Της Ευγενίας Ηλιοπούλου
Δεν είναι βιβλίο αλλά είναι πάντα κοντά στα βιβλία. Ξύλινο, γύψινο, πλαστικό ή μεταλλικό. Μπορεί να πάρει γεωμετρική μορφή, ζώου ή κολώνας.
Πτυσσόμενο ή σταθερό. Είναι καλαίσθητο. Αλλάζει χρώμα ανάλογα με το χρώμα της βιβλιοθήκης. Στέκεται περήφανα και λαμπρά επειδή πλαισιώνει αρμονικά την εικόνα. Μπορεί να είναι πιο όμορφος από τα άχαρα εξώφυλλα των βιβλίων. Είναι απαραίτητος σε μία βιβλιοθήκη ή σε ένα γραφείο. Είναι το στήριγμα τους για να είναι όρθια και να μην χαλάσει η ραφή τους. Ο τρόπος στηρίγματος διαφέρει αλλά η χρησιμότητα είναι αποδεδειγμένη. Ψυχολογικά είναι καλά άσχετα αν δεν συμπαθεί πολύ τους γείτονες του. Ζηλεύει την χάρη τους. Αντιλαμβάνεται ότι ποτέ δεν θα έχει το περιεχόμενο τους. Έχει επίγνωση της ασημαντότητας του.
Στην μονότονη και άχαρη ζωή μας μερικοί άνθρωποι συνειδητά επιλέγουν να παίξουν το ρόλο του βιβλιοστάτη. Ανεξάρτητου φύλου κάποιος πουλάει την υποστήριξη του. Συνειδητά γίνεται στήριγμα για τις δημόσιες εμφανίσεις κάποιου άλλου. Κάθεται κοντά σε επώνυμους και απλώς ομορφαίνει το περιβάλλον. Η επιλογή του, ως συνοδός, γίνεται με βάση την εμφάνιση του. Στηρίζει φανερά η κρυφά κάποιες προσωπικότητες προσφέροντας μία ολοκληρωμένη εικόνα του ΄΄μεγάλου΄΄ βιβλίου. Δεν είναι καλός ή κακός. Είναι σίγουρα σιωπηλή παρουσία αφού είναι δεδομένη η αφοσίωση και η αποδοχή του. Συνοδεύει τους πολιτικούς ,τους αστέρες του πενταγράμμου ή του σινεμά και τους πλούσιους στις δημόσιες εμφανίσεις τους. Στηρίζει τις απόψεις αυτών των ανθρώπων με το χαμόγελο και την παρουσία του. Δεν προκαλεί αρνητικές αντιδράσεις. Ίσως μόνο την ζήλεια των άλλων επειδή είναι λίγο ακριβή η τιμή του.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά όταν είδα έναν κύριο ,κοντά σε ένα πολιτικό. Ο πολιτικός είχε ζεσταθεί πάρα πολύ και κουράζονταν να κρατήσει το πανάκριβο, επώνυμο, λινό σακάκι του. Χαμογελαστός και άνετος ο πολιτικός. Ο βιβλιοστάτης κρατούσε προσεκτικά το σακάκι. Αφοσιωμένης στο έργο του. Να μην τσαλακωθεί και αλλάξει την εικόνα του πολιτικού.Αυτός ήταν ο ρόλος του!
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.