του γράφοντος στην ιδιαίτερη στιχουργική μορφή των χάικου· ιδιαιτερότητα που μαρτυράται ήδη από τη σύνθεση του βιβλίου, μιας και δύο βιβλία με διαφορετικά εξώφυλλα ενσωματώνονται σε ένα υπό τον τίτλο «Τ’ ανοξείδωτα Χάικου», υπογραμμίζοντας τη διαχρονικότητα των νοημάτων, και με δύο υπότιτλους, Μασώντας πέτρες και Γεωτρύπανα χαράς. Αποστάγματα της σκέψης του συγγραφέα γύρω από τη ζωή ή τον σκοπό του γράφειν, «Δημόσιο κτήμα / Των ποιητών οι σκέψεις / Τίτλοι άυλοι», αλλά και τον έρωτα κατατίθενται με χαρακτηριστικό την εκφραστική πυκνότητα, χωρίς να υπολείπονται αμεσότητας ή μεστότητας.

***

Σιωπούν οι λέξεις

Και τίποτε ακόμη

Δεν ειπώθηκε.

⁓

Σκαλί το σκαλί

Στη ζωή κατακτούμε

Την ανηφόρα.

⁓

Ο χρόνος είναι

Οι έρωτες που ζούμε

Και τίποτ’ άλλο.