Στόχος μας είναι να αντισταθούμε δημιουργικά, να διευρύνουμε το κοινό μας, να ξαναφανταστούμε την πραγματικότητα μέσω της τέχνης. Οι παραστάσεις που προτείνουμε αντανακλούν αγωνίες της κοινωνίας, πειραματίζονται σε επίπεδο φόρμας και αισθητικής, αξιοποιούν το καλλιτεχνικό δυναμικό της Κοζάνης και της βόρειας Ελλάδας και απευθύνονται σε ένα ευρύ φάσμα κοινού.
Παράλληλα, συνεχίζονται και εξελίσσονται οι αμιγώς εκπαιδευτικές δραστηριότητες του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. μέσα από την οργάνωση ειδικά σχεδιασμένων θεατρικών εργαστηρίων για παιδιά, εφήβους και ενήλικες αλλά και σεμινάρια για εκπαιδευτικούς και καλλιτέχνες
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2015
ΑΙΑΝΤΑΣ
του Γιάννη Ρίτσου
Σκηνοθεσία-σκηνογραφική επιμέλεια-φωτισμοί: Δήμητρα Λαρεντζάκη
Μουσική: Μάκης Σεβίλογλου
Βίντεο: Πέτρος Σεβαστίκογλου
Ερμηνεύει ο Κωνσταντίνος Κοζικόπουλος
Σε μια άδεια σκηνή, με ένα τραπέζι μόνο, μονάχος ο Αίαντας, με τις μνήμες του φυλαγμένες μέσα σε μια παλιά μηχανή προβολής super 8. Μνήμες παλιές από μια ζωή ανέμελη, γεμάτη φως και τις μικρές χαρές που δεν μαρτυρούν τις σκοτεινές μέρες που θα κατακλύσουν το μυαλό του, ούτε το αίμα που θα ποτίσει το σώμα και τη συνείδησή του. Σε μια στιγμή που ο νους του ξεμακραίνει, εκεί που οι φόνοι και οι σφαγές των αθώων θυμάτων του μίκρυναν τη ζωή του μέσα στο ματωμένο του κορμί, κάνοντας την ένα μικρό σβώλο πάνω στο τραπέζι, εκεί τον βρίσκουμε, εκεί που κάποτε εκείνος, ο Αίαντας, ο δυνατός, ο αδάμαστος, γευόταν τη γαλήνη με μια οικογένεια που τώρα δεν μπορεί να υπάρχει πια. Η παράσταση παρακολουθεί τη διαδρομή ενός ήρωα για να βρει το φως και τη δικαίωση, ζητώντας και βιώνοντας επί σκηνής την κάθαρση, αποχαιρετώντας τελικά ό,τι υπήρξε και ανοίγοντας την πόρτα στο τέλος. Αφήνοντας πίσω τα πάντα, για να βρει τη δική του αρχή και την ελευθερία, ο Αίαντας περιμένει υπομονετικά να ξαναβλαστήσει, χωρίς παρελθόν, αλλά ίσως με μια βαθιά πίστη για να ξαναγεννηθεί σε έναν κόσμο που δεν θα θυμίζει τον παλιό, τον γεμάτο ψέματα και «χωρίς καθόλου αγάπη». Σε μια παράλληλη διαδρομή, η ζωή του ποιητή φωτίζεται απροσδόκητα, καθοριστικά, αμετάκλητα από αυτόν τον συγκλονιστικό μονόλογο-μαχαίρι.
