της Ευγενιας Ηλιοπούλου
Εκεί στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα. Ήταν στημένοι. Κάμερες και μικρόφωνα. Έτοιμα για την μάχη .Περίμεναν με ανυπομονησία. Τα λαγωνικά της δημοσιογραφίας.
Εκεί όπου υπάρχει πρόσφορο έδαφος. Για ανεπιβεβαίωτες εικασίες. Αφετηρία για ιστορίες με πολύ ζουμί. Ο δρόμος ήταν γεμάτος οίκους ανοχής που λειτουργούν στο φουλ. Μαζεύτηκε πλήθος κόσμο. Νόμιμοι και παράνομοι αλλοδαποί βιαστικοί να βγουν για δύο λεπτά έξω από την ανωνυμία τους. Να μιλήσουν. Χωρίς τεκμηριωμένες απόψεις. Τα λαγωνικά στήσαν αυτί και κάμερα. Κάτι θα βγάλουν. Θα απλώσουν τον τραχανά της ενημέρωσης. Βασανιστικά αργά με τα ίδια και τα ίδια πλάνα. Με την φωτογραφία της μικρής να στραγγίσει συγκίνηση, δάκρυα και ερωτηματικά. Χωρίς δεοντολογική δημοσιογραφική υποχρέωση για την διασταύρωση πληροφοριών. Προς συγκομιδή ΄΄ειδήσεων΄΄ χωρίς να αναζητηθεί η πραγματική αιτία του συμβάντος. Χωρίς να ερμηνευτεί σωστά ποιός και πού έχει να κερδίσει από την αναμόχλευση του θέματος.
Εύκολη λεία. ¨Ένα παιδάκι ΄΄χάθηκε΄΄μια μάνα ανησυχεί. Είναι δεδομένη η ευαισθησία των ελλήνων στα παιδιά. Πούλησε ή όχι το παιδί της; Που βρήκε 4000 ευρώ μία ιερόδουλη που πουλάει καθημερινά την σάρκα της για 15 ευρώ; Πως πούλησε το σπλάχνο της;. Κάποια που ούτε μηνύσεις θα κάνει και ούτε ρέστα θα ζητήσει. Στην βιασύνη τους οι δημοσιογράφοι είχαν στήσει καρτέρι. Δεν άφηναν ψυχή να περάσει από μπροστά τους χωρίς να ρωτάνε. ¨Ότι περπατούσε και είχε διαφορετικό χρώμα δέρματος. Ούτε η γιαγιά που βγήκε με την εγγόνα της δεν σώθηκε. Για τα σκουπίδια βγήκε αλλά την τσάκωσαν οι κάμερες. Ελληνίδα αλλά μένει στην περιοχή. Κάτι θα ξέρει. Κάτι θα έμαθε από τα κουτσομπολιά της περιοχής.
Η τηλεόραση είναι ένα σημαντικό μέσο ενημέρωσης και ψυχαγωγίας. Ένα όπλο ισχυρό που εύκολα μπαίνει στο σπίτι σου. Οι επιλογές του κάθε καναλιού και οι προτιμήσεις των ανθρώπων που κρύβονται πίσω από τις κάμερες προκαλούν ερωτηματικά στον απλό πολίτη. Ο όγκος και η χρονική έκταση ποιόν ωφελούν; Την δουλειά τους κάνουν οι άνθρωποι έτσι δεν είναι; Μετά από την μεγάλη δοκιμασία των χιλιάδων ξένων, που ήρθαν και θα μας καταστρέψουν, πρέπει να βρουν ένα άλλο πιασάρικο θέμα. Μπόλικο και ζουμερό που να μπει στην κρεατομηχανή της ενημέρωσης. Να χορτάσει το μάτι των ακροατών. Σε μια περιοχή όπου η αναλογία έλληνες /αλλοδαποί είναι 3/10 υπάρχουν πολλά προβλήματα που προκύπτουν από την συμβίωση. Όπως τα κοινά σημεία και οι διαφορές ανάμεσα στους ντόπιους και τους ΄΄κατακτητές΄΄ άσχετα αν έχουν υποστεί την ίδια μιζέρια. Τα βάσανα της φτώχειας δεν διαλέγουν χρώμα και ούτε καταγωγή. Στο σουπερμάρκετ της γειτονιάς πληρώνουν τα ίδια λεφτά. Είναι πολύ εύκολο να σταυρώσεις κάποιον. Παρά να τονίσεις τις αδικίες που πηγάζουν από την οικονομική κρίση και την φτώχεια !
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.