Η μάχη της ''καρέκλας'' για τους καρκινοπαθείς είναι για την ζωή!
Γράφτηκε από την ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
της Ευγενίας Ηλιοπούλου
Αυτές τις ημέρες ζούμε μία μάχη ''επιβίωση'' των φιλόδοξων πολιτικών μας. Η καρέκλα, η πολιτική και οικονομική καρέκλα είναι ο κυρίως στόχος
πολλών ανθρώπων. Ονειρεύονται απευθείας αναθέσεις σε έργα, μυρίζονται κομπίνες και λαχταράνε τα πλούτη και τα προνόμια. Μερικοί, στα πλαίσια αυτής της μάχης, αλλάζουν πολιτικό στρατόπεδο και δείχνουν μεταμέλεια για τα νεανικά τους τσιλημπουρδήματα. Συγκροτούν καινούργια σχήματα αναμένοντας την δόξα. Πουλάνε ψεύτικες ελπίδες και αυτο βαφτίζονται σωτήρες του τόπου. Ξεχνάνε ότι δεν υπάρχουν άχρωμες λύσεις για τα προβλήματα του τόπου. Οι λυκοφιλίες και οι συναλλαγές προκαλούν πολλά ερωτηματικά και δικαιολογούν την αμφισβήτηση των πραγματικών σκοπών αυτών των ανθρώπων. Μοιράζουν κούφια λόγια, αναιρούν τις υποσχέσεις και ιδρώνουν στα τηλεοπτικά μας παράθυρα μπας και σταυρώσουν ψήφους. Έξω, στον κόσμο, φοβούνται να βγουν χωρίς σωματοφύλακες. Δεν τολμούνε να βγουν επειδή θα φάνε μόνο γιαούρτια και πλαστικά μπουκάλια στα μούτρα τους. Εμείς, οι απλοί ψηφοφόροι, κρατάμε αποστάσεις και κρίνουμε ανάλογα με την θέση αυτών των σχημάτων απέναντι στην Ευρώπη και το πως θα διαχειριστούν την οικονομική κρίση. Βλέπουμε πως συμπεριφέρονται σαν δουλικά της Γερμανίας.
Στο παράρτημα του Λαϊκού Νοσοκομείου, εκεί στην Σεβαστουπόλεως, διεξάγεται ένας άλλος αγώνας, μία άλλη μάχη. Για την θεραπευτική καρέκλα. Στο τέταρτο όροφο συγκεντρώνονται καθημερινά 60-100 ασθενείς για να κάνουν την χημειοθεραπεία τους. Οι καρέκλες και τα κρεβάτια θεραπείας δεν φτάνουν και αναγκαστικά δίνουν μία μάχη για την θεραπεία τους. Συγγενείς και φίλοι τους συμπαραστέκονται και κάνουν υπομονή. Πιάνουν τις καρέκλες μέχρι να έρθουν οι κουρασμένοι ασθενείς τους. Δεν μαλώνουν, δεν φωνάζουν και δείχνουν κατανόηση απέναντι στον πόνο τους. Οι αξιόλογοι λειτουργοί Υγείας εξυπηρετούν τους 100 παρότι δεν έχουν πολλά υλικά και μερικοί είναι δύσκολες περιπτώσεις. Υπομονή και κατανόηση, κουράγιο και ελπίδα, αγώνας για την ζωή. Το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό τρέχει, εξυπηρετεί και εφαρμόζει την θεραπευτική αγωγή σε όλους τους πονεμένους. Τηρούν την διαδικασία και ελέγχουν για να μην γίνουν λάθη στα βασανισμένα σώματα των ασθενών τους. Από το πρωί οι ασθενείς έρχονται και αναμένουν. Δεν πιέζουν το προσωπικό επειδή έχουν μάτια και βλέπουν ότι είναι ήρωες, υπεύθυνοι και επιστημονικά καταρτισμένοι σώζουν ζωές. Η σιωπή είναι σημαντική για όλους. Οι ματιές ζυγίζουν την κατάσταση και η ελπίδα είναι σταθερή. Όσο υπάρχουν θεραπείες υπάρχουν και λύσεις.
Η μάχη για την καρέκλα εδώ είναι ουσιαστική. Άλλες φιλοδοξίες διακυβεύονται εδώ. Η ζωή τους αξίζει μόνο στα μάτια των παθόντων και των συγγενών τους. Δεν κυνηγάνε την πολιτική δόξα και δείχνουν συγκρατημένη αισιοδοξία. Είτε πράσινος είτε μπλε είναι ο ασθενής ο καρκίνος δεν επηρεάζεται από τις πολιτικές πεποιθήσεις των καρκινοπαθών. Τι να την κάνεις την εξουσία όταν κουβαλάς τέτοια ασθένεια; Τα όνειρα και οι φιλοδοξίες αυτών των ασθενών είναι άμεσα συνδεδεμένα με την ποιότητα ζωής τους και τον χρόνο που θα ζήσουνε. Τα άλλα περριτεύουν.
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.