Πρεμιέρα: 16 Οκτωβρίου 2015, Αίθουσα Τέχνης, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2015
ΠΑΙΔΙΚΗ - ΕΦΗΒΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΟΚΤΩΡ ΚΟΡΤΣΑΚ
του Ντέιβιντ Γκρεγκ
μια συμπαραγωγή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΚΟΖΑΝΗΣ με το ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΡΤΑ
Μετάφραση: Ξένια Καλογεροπούλου
Δραματουργική επιμέλεια: Θωμάς Μοσχόπουλος
Σκηνοθεσία: Άννα Μιχελή
Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής
Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού
Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέσγουελ
Κίνηση: Χαρά Κότσαλη
Φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαντώ Κεραμυδά
Βοηθός σκηνογράφου: Γεωργία Τσίπουρα
Με τους: Ρομπέρτα Βέγκα, Τάσο Δημητρόπουλο, Δαβίδ Μαλτέζι,
Μιχάλη Μιχαλακίδη, Αλκιβιάδη Μπακογιάννη
To ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης συνεργάζεται για την παιδική του σκηνή για πρώτη φορά με το Θέατρο Πόρτα, ανεβάζοντας σε πανελλήνια πρώτη παρουσίαση το σπουδαίο έργο Ποιος είναι ο Δόκτωρ Κόρτσακ; του πολυβραβευμένου σκωτσέζου συγγραφέα Ντέιβιντ Γκρεγκ. Το έργο έχει μεταφραστεί και ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο με μεγάλη ανταπόκριση τόσο σε παιδιά και νέους όσο και στους ενήλικες, σε θέατρα και σχολεία. Η συνεργασία με το Θέατρο Πόρτα —που υπηρετεί εδώ και χρόνια το θέατρο για παιδιά και νέους μέσα από πρωτοποριακές παραστάσεις που μαγεύουν το νεανικό κοινό—, υπόσχεται ένα υψηλής εκπαιδευτικής και αισθητικής αξίας καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.
Το έργο αφηγείται την ιστορία του Γιάνους Κόρτσακ, του σημαντικού Πολωνοεβραίου ανθρωπιστή, συγγραφέα και παιδαγωγού, που στάθηκε στις τελευταίες μέρες της ζωής του διευθυντής του Ορφανοτροφείου του Γκέτο της Βαρσοβίας. Το κείμενο ανοίγει τη συζήτηση για τις ανθρώπινες αξίες και τη σημασία τους: είναι ικανό ένα καινούριο μέλος στην κοινωνία του ορφανοτροφείου του Κόρτσακ, ένα παιδί μεγαλωμένο στους δρόμους με το όνομα Άντζιο, να αμφισβητήσει την πίστη του Κόρτσακ στην ανοχή και τη δικαιοσύνη; Θα τον κάνει να αναρωτηθεί τι νόημα έχουν όσα δίδαξε στα «παιδιά του»; Όπως αναφέρει: «Τα εκπαίδευσα για έναν τέλειο κόσμο. Πώς θα επιβιώσουν σε αυτόν εδώ;»
Σήμερα ο Γιάνους Κόρτσακ αναγνωρίζεται ως ο πρόδρομος μιας σειράς εκπαιδευτικών τάσεων σχετικά με τα δικαιώματα των παιδιών και αποτελεί σημείο αναφοράς για πολλούς σύγχρονους συγγραφείς και παιδαγωγούς. Πάνω στις παιδαγωγικές ιδέες του Κόρτσακ, βασίστηκε η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού το 1959, καθώς και η «Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού» (η οποία εγκρίθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1989).
Ο συγγραφέας Ντέιβιντ Γκρεγκ θέτει τις ιδέες αυτές σε ένα πλαίσιο προβληματισμού τόσο των παιδιών όσο και των εκπαιδευτικών και των γονέων: πώς θα αντιδρούσαν οι μαθητές ενός σχολείου στην πεποίθηση του Κόρτσακ ότι όλα τα παιδιά θα έπρεπε να κρίνονται και από τους συνομηλίκους τους —και όχι μόνο από τους ενήλικες; Πώς θα αντιδρούσαν οι ενήλικες στην ιδέα του Κόρτσακ ότι πρέπει να δεχόμαστε τα παιδιά ως ίσους;
Με τη συνεργασία του Συνήγορου του Παιδιού και την υποστήριξη της UNICEF
Πρεμιέρα: 12 Νοεμβρίου 2015, Αίθουσα Τέχνης, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2015
ΒΡΙΚΟΛΑΚΕΣ
του Ερρίκου Ίψεν
Απόδοση-σκηνοθεσία: Γλυκερία Καλαϊτζή
Σκηνικά: Ευαγγελία Κιρκινέ
Κοστούμια: Μαρία Καραδελόγλου
Φωτισμοί: Κώστας Σιδηρόπουλος
Με τους: Ελένη Δημοπούλου, Δημήτρη Ναζίρη, Δημήτρη Φουρλή, Σοφία Αντωνίου, Γιώργο Φράγκογλου.
