Εγκατεστημένος στη Γαλλία από το 1969, υπήρξε επί σειρά ετών συνεργάτης της εφημερίδας Le Monde και έγραψε τα πρώτα του βιβλία στα γαλλικά. Εκεί δούλεψε ως δημοσιογράφος, κριτικός βιβλίου και χρονογράφος. Έτσι εξοικειώθηκε με τη γαλλική γλώσσα στην οποία έγραψε τα πρώτα του μυθιστορήματα.
Έχει σκηνοθετήσει την ταινία μικρού μήκους "Είμαι κουρασμένος", βραβείο φεστιβάλ Τουρ και Γαλλικού Κέντρου Κινηματογράφου (1982), τις τηλεταινίες "Ο Νέστως Χαρμίδης περνά στην επίθεση" (1984) και "Το τραπέζι" (1989) και τη μεγάλου μήκους ταινία του «Αθηναίοι», η οποία απέσπασε το Α΄ βραβείο διεθνούς φεστιβάλ ταινιών χιούμορ του Charmousse (1991). Επίσης έχει ασχοληθεί με το θέατρο («Εγώ δεν...», «Μη με λες Φωφώ»).
|
«Είμαστε η χώρα που έχει τη μεγάλη τιμή να έχει επινοήσει τη λέξη διάλογος, κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε όταν έχουμε να κάνουμε με τους μετανάστες». Ο Βασίλης Αλεξάκης βρέθηκε ο ίδιος μετανάστης πριν αρκετά χρόνια στη Γαλλία απ’ όπου ξεκίνησε και εδραιώθηκε ως συγγραφέας. Η δεύτερη πατρίδα του, σε αντίθεση με την πρώτη, δεν δίστασε να τον αναγνωρίσει αμέσως, να τον καταχωρίσει στους σημαίνοντες συγγραφείς της, και να τον βραβεύει κατ' εξακολούθηση. |
«Το θεωρώ μεγάλο πλεονέκτημα να ’χει κανείς δυο γλώσσες. Εγώ ελέγχω καλύτερα τα γραπτά μου μέσω της δεύτερης γλώσσας. Π.χ. αποφεύγω κάποιες φλυαρίες ή ευκολίες που χρησιμοποιεί κανείς στη μητρική του γλώσσα παρότι είναι άνευ νοήματος. Η συναναστροφή με τα γαλλικά γράμματα με έκανε αυστηρότερο. Αλλά ούτε τις ευκολίες της γαλλικής γλώσσας δέχομαι. Προσπαθώ να κόβω λέξεις, όχι να προσθέτω. Η δουλειά μου είναι περισσότερο να σβήνω παρά να γράφω.»
Έργα του έχουν εκδοθεί, εκτός από τη Γαλλία, όπου κυκλοφορούν ταυχόχρονα σχεδόν με την Ελλάδα, στη Γερμανία, την Ισπανία, την Αρμενία, την Ιταλία, τη Ρωσία, την Τουρκία, την Αργεντική, τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
