Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης έχοντας μαζί του μια σταθερή ομάδα φίλων μουσικών, διεγείρει το συναίσθημα και την επικοινωνία, με τραγούδια που αγαπήθηκαν μέσα στα χρόνια. Γράμμα σε έναν ποιητή, Πλατεία Ναβαρίνου, Νεράιδες, Αμερικάνος, Θεωρία και πράξη, Σεντόνια δίχτυα, Βαριά ποτά, Σκέφτομαι να αλλάξω συμπεριφορά, Όχι και να κλαίμε, Άνοιξη, Τα ανείπωτα, Πώς να αναπνεύσω, Λήθη κ.ά. Το μουσικό τους σχήμα ελίσσεται με ευκολία και αβίαστα από τον ακουστικό, χαμηλών τόνων ήχο, σε εκείνον της έξαρσης του ηλεκτρισμού και του ρυθμού.