Το κενό και η οδύνη που αισθανόμαστε την πρώτη στιγμή, σταδιακά μετατρέπεται σε πένθος. Ένας μεγάλος πόνος δεν ξεχνιέται ποτέ, παίρνει τη θέση του μέσα στην καθημερινή ζωή μας και μας σημαδεύει. Έτσι χτίζεται η μνήμη, που μας ακολουθεί σε κάθε βήμα και μας οδηγεί σε κάθε πράξη.

Για μας, τους μικρούς μαθητές του 1ου Δημοτικού Σχολείου Βερμίου, η μνήμη είναι μια προσωπική ευθύνη. Τιμή στους νεκρούς είναι να αγωνιζόμαστε πάντα για τις αξίες που μπορούν να αποτρέψουν το κακό. «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο».
Για το λόγο αυτό, αντί άλλης εκδήλωσης, οι μαθητές των Κομνηνών και του Μεσόβουνου, επέλεξαν μια συμβολική δράση την ημέρα πένθους και μνήμης της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, που καθιερώθηκε να τιμάται κάθε χρόνο την 19η Μαΐου. Φύτεψαν στην αυλή του σχολείου τους το ροδάφνον, που αλλιώς λέγεται δαφνοκερασία και είναι ένα οπωροφόρο αειθαλές δέντρο της «πατρίδας», που έφεραν οι Πόντιοι πρόσφυγες. Το φυτό πρόσφερε ο συγγραφέας του ομώνυμου βιβλίου Κώστας Διαμαντίδης και οι μαθητές θα φροντίσουν να ριζώσει και να διατηρηθεί ως σύμβολο μνήμης και πένθους του δράματος των προγόνων τους.