είναι αφού τα συλλάβει να μας το παραδώσει με σκοπό να μας απογειώσει και να μας μαγέψει.
Η "Υπέροχη ιστορία του Χένρι Σούγκαρ" του Γουές Άντερσον έφτασε στο Netflix , αφού “κέρδισε” το Φεστιβάλ της Βενετίας. Η ταινία διαδραματίζεται σε μια μικρή πόλη και ακολουθεί τη ζωή του Χένρι Σούγκαρ, ενός μάλλον συνηθισμένου λίγο αμοραλιστή, αρκετά ανεπρόκοπου και ασήμαντου ανθρώπου. Ο Χένρι Σούγκαρ είναι μίζερο, πλούσιο άτομο που χρησιμοποιεί την κληρονομική του περιουσία για να χρηματοδοτήσει τις συνήθειές του στον τζόγο. Ζει έναν πεζό βίο και μια ζωή ρουτίνας χωρίς συγκινήσεις. Ωστόσο, όλα αλλάζουν μια μοιραία μέρα, όταν ο Χένρι πέφτει πάνω σε ένα μυστηριώδες βιβλίο που αποκαλύπτει έναν κρυμμένο κόσμο εξαιρετικών δυνατοτήτων.
Αφού παρακολουθεί τον Ιμντάντ να εκτελεί ακόμη μεγαλύτερα κατορθώματα στο δικό του τσίρκο, ο γιατρός κάνει μια συζήτηση συνέντευξη με τον Ιμντάντ ο οποίος του λέει την ιστορία της ζωής του. Ως νεαρός δραπέτης σε ένα περιοδεύοντα τσίρκο, αναζήτησε έναν γκουρού γνωστό ως ο Μεγάλος Γιόγκι, ο οποίος μπορούσε να διαλογιστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να ανυψώσει το σώμα του. Αν και δεν θέλει ο Γιόγκι να πάρει τον Ιμντάντ ως μαθητή, αναγκάζεται να του διδάξει τη μέθοδο διαλογισμού του, στην οποία ο Ιμντάντ εξασκείται για να αποκτήσει τις ικανότητές του. Ο Χένρι παίρνει το βιβλίο και εξασκεί προσεκτικά τους διαλογισμούς του Ιμντάντ σε διάστημα τριών ετών, αποκτώντας την ικανότητα να βλέπει μέσα από τραπουλόχαρτα. Ο Χένρι χρησιμοποιεί αυτές τις ικανότητες σε ένα καζίνο και βγάζει 30.000 λίρες στο μπλάκτζακ. Θα μπορούσε να κερδίσει πολλά περισσότερα αλλά σταμάτησε να ποντάρει για να μην διακινδυνεύσει να τραβήξει την προσοχή των υπευθύνων του καζίνου.
Το επόμενο πρωί, ο Χένρι, δυσαρεστημένος με την ευκολία με την οποία έβγαζε τα κέρδη του, πετάει τα χρήματα από το μπαλκόνι του στους δρόμους του Λονδίνου. Ένας αστυνομικός επιπλήττει τον Χένρι επειδή παραλίγο να προκαλέσει ταραχή και του προτείνει να βρει μια πιο νόμιμη μορφή φιλανθρωπίας.
Η "Υπέροχη ιστορία του Χένρι Σούγκαρ" είναι μια αμερικανική ταινία φαντασίας μικρού μήκους του 2023 σε σκηνοθεσία του σπουδαίου σκηνοθέτη Γουές Άντερσον. Βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Ρόαλντ Νταλ του 1977, η ταινία ταξιδεύει σε ένα ιδιόρρυθμο και μαγευτικό ταξίδι στη ζωή του ομώνυμου χαρακτήρα, του Χένρι Σούγκαρ.
Ο πυρήνας της ταινίας βρίσκεται στο μήνυμα της αυτογνωσίας και των απεριόριστων δυνατοτήτων του ανθρώπινου μυαλού. Μέσα από το ταξίδι του Χένρι, ανακαλύπτουμε ότι ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα που περιμένουν να εξερευνηθούν και ότι η πραγματική μαγεία βρίσκεται συχνά μέσα μας και περιμένει να ξυπνήσει. Ο Άντερσον χειρίζεται αυτό το θέμα με ευαισθησία και βάθος, εμπλουτίζοντας την ταινία με μια αίσθηση παιδικού θαυμασμού που είναι ταυτόχρονα συγκινητική και προκλητική.
Η "Υπέροχη ιστορία του Χένρι Σούγκαρ" του Γουές Άντερσον, είναι μια ιδιόρρυθμη και μαγευτική ταινία μικρού μήκους που ζωντανεύει το αγαπημένο διήγημα του Ρόαλντ Νταλ με όλη την εκκεντρικότητα και την οπτική φινέτσα που περιμένει κανείς από τον σπουδαίο σκηνοθέτη. Με διάρκεια λίγο κάτω από 30 λεπτά, αυτό το κινηματογραφικό διαμάντι καταφέρνει να συλλάβει την ουσία της αφήγησης του συγγραφέα, προσθέτοντας παράλληλα την χαρακτηριστική πινελιά μαγείας και ιδιορρυθμίας του σκηνοθέτη.
