Επικοινωνία

Μπορείτε να στείλετε το κείμενο σας στο info@vetonews.gr & veto910@otenet.gr. Τηλ. 6947323650 ΓΕΜΗ 165070036000 On Line Media 14499

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΑΝΝΙΤΑ ΛΟΥΔΑΡΟΥ

ΑΝΝΙΤΑ ΛΟΥΔΑΡΟΥ

Είμαι ψυχοθεραπεύτρια ψυχαναλυτικής κατεύθυνσης μέλος του μη κερδοσκοπικού οργανισμού της Ελληνικής Εταιρείας Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής θεραπείας (μέλος του European Federation of Psychoanalytic Psychotherapy), όπου και εκπαιδεύτηκα παρακολουθώντας τον 7αετή κύκλο σπουδών της. Εργάζομαι ιδιωτικά σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο.

Τελευταίες σπουδές Ψυχολογία UK OPEN UNIVERSITY Msc ( πριν απ΄αυτό και επειδή η ζωή κάνει τους κύκλους της, πτυχίο Γεωλογίας Πανεπιστήμιο Πατρών, Msc Cass University Λονδίνο ) Λάτρης του γράφειν, του σκέπτεσθαι και της ζωής, της εξερεύνησης της ανθρώπινης ψυχής, του πως και του γιατί, της έντιμης και μάχιμης δημοσογραφίας, του θεάτρου,του κινηματογράφου, της ποίησης, και οποιουδήποτε άλλου μέσου που διατηρεί τον έρωτα με την ζωή. Πολλά κείμενα μου έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα ηλεκτρονικά site (aixmi.gr, vetonews.gr, protagon, maga.gr ).

Με χαρά διατηρώ την προσωπική μου σελίδα εδώ και δύο χρόνια στην διεύθυνση http:// ann-lou. blogspot.com και ονειρεύομαι πως κάποτε θα σταθώ ικανή και τυχερή να γράψω ένα βιβλίο.

Το ιστολόγιο της Αννίτας Λουδάρου http://ann-lou.blogspot.gr/

URL Ιστότοπου: http://ann-lou.blogspot.gr/
Τετάρτη, 10 Οκτωβρίου 2018 08:29

'Ο,τι μας κάνει καλύτερους

της Αννιτας Λουδαρου
Παιδεία είναι να ξέρεις να ακούς τον συνάνθρωπο σου όταν μιλάει.
Τετάρτη, 08 Αυγούστου 2018 09:21

Ένα τσαφ

της Αννίτας Λουδαρου
Οι άνθρωποι πεθαίνουν, καίγονται, πνίγονται. Τίποτα δεν μένει απ΄αυτούς. Μένουμε αμήχανοι μπροστά σε όλη αυτή την παροδικότητα. Όλα είναι στ΄αλήθεια είναι παροδικά.
Δευτέρα, 02 Ιουλίου 2018 08:13

