Δεκεμβρίου ολοκληρώθηκε, δίνοντας τη δυνατότητα για ένα “binge-watching” τις ημέρες των γιορτών.
Ο Τζόζεφ πρωταγωνιστής -και συνδετικός κρίκος- στις 12 αυτοτελείς ιστορίες της σειράς, είναι ένας ελληνικής καταγωγής, Άγγλος αρχαιολόγος, ο οποίος περιμένει με λαχτάρα στο αεροδρόμιο, την αγαπημένη του. Στην τσέπη του έχει ένα μονόπετρο δακτυλίδι και σκοπεύει να της κάνει πρόταση γάμου. Μόνο που τελικά η κοπέλα δεν θα έρθει ποτέ στην Ελλάδα, στέλνοντας του απλά ένα λακωνικό μήνυμα στο κινητό του, ανακοινώνοντάς του, τον χωρισμό τους. Ο Τζόζεφ χάνει την ισορροπία του, αποκαρδιωμένος προσπαθεί να συνέλθει. Επιστρέφει στα πατρογονικά εδάφη για να αναλάβει θέση συμβούλου σε μια ανασκαφή στην Κρήτη. Αρχίζει παράλληλα μια μοναχική περιπλάνηση, ένα οδοιπορικό στο νησί, με σκοπό να ξεφύγει από το μαρασμό και τη θλίψη. Έτσι θα γνωρίσει καλύτερα την Κρήτη και τους ανθρώπους της, τις ιστορίες τους, τα ήθη και τα έθιμά τους, τα πάθη και τις προσδοκίες τους. Μέσα από αυτό το ‘’ταξίδι’’ ο σμπαραλιασμένος αρχαιολόγος θα βρει κομμάτια δικά του, αναγκαία για να ανασυνθέσει τον εαυτό του, τα καινούργια του όνειρα και τις νέες ενατενίσεις του, το ταξίδι στον εσωτερικό κόσμο τον οδηγεί να καταγράφει αυτά που γίνονται γύρω του. Ο αρχαιολόγος στέλνει καρτ ποστάλ στο σπίτι της πρώην, πια, συντρόφου του στο Λονδίνο, αφηγούμενος ιστορίες που ακούει ή βιώνει στην Κρήτη, με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να συνδέσει το νησί, τον χαμένο του έρωτα, τον πληγωμένο του εγωισμό και το άγνωστο μέλλον.
Με πλάνα από το κέντρο του Λονδίνου, τον Τάμεση, τις γειτονιές της πόλης, αλλά και από την Κρήτη, όπου έχει γίνει το μεγαλύτερο μέρος των γυρισμάτων, και κυρίως τον πανέμορφο Άγιο Νικόλαο, τον Αρχαιολογικό Χώρο Λατώ, την Ελούντα και την Ιεράπετρα, και με διαφορετικούς σε κάθε επεισόδιο ηθοποιούς, η σειρά καταγράφει την ιστορία του ερωτοχτυπημένου αρχαιολόγου Τζόζεφ σε ένα ταξίδι ενδοσκόπησης και μαθητείας.
Σκηνοθέτης της σειράς είναι ο Γιώργος Παπαβασιλείου, ο οποίος έχει ξεχωρίσει και τιμηθεί για τη δουλειά του στο εξωτερικό όπου ζει («Slave», «A Summer in Greece», «Special Unit», «The Storm Tide») και τώρα επιστρέφει στην γενέτειρά του την Ελλάδα για να συμμετάσχει σε αυτή την παραγωγή. «Καταρχάς, το βιβλίο της Βικτόρια Χίσλοπ «Οι Καρτ Ποστάλ» έχει υψηλή ποιότητα και δεν θα μπορούσε να μεταφερθεί τηλεοπτικά ως ένα αποκλειστικά εμπορικό προϊόν. Ο δεύτερος λόγος ήταν φυσικά η ΕΡΤ γιατί δεν έχω συνεργαστεί ποτέ με το δημόσιο κανάλι και ήταν μια ευκαιρία. Για μένα, κλείνει ένας κύκλος. Μετανάστευσα μικρός στη Γερμανία, εργάστηκα εκεί και στη Β. Ευρώπη, στην Ιταλία, στη Γαλλία καθώς και στην Αμερική για περίπου 25 χρόνια. Επέστρεψα στην Ελλάδα με την προοπτική να κάνω κάτι για την ελληνική τηλεόραση. Για να καταλάβω το πνεύμα του μυθιστορήματος, δεν φτάνει μόνο να διαβάσω το βιβλίο ούτε αρκεί να διαβάσω μόνο τα σενάρια. Ένας καλλιτέχνης που «γεννάει» έναν τέτοιο χαρακτήρα ή αυτούς τους χαρακτήρες που περιγράφονται στο βιβλίο, προφανώς έχει άλλες αντιλήψεις για τον πρωταγωνιστή από αυτές που μπορεί να έχω εγώ. Γράφοντας το βιβλίο, μου είπε η Βικτόρια ότι χρειάστηκε οκτώ με εννέα μήνες. Εκείνη τη στιγμή σκέφτεται όπως ο πρωταγωνιστής, έχει αναλύσει την ψυχολογία του και φυσικά όλες αυτές οι πληροφορίες με βοήθησαν να κατανοήσω τον χαρακτήρα του καλύτερα. Όλη η ιστορία βασίζεται σε αυτόν».
