της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΥΠΟΥΛΟΥ
Στο νοτιοδυτικό άκρο της Πελοποννήσου συναντάς το ταιριαστό αντάμωμα πολιτισμού(Φεστιβάλ χορού),φύσης (το αγνό παρθένο λάδι ελιάς
μοναδικής γεύσης και καθαρής ποιότητας) και φιλοξενίας(οι ντόπιοι είναι ευγενικοί, εξηγούν, βοηθούν και φιλεύουν ενίοτε τους ξένους και έλληνες τουρίστες). Αυτός ο συνδυασμός καταστάσεων μαγεύουν τον τουρίστα και τον κάνουν να επιστρέψει σε αυτή την ευλογημένη γη .ξανά και ξανά.
Οι διακοπές μακριά από την πυρωμένη Αθήνα και την βαβούρα της κοσμοσυρροής του κέντρου είναι πάντα επιθυμητές. Ίσως από τα λίγα μέρη, στην Ελλάδα, που αλλάζεις εντελώς παραστάσεις να είναι η Μεσσηνία. Ο χρόνος εδώ παίρνει άλλες διαστάσεις Ο μόνος προβληματισμός σου είναι που θα βρεις μία καινούργια ταβέρνα ή ένα μαγικό λιμανάκι. Η μία παραλία είναι πιο όμορφη από την άλλη και ανάλογα με τα γούστα σου βρίσκεις ότι θέλεις. Λατρεύω τα μικρά παραδοσιακά καταστήματα όπου βρίσκεις τα άκρως απαραίτητα. Αυτά που χρειάζεται κάποιος που ζει στο χωριό. Ξεκινώντας με καουτσουκένιες γαλότσες, σαγιονάρες ,αυγά γαλακτοκομικά αλλά και φρέσκα φρούτα και λαχανικά και τελειώνοντας με μάσκες και αεραγωγούς για τους τολμηρούς κολυμβητές. Ο τέλειος συνδυασμός μπάνιου στην θάλασσα με το μεσημεριανό στην ψαροταβέρνα στην ακτή. Βρεγμένη ,ακόμα από την θάλασσα, να κάθεσαι να φας κυριολεκτικά στο κύμα κοντά σε οικογένειες με ροδαλά παιδάκια που γελάνε και χαίρονται την φύση.
Η ατελείωτη παραλία της Καλαμάτας με τις πολλές εναλλακτικές λύσεις ,σε ότι αφορά στο γεύμα που θέλεις να πάρεις αντί να σε κουράζει σε ευχαριστεί. Η έντονη νυχτερινή ζωή με χιλιάδες έφηβους να διασκεδάζουν αμέριμνα και η ευχάριστη βόλτα στην παραλιακή και στο λιμάνι σε χαλαρώνει. Υποψιάζομαι ότι η επέκταση των καθισμάτων στο πεζοδρόμιο είναι παράνομη αλλά καλοκαίρι είναι και όλα συγχωρούνται.
Η τελευταία ημέρα του 20 ου Διεθνή Φεστιβάλ χορού στέφτηκε με επιτυχία. ¨Εξι χορογράφοι ,όλες γυναίκες,δουλέψανε, μελετήσανε και αξιοποίησαν κατά το καλύτερο τρόπο τα στοιχεία του τόπου, την ιστορία και τα ,γεγονότα που σφράγισαν την Καλαμάτα, Το κοινό και οι συντελεστές αρχιτέκτονες, χορευτές και θεατρολόγοι ζήσανε μία άτυπη περιήγηση στους δρόμους της Καλαμάτας(on the road). Με άξονα το κείμενο και το χορό το πλήθος κόσμου οδηγήθηκε σε διάφορα δημόσια κτήρια και γραφικά σοκάκια. Τα ευλύγιστα και καλά γυμνασμένα εφηβικά σώματα και η σωστή επιλογή της μουσικής (φλογέρα, κλαρίνο και φλάουτο) πλαισίωσαν αρμονικά τα κείμενα για την ιστορία του τόπου. Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε η χρίση του τυπογραφείου της εφημερίδας ΘΑΡΡΟΣ με τις εφημερίδες να καλύπτουν τα σώματα των χορευτών και φυσικά οι 6 νύφες στα μπαλκόνια.
Η Καλαμάτα έχει πάψει, από το 1950 να ασχολείται με το μετάξι και τα περίφημα μαντίλια αλλά η συνέχεια της στην ιστορία αντικαταστάθηκε άξια από το χορό και τον λόγο. Τα συγχαρητήρια μας στους συντελεστές και τους διοργανωτές του φεστιβάλ.
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.