όπου και έμαθε γραφή και ανάγνωση, αφού οικογενειακοί οικονομικοί λόγοι τον υποχρέωσαν να εγκαταλείψει το σχολείο στη Δευτέρα Δημοτικού.
Απελευθερωμένος από διώξεις αμέσως μετά τη μεταπολίτευση, ο Μίσσιος εμφανίστηκε απόμακρος από τα τεκταινόμενα της Αριστεράς και έδωσε άλλες προτεραιότητες στη ζωή του. Στα ελληνικά γράμματα πρωτοπαρουσιάστηκε με το βιβλίο του "Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς" το 1985, μια πρωτότυπη ιστορική καταγραφή και απεικόνιση της ταραγμένης μεταπολεμικής περιόδου ιδωμένη μέσα από την αυτοβιογραφία του. Συνέγραψε στη συνέχεια τέσσερα ακόμη μυθιστορήματα, ενώ έδωσε προτεραιότητα σε δράσεις προστασίας του περιβάλλοντος, της πανίδας και της βιοποικιλότητας.
Τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια της ζωής του εγκαταστάθηκε στο Καπανδρίτι, έχοντας το ρόλο του "οικο-καλόγερου" και "κοσμοκαλόγερου", όπως ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του. Παρά τη σχετική απομόνωση από τα δρώμενα της καθημερινότητας, ο Μίσσιος συνέχισε ως τελευταία να είναι ενεργός, αρθρογραφώντας και δίνοντας συνεντεύξεις στον Τύπο και στα ηλεκτρονικά μέσα.
Πριν ένα χρόνο, στην τελευταία του συνέντευξη, ανέφερε χαρακτηριστικά:
"Σήμερα το σύστημα ασκεί τη βία στον εγκέφαλο. Κάνει λοβοτομή. Είναι πολύ δύσκολο σήμερα να διαμορφώσει συνείδηση ο άνθρωπος. Ζει σ' έναν ψεύτικο κόσμο, μια ψεύτικη ζωή. Υπάρχει καταναλωτισμός, διαφήμιση, τηλεόραση. Από τις δικές μας γενιές αφαίρεσαν την ποιότητα ζωής. Από τις σημερινές γενιές τους αφαιρούν την ίδια τη ζωή. Ο νέος άνθρωπος τι μέλλον έχει σε αυτή τη χώρα; Ακούει καθημερινά νούμερα, μνημόνια, χρεοκοπίες και τα ρέστα. Είναι δημοκρατία να έχουν συμβεί όλα αυτά τα τραγικά μετά την μεταπολίτευση, να έχει οδηγηθεί η χώρα σε υποδούλωση, σε εθνική υποτέλεια, τόσα σκάνδαλα, μίζες και να μην έχει πάει ένας άνθρωπος φυλακή; Ένας να μην έχει ζητήσει συγνώμη; Ένας ρε! Ποια δικαιοσύνη; Ποια δημοκρατία;".

Και συνέχισε:
"Όταν ακούω για το πόσο πλούσιο κράτος είμαστε, επειδή ανακαλύψαμε πετρέλαια στο Αιγαίο και στο Ιόνιο με πιάνει κατάθλιψη. Θα τα καταστρέψουμε, όλα. Θα γίνουμε μια αποικία των πολυεθνικών του πετρελαίου. Φαντάζεσαι τις πλωτές δεξαμενές άντλησης στο Αιγαίο και τα βαπόρια να πηγαινοέρχονται;... Ακόμα και ακτιβιστές οικολόγοι οι οποίοι αναμφισβήτητα κάνουν μια σοβαρή δουλειά για να διαμορφωθεί μια οικολογική συνείδηση, δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο πλανήτης μας έχει δύο περιβάλλοντα. Το φυσικό και το κοινωνικό. Το πρόβλημα είναι ότι το κοινωνικό ασκεί τέτοια καταστροφική πίεση στο φυσικό ώστε για να το προστατεύσουμε πρέπει να κάνουμε ανατροπές στο κοινωνικό. Για αυτό η οικολογία είναι επαναστατική. Ο άνθρωπος πρέπει να καταλάβει, ότι το περιβάλλον είναι το σπίτι του..».

Και κατέληξε:
"Τι να κάνουμε; Να ξαναφτιάξουμε την πατρίδα μας. Να ξαναεποικίσουμε τη γη μας. Να ξαναστήσουμε τη γεωργία μας. Έχουμε μια χώρα παράδεισο. Παράγουμε τα πάντα και τόσο εκλεκτά. Να γυρίσουμε στα χωριά μας, να ξαναδεθούμε με τη γη. Να πάνε στο διάολο οι δανειστές και τα χρέη μας. Τι θα κάνουν; Θα μας στείλουν τους πεζοναύτες; Θα υποφέρουμε, αλλά θα υποφέρουμε για μας και ό,τι δημιουργήσουμε θα είναι δικό μας πια.
...Η κρίση είναι πολυεπίπεδη, δεν είναι μονάχα οικονομική. Ουσιαστικά είναι κρίση αξιών και χρεοκοπίας του λογοκρατούμενου και τεχνοκρατικού πολιτισμού μας".

Το γενικότερο «στίγμα» του πάντως το έδωσε σε παλιότερη συνέντευξη του:

"Πιστεύω ότι ο μόνος δρόμος, η τελευταία έξοδος προς την ελευθερία του ανθρώπου και του πλανήτη είναι η ολιστική οικολογική φιλοσοφία, σκέψη, πράξη, συμπεριφορά. Η οικολογία ούτε φέρει ούτε εδραιώνει καμία εξουσία, αντίθετα την καθιστά άχρηστη. Είναι μια επανάσταση αυτογνωσίας, μια επανάσταση ανθρώπινης συνείδησης.
Δεν είναι μια «πίστη» σε μια ιδεολογία αλλά μια καθημερινή πρακτική για να επανασυνδέσουμε τη λογική με τις αισθήσεις, να απελευθερώσουμε τη συμπαντική μας ιδιαιτερότητα. Να αναγνωρίσουμε τη διαφορετικότητα, την αυταξία και την αναγκαιότητα του συνόλου της ζωής...
Είναι ένας δρόμος επαναπροσέγγισης του κόσμου που μας περιβάλλει, ένας δρόμος στην αναζήτηση της χαράς αντί της αγωνίας. Έχουμε ανάγκη να ξαναβρούμε την προσωπική μας αισθητική, τα προσωπικά μας μονοπάτια, του έρωτα, της αγάπης και της τρυφερότητας, το άρωμα του κόσμου και της ύπαρξής μας."

Οι Οικολόγοι Πράσινοι συλλυπούνται τους οικείους του και ανακοινώνουν την πραγματοποίηση εκδήλωσης προς τιμήν του, στο πλαίσιο του 9ου συνεδρίου τους στις 8-9 Δεκεμβρίου. Το «Πράσινο Ινστιτούτο», πολιτικό ίδρυμα που συνδέεται με τους Οικολόγους Πράσινους, τιμώντας την προσωπικότητα, τους αγώνες και τις ιδέες του εκλιπόντα, αποφάσισε τη θέσπιση υποτροφίας "Χρόνης Μίσσιος" για διδακτορικούς φοιτητές που εργάζονται ερευνητικά πάνω σε θέματα Οικολογίας.