι άνθρωποι με τις ίδιες πρακτικές είναι, δυστυχώς, έτοιμοι να μας προσφέρουν άλλο ένα επεισόδιο φαρσοκωμωδίας.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.