όταν το κράτος επιχείρησε για πρώτη φορά να φορολογήσει τους άγαμους, και επίσης όσους σύχναζαν σε οίκους ανοχής ή παρόμοια στέκια. Η λαϊκή ονομασία προέκυψε από το ότι η πλατεία ήταν ερημική και αποτελούσε κέντρο ερωτικών συναντήσεων στις αρχές του 20ου αιώνα Πλατεία Αμερικής, ονομάστηκε  το 1927 προς τιμήν του φιλελληνισμού των ΗΠΑ. Ξεκίνησε να αναπτύσσεται ραγδαία στις αρχές της δεκαετίας του 1950, όταν στη περιοχή πέριξ της πλατείας κατασκευάστηκαν αξιόλογες πολυκατοικίες μεγάλης προβολής και υψηλής ποιότητας. Υπήρξε μια από τις αριστοκρατικότερες συνοικίες των Αθηνών. Η περιοχή άρχισε να εγκαταλείπεται από τους κατοίκους της όμως τις δεκαετίες του 1980 και του 1990, λόγω της ανυπαρξίας χώρων στάθμευσης και του νέφους, οπότε και στις αρχές του 21ου αιώνα στα εγκαταλελειμμένα διαμερίσματα εγκαταστάθηκαν μετανάστες και πρόσφυγες λόγω των εξαιρετικά χαμηλών ενοικίων των διαμερισμάτων που είχαν εγκαταλειφθεί Τότε ήταν δύσκολοι καιροί. Τώρα η γειτνίαση με την κακόφημη Φυλής και οι αρκετοί οίκοι ανοχής , κρυμμένοι στα ισόγεια  αρχοντικών πολυκατοικιών, καλύπτουν τις ανάγκες των ανδρών της περιοχής παντρεμένοι και μη. Εδώ και 10 χρόνια το όνομα άλλαξε πάλι ,πλατεία Αφρικής αφού πλειοψηφεί του ντόπιου πληθυσμού η κοινότητα που προέρχεται από την σκλαβωμένη Αφρική.

        Σήμερα αντίκρισα δύο διαφορετικές εικόνες του πληθυσμού της. Πήγα στο Ταχυδρομείο ,που πάντα είναι γεμάτος κόσμο που διαμαρτύρεται λόγω  καθυστερημένης εξυπηρέτησης. Κάποτε υπήρχαν 4 υπάλληλοι με μία αυστηρή διευθύντρια που ενίοτε εκτελούσε και χρέη παραλαβής δεμάτων. Όλοι την θαύμαζαν επειδή ήταν γρήγορη και αποτελεσματική και έβαζε τάξη  στις φασαρίες. Τώρα ,στα πλαίσια του κλεισίματος των ΕΛΤΑ υπήρχαν μόνο δύο υπάλληλοι  που με ιώβεια υπομονή  και ευγένεια εξυπηρετούσανε το κοινό. Γεμάτο κόσμο μέσα, πολλοί εκτός καταστήματος αλλά δεν άκουγες μιλιά. Η πλειοψηφία του ήταν αλλοδαποί. Εντυπωσιάστηκα ξέροντας ότι συνήθως όταν τίθεται θέμα ουράς, υπομονής και καθυστέρησης ο έλληνας  ξεσπαθώνει και ΄΄κατεβάζει΄΄ κυβερνήσεις. Εδώ τσιμουδιά!  Δέκα μέτρα πιο πάνω ο ναός της τύχης. ΠΡΟ-ΠΟ.Γεμματος κόσμο .Όλοι μελαμψοί αλλοδαποί. Νόμιμοι ή παράνομοι. Με επιδόματα και μη. Πάκο με πενηντάρικα στις τσέπες. Σαγιονάρες στα γυμνά πόδια , φόρμες σπιτιού και φωνές. Καταλάβαινες ότι απλώς έφυγαν για λίγα λεπτά, από τα σπίτια τους. Τύφλα να έχει το  dress code ,άλλωστε σε τέτοιους χώρους το τελευταίο πράγμα που έχει σημασία είναι τι φοράς. Κανένας σεβασμός στον υπάλληλο. Έπαρση και μεγάλες φασαρίες ανάμεσα τους. Καμία γυναίκα.

     Είδα δύο διαφορετικές κοινωνικές εικόνες της αγαπημένης μου πλατείας. Ανθρώπινες αφού ανθρώπινα τα λάθη. Κυβερνήσεις έρχονται και φεύγουν, δήμαρχοι εκλέγονται και πέφτουν. Παραμένω αισιόδοξη, ξέρω ότι  πάντα υπάρχουν καλά και κακά στοιχεία σε μία κοινωνία. Άγνωστη η προοπτική της πλατείας αλλά ελπίζω σε μία αλλαγή προς το καλό όταν θα ανοίξει ο σταθμός του μετρό της Κυψέλης.