Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Ελισσαίος Βγενόπουλος

Αστέρια του Χόλυγουντ στην  επαναλαμβανόμενη τροχιά του Γουές Άντερσον 

Κάποιος βλέπει τη ζωή σαν ένα χορό. Είναι ανάγκη ο χορός να έχει κάποιο νόημα; Χορεύει κανείς για να ξεφαντώσει, να το ευχαριστηθεί.

Ιταλικό Νεονουάρ για την ακεραιότητα και τη διαφθορά

Όταν υπερτερεί κανείς σε δυνάμεις, σε στόχους και σε ισχύ είναι εύκολο, να απαιτεί το παιχνίδι να παίζεται τίμια και τηρώντας όλους τους κανόνες,

Να τοι που βγαίνουν, κόκκινα χέρια που αίματα

στάζουν και δεν μπορώ άδικο να τους ρίξω

Στην Ηλέκτρα του Σοφοκλή η ηρωίδα είναι αποφασισμένη και το χέρι του Ορέστη σταθερό.

Ο αξιοπρεπής αποχαιρετισμός ενός γοητευτικού τυχοδιώκτη

Κάποιες φορές τα περιστατικά και τα γεγονότα είναι τόσο ρηχά που η μνήμη προσκρούει στο βυθό των τύψεων. Άλλες φορές οι επιθυμίες είναι τόσο βαθιές που η μνήμη χάνεται στο σκοτεινό βάραθρο του ανέφικτου.

Αγάπη, η πρόσθετη διάσταση της ζωής

Ανεκπλήρωτο και αιώνιο χρέος είναι  η αγάπη, που έχει τις ρίζες του σε μια στιγμή, σε ένα χρόνο ή σε μια αιωνιότητα, δεν έχει καμιά σημασία η διάρκεια γιατί όποιος αγαπά βαθιά, νιώθει ότι χρωστά