Μοναδική χρήσιμη επιλογή του Σαμαρά, η παραίτηση
Γράφτηκε από τον ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
Του Γιώργου Παναγόπουλου
Η συνομωσιολογική προσέγγιση της πολιτικής είναι πιθανότατα το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας. Οι θεωρίες συνομωσίας είναι
αυτές που συσκοτίζουν την αλήθεια και οδηγούν σε απολύτως ανορθολογικές επιλογές. Η διαρκής αναζήτηση «...αυτού που κρύβεται από πίσω» και η επίκληση σε αυτούς που «....τα έχουν κανονισμένα όλα» οδηγεί στη νομιμοποίηση κάθε ανοησίας, με αποτέλεσμα να φαντάζουν ως φυσιολογικοί οι απόλυτοι παραλογισμοί. Τα χρόνια της οικονομικής κρίσης οι θεωρίες συνομωσίας και τα απολύτως παρανοϊκά επιχειρήματα έγιναν κυρίαρχα στον πολιτικό λόγο και την πολιτική ζωή. Από αυτό το σπιράλ του παραλογισμού η χώρα δύσκολα πλέον θα ξεφύγει, γιατί πολίτες και πολιτικοί δεν δείχνουν διατεθειμένοι να αποδεχτούν ότι έκαναν λάθος, ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως νόμιζαν, ότι δεν πρόκειται να μας σώσει ούτε ο θείος Σώρρας ούτε τα πετρέλαια από το Αιγαίο. Δεν φταίνε οι Γερμανοί , οι Ισπανοί και οι Σλοβένοι για τα δικά μας αδιέξοδα αλλά ο τρόπος με τον οποίο εμείς αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα.
Για να αρχίσουν όμως οι πολίτες να αντιλαμβάνονται τα πράγματα θα πρέπει να αλλάξουν στάση οι πολιτικοί. Όσοι από τους πολιτικούς αντιλαμβάνονται το πού πραγματικά βρισκόμαστε και πού υπάρχει ο κίνδυνος να οδηγηθούμε, αν συνεχίσουμε να πορευόμαστε με την τύφλωση των θεωριών συνομωσίας, οφείλουν να αντιδράσουν. Να δείξουν τον δρόμο ακολουθώντας την προσωπική δύσκολη πορεία. Να βάλλουν πάνω από την προσωπική επιδίωξη της ανέλιξης ή της δικαίωσης την σωτηρία της πατρίδας και των πολιτών. Η καταστροφή δεν πρόκειται κανέναν να δικαιώσει, ενώ δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αναδειχθεί μέσα από αυτήν η θετική συμβολή του οποιουδήποτε. Η ψύχραιμη στάθμιση των δεδομένων οδηγεί σε δύσκολες και επίπονες για κάποιους προσωπικά αποφάσεις αλλά τώρα έχουμε ανάγκη από χρήσιμους πολιτικούς.
Ο Αντώνης Σαμαράς ανέλαβε την αρχηγία της Ν.Δ. σε μια δύσκολη συγκυρία, μετά από μια 5χρονη διακυβέρνηση της χώρας που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία. Ακολουθώντας μια ιδιαίτερα επιθετική στρατηγική – βοηθούμενος και από την απίστευτη ανικανότητα του Γιώργου Παπανδρέου – κατάφερε να επαναφέρει τη ΝΔ στην εξουσία, πείθοντας ότι για την χρεοκοπία δεν έφταιγε η προηγούμενη διακυβέρνηση αλλά το μνημόνιο. Με πρωταγωνιστή τον Σαμαρά ξεκίνησε ο παραλογισμός του διαχωρισμού μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών, που σημαδεύει ακόμα την πολιτική ζωή της χώρας και οδηγεί, από κωλοτούμπα σε κωλοτούμπα, τους πολίτες στην απόλυτη παραζάλη.
Ο Σαμαράς, αφού κατάφερε να πείσει ότι φταίει το μνημόνιο, αναγκάστηκε στην πορεία να το εφαρμόσει και κατέληξε σε σύντομο χρονικό διάστημα εκεί απʼ όπου ξεκίνησε, στην αντιπολίτευση. Τα χρόνια της εξουσίας είχε ως αντιπολίτευση τον εαυτό του, ο μνημονιακός Σαμαράς υλοποιούσε και ο αντιμνημονιακός έσκιζε το μνημόνιο! Αποτέλεσμα αυτής της αντίφασης, να χάσει πανηγυρικά τις εκλογές από τον αυθεντικό εκφραστή της αντιμνημονιακής ρητορείας Τσίπρα. Τώρα ο Σαμαράς περιμένει δικαίωση, γιατί «δεν υπάρχει ζωή της χώρας χωρίς μνημόνιο», και ο Τσίπρας προσπαθεί να εφαρμόσει μνημόνιο, για να μην σκάσει η χώρα στα χέρια του. Θέλει όμως να το ονομάσει κάπως αλλιώς για να μην κατηγορηθεί για κωλοτούμπα!
Η χώρα χρειάζεται μια ευρωπαϊκή δεξιά παράταξη, η οποία προφανώς και δεν μπορεί να κινείται σε ποσοστά Σαμαρά. Σε όλη την Ευρώπη κυριαρχούν οι δεξιές κυβερνήσεις, και αυτό δεν είναι τυχαίο. Η δημοκρατία σε μια χώρα δεν έχει αδιέξοδα όταν λειτουργεί, και για να συμβαίνει αυτό χρειάζονται ισχυρά κόμματα με ξεκάθαρό ιδεολογικό προσανατολισμό. Η ΝΔ για να γίνει ξανά κόμμα εξουσίας θα πρέπει να απαλλαγεί από τα βαρίδια που την κρατούν καθηλωμένη. Βασικά πρέπει να διαγράψει τις αντιφατικές επιλογές της ηγεσίας της που, μπροστά στη βιασύνη της να καταλάβει την εξουσία, πυρπόλησε τα πάντα. Ο Σαμαράς οδήγησε τη ΝΔ σε μια ανόητα αντιμνημονιακή ρητορική, νομιμοποιώντας υπερπατριωτικές δοξασίες και εθνικοπατριωτικές αντιλήψεις οι οποίες, αφού έπνιξαν τον ίδιο και τη ΝΔ, κινδυνεύουν να πνίξουν τώρα και τη χώρα. Ο Σαμαράς, όσο και να περιμένει τη δικαίωση, αυτή δεν πρόκειται να έρθει, και αυτό, διότι έχει υπάρξει και αντιμνημονιακός και μνημονιακός. Ως προς τι, λοιπόν, αναμένει να δικαιωθεί; Επειδή το πολιτικό αδιέξοδο της χώρας είναι προφανές και πρωτοφανές. η μόνη πράξη ευθύνης που του μένει είναι η παραίτηση από τη ΝΔ.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.