πολλών ανθρώπων. Ονειρεύονται απευθείας αναθέσεις σε έργα, μυρίζονται κομπίνες και λαχταράνε τα πλούτη και τα προνόμια. Μερικοί, στα πλαίσια αυτής της μάχης, αλλάζουν πολιτικό στρατόπεδο και δείχνουν μεταμέλεια για τα νεανικά τους τσιλημπουρδήματα. Συγκροτούν καινούργια σχήματα αναμένοντας την δόξα. Πουλάνε ψεύτικες ελπίδες και αυτο βαφτίζονται σωτήρες του τόπου. Ξεχνάνε ότι δεν υπάρχουν άχρωμες λύσεις για τα προβλήματα του τόπου. Οι λυκοφιλίες και οι συναλλαγές προκαλούν πολλά ερωτηματικά και δικαιολογούν την αμφισβήτηση των πραγματικών σκοπών αυτών των ανθρώπων. Μοιράζουν κούφια λόγια, αναιρούν τις υποσχέσεις και ιδρώνουν στα τηλεοπτικά μας παράθυρα μπας και σταυρώσουν ψήφους. Έξω, στον κόσμο, φοβούνται να βγουν χωρίς σωματοφύλακες. Δεν τολμούνε να βγουν επειδή θα φάνε μόνο γιαούρτια και πλαστικά μπουκάλια στα μούτρα τους. Εμείς, οι απλοί ψηφοφόροι, κρατάμε αποστάσεις και κρίνουμε ανάλογα με την θέση αυτών των σχημάτων απέναντι στην Ευρώπη και το πως θα διαχειριστούν την οικονομική κρίση. Βλέπουμε πως συμπεριφέρονται σαν δουλικά της Γερμανίας.

Στο παράρτημα του Λαϊκού Νοσοκομείου, εκεί στην Σεβαστουπόλεως, διεξάγεται ένας άλλος αγώνας, μία άλλη μάχη. Για την θεραπευτική καρέκλα. Στο τέταρτο όροφο συγκεντρώνονται καθημερινά 60-100 ασθενείς για να κάνουν την χημειοθεραπεία τους. Οι καρέκλες και τα κρεβάτια θεραπείας δεν φτάνουν και αναγκαστικά δίνουν μία μάχη για την θεραπεία τους. Συγγενείς και φίλοι τους συμπαραστέκονται και κάνουν υπομονή. Πιάνουν τις καρέκλες μέχρι να έρθουν οι κουρασμένοι ασθενείς τους. Δεν μαλώνουν, δεν φωνάζουν και δείχνουν κατανόηση απέναντι στον πόνο τους. Οι αξιόλογοι λειτουργοί Υγείας εξυπηρετούν τους 100 παρότι δεν έχουν πολλά υλικά και μερικοί είναι δύσκολες περιπτώσεις. Υπομονή και κατανόηση, κουράγιο και ελπίδα, αγώνας για την ζωή. Το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό τρέχει, εξυπηρετεί και εφαρμόζει την θεραπευτική αγωγή σε όλους τους πονεμένους. Τηρούν την διαδικασία και ελέγχουν για να μην γίνουν λάθη στα βασανισμένα σώματα των ασθενών τους. Από το πρωί οι ασθενείς έρχονται και αναμένουν. Δεν πιέζουν το προσωπικό επειδή έχουν μάτια και βλέπουν ότι είναι ήρωες, υπεύθυνοι και επιστημονικά καταρτισμένοι σώζουν ζωές. Η σιωπή είναι σημαντική για όλους. Οι ματιές ζυγίζουν την κατάσταση και η ελπίδα είναι σταθερή. Όσο υπάρχουν θεραπείες υπάρχουν και λύσεις.

Η μάχη για την καρέκλα εδώ είναι ουσιαστική. Άλλες φιλοδοξίες διακυβεύονται εδώ. Η ζωή τους αξίζει μόνο στα μάτια των παθόντων και των συγγενών τους. Δεν κυνηγάνε την πολιτική δόξα και δείχνουν συγκρατημένη αισιοδοξία. Είτε πράσινος είτε μπλε είναι ο ασθενής ο καρκίνος δεν επηρεάζεται από τις πολιτικές πεποιθήσεις των καρκινοπαθών. Τι να την κάνεις την εξουσία όταν κουβαλάς τέτοια ασθένεια; Τα όνειρα και οι φιλοδοξίες αυτών των ασθενών είναι άμεσα συνδεδεμένα με την ποιότητα ζωής τους και τον χρόνο που θα ζήσουνε. Τα άλλα περριτεύουν.