Nα πιστεύεις στα θαύματα

   Υπάρχει ένα είδος ταξιδιού που δεν θέλει βαλίτσες, ούτε εισητήρια. Ταξιδεύεις έτσι χωρίς να το καταλάβεις σε χώρες ονειρικές, αν πιστεύεις στα θαύματα. Εκεί που οι άνθρωποι ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλον.  Εκεί που όταν ο ένας χάνει, ο άλλος συνθλίβεται. 
     Σ΄αυτές τις χώρες μπαίνεις από πόρτα μυστική. Μια κουβέντα φθάνει. Καμιά φορά μια εικόνα ή ένα βλέμμα. Έχω δει άνθρωπο να μπαίνει και από λυγμό. Το βλέμμα της κοπελιάς που κάθεται απέναντι στο τρένο. Ένα αγόρι που περνώντας τη διάβαση του παίρνει ο αέρας το εισητήριο. Δυο μονογράμματα χαραγμένα με σουγιά στο παγκάκι της πλατείας. Μια ιστορία που θα ακούσεις από το παλικάρι που αναπάντεχα βρέθηκε στο νοσοκομείο. Η παραφουσκωμένη τσάντα της που δεν αδειάζει ποτέ. 
    Έχει το ταξίδι μια τάξη, δυο τρεις φίλους, κάμποσα παθήματα μαθήματα, έχει ξεγελάσματα και τρίπλες απότομες, κοφτές, έχει χαστούκια στα μάγουλα, σκισίματα στα μπράτσα. Έχει πέρα - δώθε, γέλια μέχρι δακρύων, έχει στρατιωτάκια ακούνητα αγέλαστα και φτου ξελεφτερία για όλους. Έχει φάλτσα και σωστά, έχει λακούβες, καραμπόλες, έχει ένα σ΄αγαπώ να κρατάει μια ώρα, μια μέρα, μια πόλη. Έχει εσένα κι εμένα. 
      Είναι το ταξίδι άσκηση δύσκολης γεωμετρίας. Θέλει κότσια, γαστρικά υγρά, μυαλό και χέρι σίγουρο.  Θέλει γήπεδο αλλά κι αν δεν βρει ολόκληρο, φθάνει μια πλατεία, μια σέντρα. Θέλει λόγια που δεν λέγονται ποτέ. Θέλει βήματα μετέωρα, διφορούμενα και ασαφή, απ΄αυτά που λες για να συμπεριλάβεις, για να μην ξεχάσεις την λαλιά τ΄ανθρώπου. Όπως  απλά την μιλούσαν κάποτε στα καπηλειά. Θέλει ισημερινούς, κάθετες και παράλληλες συντεταγμένες να τις μετράς με το κουμπάσο και να χαράζεις πορείες. Ν΄αλλάζεις πορείες. Θέλει το άλμα, το πέταγμα, θέλει να δώσεις αίμα στα λόγια. 
    Το ταξίδι αντέχει εφτασφράγιστα μυστικά. Κρατάει υποσχέσεις. Δίνει όρκους, γράφει ιστορίες. Σβήνει ιστορίες.  Ταξιδεύεις και αφήνεις το κλειδί στην γλάστρα με τα λουλούδια του διαδρόμου.  Ο έρωτας είναι αιώνιος όσο κρατάει.  Κι εσύ δεν ξέρεις πως είναι η πόλη χωρίς αυτόν. Στο τέλος μαθαίνεις. Το ταξίδι ούτε τα ''ναι'', ούτε τα ''όχι'' αγαπάει. Δεν βάζει διλήμματα. Αυτά είναι για μουσκεμένα πουλάκια μελλοθανάτων ή έστω μελλοζώντανων που αναζητούν απαντήσεις.        
     Το ταξίδι θέλει το χρόνο του, θέλει τον πόνο του. Θέλει κι εσένα να πιστεύεις στα θαύματα.

Πέμπτη, 14 Ιουνίου 2018 09:04

Κάσου και Ρόδου γωνία

Της Αννιτας Λουδαρου
Φοιτήτρια ζούσα σ΄ένα σπίτι που δεν κλειδώναμε την πόρτα ποτέ. Βγαίναμε να πάμε στη σχολή κι αφήναμε την πόρτα ανοικτή.
Τρίτη, 20 Μαρτίου 2018 11:57

Ο ακροβάτης

της Αννίτας Λουδάρου
Δεν σε γνώριζα προσωπικά. Σε γνώρισα όμως μέσα από τους φίλους σου, γιατί είχες φίλους πολλούς. Είχες μεγάλη καρδιά μου είπαν και γέλιο τρανταχτό. Είχες χέρια δυνατά. Ήσουν ακροβάτης στα τεντωμένα σχοινιά.
Τετάρτη, 14 Μαρτίου 2018 10:47

Μαριονέτα

   της Αννιτας Λουδαρου
Aφουγκράζεται τους σφυγμούς του. Βρίζει, μετανιώνει, ερωτεύεται, προδίδει. Επιτίθεται από συνήθεια όπως τα αγρίμια και έπειτα παραλύει στην σκέψη πως σ΄αυτό που έπραξε ήταν αυτός. Αμφιβάλλει για οποιοδήποτε ψήγμα καλοσύνης
Πέμπτη, 15 Φεβρουαρίου 2018 11:28