Ο πρωταγωνιστής, μέσα από τις κάρτες αλληλογραφίας, τις οποίες ταχυδρομεί τακτικά στην γυναίκα η οποία, εν τέλει, αρνήθηκε για λόγους που δεν θα μάθουμε ποτέ να είναι μαζί του, καταγράφει, σαν κάποιο είδος μαρτυρίας και ηθογραφικής περιγραφής, μία ολόκληρη κοινωνική πραγματικότητα σε κίνηση, έχοντας ως κεντρικό άξονα τις ερωτικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.
Έχουμε δώδεκα ρομαντικές ιστορίες που τις δένει το παρθένο, κάποτε λίγο αφελές βλέμμα ενός «ξένου» και η προσπάθειά του να βρει τον εαυτό του, τα καινούργια του πατήματα και τις νέες του αφετηρίες. Στο δρόμο του συναντά έναν κόσμο με τα θετικά και τ’ αρνητικά του, τις χαρές και τις λύπες του, τις ενοχές και τις ελπίδες του. Ο ιδιαίτερος πολιτισμός του νησιού, η απλόχερη φιλοξενία, οι δεισιδαιμονίες, η παράδοση που κάποτε είναι κορμός για να στηριχτείς και άλλοτε βαρίδι που δεν σε αφήνει να ανασάνεις. Μια σειρά που αναπνέει Ελλάδα και Κρήτη χωρίς εξωραϊσμούς και χωρίς εμμονές. Ένα ταξίδι περιπλάνησης είναι οι Καρτ ποστάλ στο οποίο όλοι κάτι ψάχνουμε και οι συντελεστές και οι ήρωες ακόμη και οι θεατές. Είναι βέβαιο ότι δεν θα βρούμε ακριβώς αυτό που ψάχνουμε, αλλά πια κανείς μας δεν είναι ανυποψίαστος, μετά τον μεγάλο Αλεξανδρινό, για το ταξίδι και τον προορισμό του.
Είναι αλήθεια ότι από μικρό παιδί αγαπούσα τις αυτοτελείς ιστορίες, πιθανόν για τον ίδιο λόγο συμπαθούσα και τα διηγήματα, γιατί μέσα σε λίγο χρόνο, χώρο και σελίδες ο δημιουργός λέει, παρουσιάζει, αφηγείται αυτά που του δαγκώνουν επίμονα τον σβέρκο της ανάγκης. Πάντα έβρισκα πιο έντιμη, πιο αληθινή και πιο ουσιαστική τη μικρή φόρμα. Τα σίριαλ και δη τα καθημερινά έχουν στόχο να παρασύρουν τον θεατή σε μια συνεχή, καθημερινή επιβολή που θα γίνει συνήθεια, μια επανάληψη αέναη, υστερόβουλη, ενοχική. Τα αυτοτελή επεισόδια έχουν την εντιμότητα και τη γενναιότητα να σου πουν «αυτό ολοκληρώθηκε εάν βρίσκεις το υλικό μας ενδιαφέρον έλα και στο επόμενο, αλλιώς κίνησε για άλλες πολιτείες», τα αυτοτελή επεισόδια έχουν τη δομή ενός ολοκληρωμένου έργου, τη δομή μια ταινίας, έστω και μικρότερου από το κανονικό μήκους.
