Η συνεργατική έκθεση που τρέχει στην γκαλερί της Λάλας Νικολάου, στην Θεσσαλονίκη σε συνέργεια των Γιώργου Πανταζή και Χάρη Κοντοσφύρη εντάχθηκε στο πρόγραμμα των Δημήτριων και σε συνεργασία με την Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης σας καλούμε σε μια περιδιάβαση ουσιαστική και ανανεωτική της εικαστικής ζωής.  

Το Κοντινό Υπερπέραν

Χάρης Κοντοσφύρης_Γιώργος Πανταζής

Αν παρατηρήσουμε τον δρόμο, οι θόρυβοι φτάνουν εξασθενημένοι, οι κινήσεις του μοιάζουν φαντάσματα και ο ίδιος ο δρόμος, εξαιτίας του τζαμιού που είναι διαφανές μεν αλλά σκληρό και άκαμπτο, μοιάζει μ’ ένα ον απομονωμένο που πάλλει κάπου στο «υπερπέραν», αναφέρει ο Καντίνσκι στο βιβλίο του Σημείο-Γραμμή-Επίπεδο.

Αν επιχειρήσουμε να βγούμε από την πόρτα ή να εκπαραθυρωθούμε, θα μετάσχουμε στη νοητή συνέχεια μας, που είναι το πέραν, το κοντινό υπερπέραν και εκεί ένα παιχνίδι χρωματιστών κηλίδων συσσωρεύει και διασκορπίζει ένα υπέροχο γκρι. Γραμμές κατακόρυφες και οριζόντιες, εύκαμπτες και ελικοειδείς μας αγκαλιάζουν και παραλύουμε από τον ερεθισμό των αισθήσεων. Ο Γιώργος Πανταζής οργιάζει μέσα σε μια λαϊκή αγορά φρούτων και λαχανικών. «Είναι λιακάδες που πρέπει να σωθούν» (Γιάννης Στίγκας, Η όραση θα αρχίσει ξανά, εκδ. Κέδρος 2006). Ο Χάρης Κοντοσφύρης χάνεται μέσα στα κλαδιά μιας καρυδιάς και στις αντηχήσεις πουλιών και φυλλωμάτων, στον «βοτανισμό του ορίζοντα και τα ονειρόδεντρα» (Νίκος Καρούζος, «Κατέβηκε τη φύση κι ανέβηκε την πράξη», Τα ποιήματα, δεύτερος τόμος, 1979-1991, εκδ. Ίκαρος).

Ενώ η πραγματικότητα για τους δύο καλλιτέχνες είναι ένα μυστήριο, στρεφόμενοι στον υπαινιγμό και την αμφισημία αντί για τη νοηματοδότηση, στην επιθυμία αντί για το επιχείρημα, προσπαθούν να μην την αναπαραστήσουν απλώς. Όπως σημειώνει ο Paul Klee, «Η Τέχνη δεν αναπαριστά το ορατό. Καθιστά κάτι ορατό». Στο παιχνίδι της παρατήρησης (ντοκιμαντέρ της Εύας Στεφανή), το κοντινό υπερπέραν «...είναι πιο κοντά σε μια έννοια της πραγματικότητας που περιλαμβάνει τον φόβο, το όνειρο, τον ύπνο, την έκσταση», αυτό που ο Nietzsche ονομάζει  «υγιή ζωώδη λογική».

Το υπερπέραν βρίσκεται ενεργητικά γύρω μας. Η έκθεση των δύο εικαστικών είναι μια συναρπαγή των πέραν κόσμων. Ζωγραφική σε γυαλί, μουσαμά και ξύλο με το πιο πολύχρωμο υγιές γκρι του Χάρη Κοντοσφύρη και το πιο ζωώδες καθαρό χρώμα του Γιώργου Πανταζή. Η έκθεση παρουσιάζει τη μνημονική συνέχεια του καλοκαιριού, γεμάτη νοσταλγία για το χρώμα που κατατρώει ο ξέφωτος ήλιος και αποκαλύπτει το σχεδόν πηγμένο φως του  φθινοπώρου.  

Χάρης Κοντοσφύρης/ Γιώργος Πανταζής

Σεπτέμβριος 2019