Αναρριχώμενο φυτό

Της Αννίτας Λουδαρου
Μια μετρίου αναστήματος γυναίκα , γύρω στα σαρανταπέντε σπρώχνει ένα καρότσι με τρόφιμα στο σουπερ μάρκετ. Φοράει  καφέ παλτό , μαύρες  μπότες , μπλε πλεκτό κασκόλ στο λαιμό. Τα ρούχα της είναι λίγο φθαρμένα αλλά καθαρά . Τα μαλλιά της δεμένα σε αλογοούρα.
Κυριακή, 21 Ιανουαρίου 2018 09:33

Τζιμάκος

   της Αννιτας Λουδαρου
 Πάει μια βδομάδα που έμαθα για το θάνατο σου. 
Κοίτα σύμπτωση. Μόλις είχα βγει από μια ομάδα που μιλούσαμε για το θάνατο. Ξέρεις τι κάνουν οι άνθρωποι μπροστά στο θάνατο; Σκύβουν τα κεφάλια και ενώνονται για να περάσει από μπροστά τους η σορός. Σκύβουν τα κεφάλια τους και ενώνονται για να θυμηθούν
Σάββατο, 30 Δεκεμβρίου 2017 09:26

Ένας χρόνος

  της Αννιτας Λουδαρου
Στη πλάκα ενός ρολογιού οι δείκτες γυρίζουν κυκλικά.  Οι αστρολόγοι λένε πως ο μοναδικός αστερισμός που σχηματίζουν οι πλανήτες τη στιγμή της γέννησης του κάθε ανθρώπου είναι το διαρκές θέμα της ζωής του, είναι αυτό που καθορίζει την διαδρομή της ζωής του. Μοιρολατρικό μου φαίνεται αυτό. 
 