Οι καρτ ποστάλ είναι μια προσεγμένη παραγωγή η οποία δεν έχει τα βαρίδια και το άγχος της αναπαράστασης κάποιας εποχής. Οι χώροι, τα ρούχα, το μακιγιάζ, η καλλιτεχνική διεύθυνση, είναι δουλεμένα, οι ώρες γυρισμάτων είναι διαλεγμένες όχι μόνο από τις ανάγκες της παραγωγής. Θα πρέπει να σταθούμε στην επιλογή και την παρουσία των ηθοποιών ξεκινώντας από τον «Λονδρέζο» Ανδρέα Κωνσταντίνου ο οποίος ήρεμα, απλά σε κάθε επεισόδιο γίνεται πρώτης τάξεως χαμαιλέοντας για να τρέξει δίπλα στους ανθρώπους του νησιού, στα πάθη και τις ιστορίες τους. Ο Ορφέας Αυγουστίδης στο επεισόδιο «ο παπάς και ο παπαγάλος» είχε την ευφυΐα και την ικανότητα μέσα στην τραγικότητα την οποία ζει να βγάλει χιούμορ και πικρό χαμόγελο, η Μυρτώ Αλικάκη στο επεισόδιο του «Ζαχαροπλαστείου» έπαιξε τη μάνα τίγρη που μπορεί να καταπιεί τον οποιοδήποτε για χάρη της κόρης της, αλλά μπορεί να γίνει και το πιο τρυφερό πλάσμα στον κόσμο. Η Άννα Μάσχα και ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης στο επεισόδιο «Από έρωτα» υποδύονται δυο υπέροχους τρελούς που ο ένας συμπληρώνει και μαζί εξουδετερώνει τον άλλον. Να αναφέρουμε τις όμορφες και μεστές παρουσίες της Μαρία Ναυπλιώτου, του Γιάννου Περλέγκα, του Γιάννη Τσορτέκη και την αναξιοποίητη, κυρίως από το σενάριο, του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου κι να σημειώσουμε τη «Μοναχική σύζυγο» της αέρινης, απόκοσμης Σοφίας Κόκκαλη.
Είναι αλήθεια ότι προτιμώ από ένα πολυσέλιδο, φλύαρο, ανούσιο γράμμα μια μικρή επιμελημένη φροντισμένη και καλογραμμένη καρτ ποστάλ. Δεν ξέρω αν τα βιβλία της Βικτόρια Χίσλοπ είναι μεγάλη λογοτεχνία, δεν ξέρω αν το τηλεοπτικό αποτέλεσμα των Καρτ ποστάλ είναι σπουδαία τηλεόραση, αλλά νομίζω από τη φετινή σοδειά είναι από τα πιο έντιμα και προσεγμένα τηλεοπτικά προγράμματα που είδαμε κι ας μην έφεραν τα φοβερά νούμερα τηλεθέασης που έδωσαν άλλες τηλεοπτικές σαπουνόπερες.
Πρωταγωνιστούν: Ανδρέας Κωνσταντίνου Ανάμεσα στους ηθοποιούς που θα δούμε στα 12 επεισόδια είναι οι: Μάργκαρετ Κλούνι, Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Θανάσης Παπαγεωργίου, Αιμιλία Υψηλάντη, Μυρτώ Αλικάκη, Γιάννος Περλέγκας, Άννα Μάσχα, Μαρία Ναυπλιώτου, Ορφέας Αυγουστίδης, Δημήτρης Αλεξανδρής, Θάνος Τοκάκης, Λένα Παπαληγούρα, Μαρία Βοσκοπούλου κ.ά.
Σκηνοθεσία: Γιώργος Παπαβασιλείου
Τηλεοπτική διασκευή σεναρίου: Βικτόρια Χίσλοπ, Νίκος Απειρανθίτης, Αλεξάνδρα Κατσαρού (Αλεξάνδρα Κ*), Δώρα Μασκλαβάνου και Παναγιώτης Χριστόπουλος
Σύνθεση πρωτότυπης μουσικής και τα τραγούδια: Μίνος Μάτσας
Σκηνογράφος: Πηνελόπη Βαλτή
Ενδυματολόγος: Μάρλι Αλιφέρη
