της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Στην λαϊκή της γειτονιάς μου. Κοσμοπλημύρα. Νοικοκυρές και νοικοκύρηδες διαπραγματεύονται τι; τιμές και ποσότητες .Ο καθένας με διαφορετικό στυλ και
επιχειρήματα. Οι πωλητές και τελευταία σπάνια οι παραγωγοί πολεμάνε αρχικά γενναία και τελικά υποκύπτουν. Στην γοητεία και τελικά στις ανάγκες. Η οικονομική κρίση δεν κάνει καλό στην υγεία και ούτε στην τσέπη .Έχεις δύο λύσεις. Να πάς στο σουπερμάρκετ ή να πάς σε άλλη λαϊκή.
Τους παρακολουθούσα από μακριά. Όμορφοι και γαλήνιοι. Χεράκι, χεράκι. Σταματούσανε στους πάγκους και η κυρία έλεγε και ο κύριος απαντούσε με μία μοναδική φράση. Ναι καλή μου! την κοιτούσε στα μάτια και της επιβεβαίωνε με το κάθε τι την αγάπη και την λατρεία του. Έσκυβε το κεφάλι και προφανώς για πολλοστή φορά, στην ζωή τους, συμφωνούσε απόλυτα μαζί της .Και το εννοούσε. Η γλύκα και τα χαμόγελά τους με συγκίνησαν βαθύτατα. Κουβαλούσανε μαζί τα ψώνια τους. Δεν υπήρχε ο σκλάβος και η κυρά. Ήταν το ζευγάρι που μοιράζεται τα βάρη.
Καλή μου! πόση γλύκα κρύβουν αυτές οι λέξεις. Εξέφρασα δημόσια τον θαυμασμό μου. Για την προσφώνηση. Σπάνια το έχω ακούσει ζωντανά. Ποιό είναι το μυστικό της επιτυχίας; Τι πρέπει να κάνεις για να ευτυχήσεις τόσα χρόνια; Που οφείλεται η τόση μεγάλη διάρκεια της σχέσης τους; Ο συμβιβασμός ,ο αλληλοσεβασμός και η αγάπη. Περήφανα μου απάντησαν ότι για 60 συναπτά έτη είναι μαζί επειδή ο έρωτας τους, τους έδωσε δύναμη και αντοχή. Ο κύριος πρόσθεσε ότι από έφηβος την είχε ερωτευτεί αλλά οι δικοί της δεν τον θέλανε. τους έπεφτε λίγος. Δεν είχε λεφτά και ούτε πτυχία. Απλώς είχε ένα καλό επάγγελμα και ήταν εργατικός πολύ. Βάλανε και κάποιον να τον σκοτώσουνε αλλά την γλύτωσε. Μετά λίγους μήνες δεν αντέξανε άλλο. Με την συναίνεση της κλέφτηκαν και παντρεύτηκαν μακριά από την γενέτειρα τους. Το σκάσανε με λίγα πράγματα στα χέρια τους αλλά με μια μεγάλη ψυχή και μια αγάπη που υπερχείλισε. Δυσκολεύτηκαν πάρα πολύ στην αρχή, δεν είχαν σπίτι δεν είχαν λεφτά. Τα χρόνια που πέρασαν δεν τους έβγαλε έχθρα, κακία και ούτε χολή. Η αγάπη τους δυνάμωσε και τους πρόσφερε τα καλύτερα παιδιά και μετά τέσσερα εγγόνια. Μια οικογένεια αγαπημένη και ενωμένη. Τώρα ζούνε μόνοι τους με ένα νοικοκυριό με ελάχιστες ανάγκες. Όπου πάνε είναι μαζί και ότι και να κάνουν το κάνουνε μαζί ρωτώντας ο ένας τον άλλον τι είναι καλύτερο για την περίσταση .Σπάνια διαφωνούν αλλά όχι για θέματα ουσίας. Η αφήγηση τους ήταν συναρπαστική. Εξέφρασα τον θαυμασμό μου και τα συγχαρητήρια μου Το άξιζαν και με το παραπάνω. Τύφλα να έχουν τα παραμύθια και τα σίριαλ.
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.