      Το κοριτσάκι με τα σπίρτα δεν είναι παραμύθι , αυτό πιστεύω. Είναι μια ιστορία απολύτως αληθινή . Πρώτο  σπίρτο και ο παράφορος έρωτας σου εμφανίζεται στο λεπτό σε αστροδευτερόλεπτα όμως χάνεται και μένεις εσύ και το  κενό. Δεύτερο σπίρτο και ντύνεσαι μαλάματα , παλεύεις , χτίζεις σπίτια , αγοράζεις τραπεζαρία, κρεβατοκάμαρα με ορμή όμως σε συμπαντοδευτερόλεπτα χάνονται κάτω από σκόνη στο πρώτο σεισμό. Τρίτο σπίρτο στο νοσοκομείο αντί για ανυπόμονες νοσοκόμες βλέπεις να υπάρχουν  άγγελοι  . Το σπίρτο όμως σβήνει σε απειροδευτερόλεπτα και εσύ έχεις χτυπηθεί αμείληκτα από την ίδια αρρώστια.  Στη πλάκα ενός  ρολογιού οι δείκτες γυρίζουν κυκλικά , ακριβώς όπως και η αυταπάτη.  
   Τον απολογισμό του χρόνου που πέρασε δεν τον κάνω ποτέ. 'Αλλωστε γιατί ; Αφού ο χρόνος φεύγει. Αυτοί που φεύγουν να πηγαίνουν στο καλό ή να πηγαίνουν στο διάολο. Δεν είναι ανάγκη να μας γράφουν. Ανοικτός θα παραμείνει ο σταθμός της Ομόνοιας απόψε για να προστατέψει τους άστεγους από το δυνατό ψύχος. Στην πλατεία στήθηκε μια πελώρια ρόδα που ακόμα δεν γυρνάει . Όταν αρχίσει να γυρνάει θα γυρνάει κυκλικά όπως οι δείκτες στη πλάκα του ρολογιού.
    Στο βλέμμα σου είδα λύπη για τα παιδιά που κρυώνουν στους δρόμους και έχει καταφέρει η λύπη εαυτών και αλλήλων να μας εξιλεώνει. Ζέστανε στο μαγκάλι του καστανά όλη σου την απώλεια.  Όταν μετράμε τον χρόνο ανάποδα ξέρω πως θα μετρά και το κορίτσι που ζει πια στην Κοπεγχάγη και η οικογένεια που έφυγε για Βερολίνο. Καλύτερα ή χειρότερα;   Εσύ θα πεις καλύτερα , εγώ θα πω χειρότερα , δεν είναι εκεί το θέμα.  Είναι κάπου αλλού , κάπου μακριά , κάτι άφησαν πίσω και δεν ήθελαν. 
     Είναι οι μέρες που μοιάζουν πιο σκοτεινές. Σαν κάποιος να δίνει την εντολή πως  υπερβήκαμε τα επιτρεπτά βήματα, απαγορεύεται πλεον ο προαυλισμός και θα μείνουμε σε απομόνωση διαρκείας.  Είναι οι μέρες που μετριόμαστε και βγαίνουμε λίγοι . Είναι μέρες που βγήκαν  οι υποχωρήσεις  σε πρώτο πλάνο.Είναι οι μέρες που κοιτάμε τα ταβάνια γεμάτοι ενοχές . Οι μέρες που μου λες πως δεν ερωτεύεσαι πια κανέναν και εγώ γεμίζω λύπη. 
  Μένει κάτι. Μια ξεχασμένη αίσθηση του μέτρου, του αληθινά αναγκαίου, του απαραίτητου, του ουσιώδους. Τα απαραίτητα είναι εντυπωσιακά κοινότοπα και προς μεγάλη μας έκπληξη δεν μας λείπουν όλα.  Χωρίς δαπάνες προβολής, χωρίς φλύαρες συμβάσεις,  χωρίς χλιδή και κούφια ματαιοδοξία αλλά με πίστη πως η ζωή έχει ένα εκατομμύριο λόγους και παραπάνω που αξίζει να την ζεις. 
     Την καρδιά του χειμώνα διαλέγει ο χρόνος για ν΄αλλάξει σκυτάλη. Μέσα στο δυνατό ψύχος θα γυρίσει άλλη μια στροφή ο δείκτης. Με τα ίδια υλικά, τα ίδια τούβλα θα είναι χτισμένος και ο καινούργιος χρόνος ; Τα ίδια προβλήματα; Kι αυτό που ονειρευτήκαμε μια άλλη καλύτερη ζωή είναι χιμαιρικό; Θα προχωράμε έτσι μέχρι που μετά από χρόνια από το παραθυράκι του μεγάλου ρολογιού θα βγει μια μαριονέτα και θα λεει '' όταν ήσασταν νέος..''; 
     Όχι!  Ο πραγματικός χρόνος δεν έχει αντίστροφες μετρήσεις. Κάποια πράγματα άργησαν βαριά και αφήνουν πίσω τους το βάρος της αργοπορίας.Την ώρα που το 16 θα  εκπνέει και εμείς θα εξακολουθούμε να ρωτάμε τους ανθρώπους αν μας αγαπάνε , να μην ξεχάστούμε και χάσουμε από τα μάτια μας τη φωτιά στο τζάκι.  Αυτή να τη κρατήσουμε δυνατά να καίει πάνω απο την εορταστική χοληστερίνη. Να κάψει όλη την σιωπή που φέρνει ο φόβος του καινούργιου. Μαζί και την μοναξιά που γδέρνει την φωνή μας ( όλων την φωνή). Μέχρι να ξημερώσει. 
Κυριακή, 17 Δεκεμβρίου 2017 08:24

Μόνοι

 της Αννιτας Λουδαρου
Κάποιοι πάει τρεις και τέσσερις για να κοιμηθούν. Από τα ανοικτά πατζούρια μπορείς να τους δεις να βουλιάζουν σε πολυθρόνες ακούγοντας μουσική ή σκυφτούς σε υπολογιστές να πληκτρολογούν. Να διαλέγουν τραγούδια ή να περνούν από τις σελίδες των φίλων τους για να δουν τα τελευταία.