Ο Γουές Άντερσον χρησιμοποιώντας την τεχνική του stop-motion animation έχει ήδη μεταφέρει τον θαυμαστό κόσμο του Ρόαλντ Νταλ στο πανί με τον «Απίθανο κύριο Φοξ». Ο σκηνοθέτης στην «Υπέροχη ιστορία του Χένρι Σούγκαρ» βρήκε λειτουργικό για να αποδώσει το πνεύμα του συγγραφέα , να σπάσει τον τέταρτο τοίχο και να τοποθετήσει τους ηθοποιούς με τέτοιο τρόπο ώστε να απευθύνονται κατ’ ευθείαν στην κάμερα δηλαδή στους θεατές. Ακόμη ο σκηνοθέτης πειράζοντας ελάχιστα το κείμενο, βάζει τους ηθοποιούς να αποδίδουν όλη την πρόζα που εμπνεύστηκε ο Ρόαλντ Νταλ σχεδόν αυτούσια.
Μέσα στην ταινία όλα μοιάζουν ένα παιχνίδι, τα σκηνικά αλλάζουν «εν κινήσει» και ενώ η δράση δεν βγαίνει από τις ράγες της και ενώ οι ηθοποιοί ατάραχοι συνεχίζουν να αποδίδουν κάθε γραμμή και λέξη με εντυπωσιακή πιστότητα του κειμένου. Ο σκοπός είναι η ταινία να αποκαλύψει την τεχνική της, πώς δηλαδή είναι κατασκευασμένη με τεχνικά μέσα αλλά παράλληλα μοιάζει στη λειτουργία της με κάτι «φυσικό». Τα οπτικά εφέ της ταινίας, λοιπόν, είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο που χρησιμοποιεί με φαντασία ο Άντερσον, για να δημιουργήσει μαγευτικές σκηνές που μεταφέρουν το κοινό στον κόσμο της υπέρβασης του Χένρι. Από τις εκπληκτικές σκηνές του ήρωά μας που μαθαίνει να βλέπει χωρίς τα μάτια του μέχρι την ιδιόρρυθμη απεικόνιση των συναντήσεών του με διάφορους χαρακτήρες, τα οπτικά στοιχεία της ταινίας αποτελούν τη βάση του εγχειρήματος του δεξιοτέχνη Γουές Άντερσον .
Η ταινία αποτυπώνει τη μεταμόρφωση του Χένρι από μια πεζή και ανεκπλήρωτη ζωή σε μια ζωή γεμάτη δέος και θαυμασμό. Η ταινία Υμνεί τη δύναμη της φαντασίας και την ικανότητα του ανθρώπινου πνεύματος να ξεπερνά τους περιορισμούς του. Καθώς διευρύνεται η αντίληψη του Χένρι για τον κόσμο, διευρύνεται και η κατανόηση της διασύνδεσης όλων των πραγμάτων, καλλιεργώντας μια βαθιά αίσθηση ενσυναίσθησης και συμπόνιας.
Ο Γουές Άντερσον, γνωστός για το ιδιαίτερο οπτικό του στυλ και την ιδιόρρυθμη αφήγηση, μεταφέρει το μοναδικό κινηματογραφικό του χάρισμα στο " Η Υπέροχη ιστορία του Χένρι Σούγκαρ". Η σκηνοθεσία του Άντερσον είναι απλά υπέροχη, χρησιμοποιώντας τις μοναδικές συμμετρικές συνθέσεις του και τις ιδιόρρυθμες κινήσεις της κάμερας για να δημιουργήσει μια ονειρική ατμόσφαιρα η οποία αποδίδει άψογα την αφήγηση του Νταλ. Η ταινία είναι μια οπτική πανδαισία, με τις χαρακτηριστικές παστέλ χρωματικές παλέτες του Άντερσον και τα σχολαστικά δομημένα πλάνα να δημιουργούν μια ονειρική ατμόσφαιρα που συμπληρώνει ιδανικά τα φανταστικά στοιχεία της ταινίας. Η σκηνοθεσία του Γουές Άντερσον και η διαχρονική αφήγηση του Ρόαλντ Νταλ συνδυάζονται με τρόπο εμπνευσμένο για να δημιουργήσουν μια ταινία που προσκαλεί τους θεατές όλων των ηλικιών να ανακαλύψουν ξανά το θαύμα που υπάρχει στον κόσμο γύρω μας, κρυμμένο σε κοινή θέα. Είναι μια ιστορία αυτογνωσίας, περιπέτειας και των εξαιρετικών δυνατοτήτων που κρύβονται μέσα στον καθένα μας και περιμένουν να ξεκλειδωθούν.
Καλό είναι όταν δεν βλέπουμε κάτι, το οποίο μπορεί να δει κάποιος άλλος, επειδή έχει την ικανότητα, το χάρισμα ή απλώς τη σωστή θέση, να μας κάνει να θέλουμε να αλλάξουμε θεώρηση, οπτική ή έστω θέση. Γιατί όλα τα πράγματα έχουν κάτι θείο και μαγικό μέσα τους και η ευθύνη να το ανακαλύψουμε πέφτει ολάκερη πάνω μας.