Ο Χρίστος Ζαφείρης περιγράφει, με πλούσια εικονογράφηση, μια εποχή όπου οι Έλληνες κυριαρχούσαν στην οικονομική και κοινωνική ζωή των πόλεων λιμανιών του Δούναβη. Η νότια Ρουμανία, ιδιαίτερα η περιοχή του Κάτω Δούναβη υπήρξε ήδη από την αρχαιότητα για τους απόδημους Έλληνες χώρος κοινωνικών και επαγγελματικών δραστηριοτήτων και πηγή πλούτου και ευημερίας. Ειδικά από την περίοδο της Τουρκοκρατίας και μέχρι το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου, χιλιάδες μετανάστες δούλεψαν ως πλοηγοί, καπετάνιοι, πλοιοκτήτες και έμποροι στη ναυσιπλοΐα του Δούναβη, δημιουργώντας πολυπληθείς ελληνικές κοινότητες που έμοιαζαν με ελληνικές πολιτείες και ζούσαν από το μεγάλο ποτάμι, για το οποίο ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε πει το 1913 ότι «ούτε στο λιμάνι του Πειραιά δεν έχω δει τόσες ελληνικές σημαίες σε πλοία, όσες στο Δούναβη». Σε τέσσερις από αυτές τις κοινότητες, το Τούρνου Σεβερίν, τη Βραΐλα, το Γαλάτσι και την Τούλτσεα, εστιάζει η παρουσίαση του Χρίστου Ζαφείρη, πραγματοποιώντας ένα οδοιπορικό μνήμης στις ελληνικές κοινότητες της περιοχής.
Η ομιλία οργανώνεται στο πλαίσιο της συνεργασίας του Δήμου, της Δημοτικής Βιβλιοθήκης και του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, για την ανάδειξη της Δημοτικής Χαρτοθήκης, με τη συνδρομή της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου.
Είναι η δεύτερη μιας σειράς τριών ομιλιών που πλαισιώνουν την έκθεση «Δούναβης: το μέγα όριο στην ιστορία των χαρτών» (στο Αρχοντικό Λασσάνη μέχρι τις 16 Ιανουαρίου 2011). Η πρώτη δόθηκε από τον ερευνητή του παραδουνάβιου ελληνισμού Δρ. Θεοφάνη Πάμπα και η τρίτη θα δοθεί από την Όλγα Κατσιαρδή-Ηering, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, στις 16 Ιανουαρίου.