Μπορούμε να ζήσουμε με τον τρόπο που επιθυμούμε; Πόσο εύκολο είναι να απαλλαγούμε από το παρελθόν μας; Πόσο αιχμάλωτοι είμαστε στις κοινωνικές προκαταλήψεις και επιταγές; Στους Βρικόλακες (1881), το αριστούργημα του Ίψεν, που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από τους συντηρητικούς κύκλους, όταν πρωτοπαίχτηκε, παρακολουθούμε τον αγώνα μιας γυναίκας να αποτινάξει τα δεσμά που της επιβάλλουν η κοινωνία, η εκκλησία και η οικογένεια, αλλά και το κόστος που καλείται να πληρώσει γι’ αυτή της την «επανάσταση».
Η δίψα για την κατάκτηση της ελευθερίας στέκεται απέναντι στην υποκρισία, την άρνηση της σεξουαλικότητας και τις κοινωνικές συμβάσεις. Η διεισδυτική ματιά του Ίψεν δεν αφήνει τίποτα όρθιο σε ένα αγέραστο κείμενο υψηλής δραματικής έντασης και αξεπέραστης ψυχογραφικής αλήθειας που δίνει τη δυνατότητα για σπουδαίες ερμηνείες και μια σύγχρονη, καίρια σκηνική ανάγνωση.
Πρεμιέρα: 5 Δεκεμβρίου 2015, Αίθουσα Τέχνης, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ-ΜΑΡΤΙΟΣ-ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2016
ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
ΤΑ ΣΑΡΑΝΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ
Σκυριανό παραμύθι
Σκηνοθεσία: Ελένη Δημοπούλου
Μουσική: Κώστας Βόμβολος
Κίνηση: Μέλπω Βασιλικού
Με τους: Σοφία Αντωνίου, Στέφανος Αχιλλέως, Σοφία Βούλγαρη,
Κυριάκος Δανιηλίδης, Γιώργος Δημητριάδης, Κατερίνα Σισσίνη, Δημήτρης Φουρλής
Πώς μπορούμε με ελευθερία και φαντασία να «μαγεύουμε» τα παιδιά και να ενεργοποιούμε ταυτόχρονα την κριτική σκέψη τους, αλλά και τη συγκίνηση;
Τα Σαράντα κλειδιά είναι μια πρόταση παιδικού θεάτρου, βασισμένη σε ένα υπέροχο λαϊκό παραμύθι που δίνει αυτή τη δυνατότητα. Πρόκειται για μια ιστορία αγάπης με πολλές περιπέτειες: η ζωή και οι δυσκολίες της, η αγάπη, η αγωνιστικότητα, η ζήλεια και το μίσος, η καλοσύνη και η κακία είναι ορισμένα μόνο από τα θέματα αυτού του ξεχωριστού παραμυθιού. Οι ηθοποιοί το αφηγούνται και ταυτόχρονα το παίζουν, εκτελούν τα τραγούδια, φτιάχνουν μπροστά μας τα σκηνικά, κατεβαίνουν στην πλατεία και συνεργάζονται με τους θεατές. Επτά ηθοποιοί ερμηνεύσουν δεκάδες ρόλους σε μια παράσταση όπου η δημιουργική φαντασία συγκατοικεί με το χιούμορ, την ευαισθησία, τη θεατρική μαγεία. Με τα πιο απλά υλικά, οι ηθοποιοί μετατρέπουν τη σκηνή σε δάσος, θάλασσα, κάστρο και ταξιδεύουν μικρούς και μεγάλους, εξοικειώνοντας τους νεαρούς θεατές με τη γλώσσα του θεάτρου και τους κώδικες της αφήγησης και κινητοποιώντας τη σκέψη αλλά και την ενσυναίσθηση.
Η παράσταση πραγματοποιείται και με αφορμή και τα 30 χρόνια από τον θάνατο του Γιώργου Ιωάννου. Το παραμύθι αυτό, με τον τίτλο Η Μαρδίτσα, κατέγραψε η Νίκη Λ. Πέρδικα, η οποία και το δημοσίευσε στον τόμο Σκύρος, Β’, Αθήνα 1943. Αργότερα, ο Γιώργος Ιωάννου το περιέλαβε στην ανθολογία του Παραμύθια του λαού μας, εκδ. Ερμής, Αθήνα 1973. Το βιβλίο επανεκδόθηκε το 2004 και είναι διάθέσιμο σε βιβλιοπωλεία.
