Επικοινωνία

Μπορείτε να στείλετε το κείμενο σας στο info@vetonews.gr & veto910@otenet.gr. Τηλ. 6947323650 ΓΕΜΗ 165070036000 On Line Media 14499

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΑΝΝΙΤΑ ΛΟΥΔΑΡΟΥ

ΑΝΝΙΤΑ ΛΟΥΔΑΡΟΥ

Είμαι ψυχοθεραπεύτρια ψυχαναλυτικής κατεύθυνσης μέλος του μη κερδοσκοπικού οργανισμού της Ελληνικής Εταιρείας Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής θεραπείας (μέλος του European Federation of Psychoanalytic Psychotherapy), όπου και εκπαιδεύτηκα παρακολουθώντας τον 7αετή κύκλο σπουδών της. Εργάζομαι ιδιωτικά σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο.

Τελευταίες σπουδές Ψυχολογία UK OPEN UNIVERSITY Msc ( πριν απ΄αυτό και επειδή η ζωή κάνει τους κύκλους της, πτυχίο Γεωλογίας Πανεπιστήμιο Πατρών, Msc Cass University Λονδίνο ) Λάτρης του γράφειν, του σκέπτεσθαι και της ζωής, της εξερεύνησης της ανθρώπινης ψυχής, του πως και του γιατί, της έντιμης και μάχιμης δημοσογραφίας, του θεάτρου,του κινηματογράφου, της ποίησης, και οποιουδήποτε άλλου μέσου που διατηρεί τον έρωτα με την ζωή. Πολλά κείμενα μου έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα ηλεκτρονικά site (aixmi.gr, vetonews.gr, protagon, maga.gr ).

Με χαρά διατηρώ την προσωπική μου σελίδα εδώ και δύο χρόνια στην διεύθυνση http:// ann-lou. blogspot.com και ονειρεύομαι πως κάποτε θα σταθώ ικανή και τυχερή να γράψω ένα βιβλίο.

Το ιστολόγιο της Αννίτας Λουδάρου http://ann-lou.blogspot.gr/

URL Ιστότοπου: http://ann-lou.blogspot.gr/
Τετάρτη, 14 Νοεμβρίου 2018 07:54

Μαζεύουμε..

της Αννιτας Λουδαρου
Μαζεύουμε ουτοπίες με την ίδια λαχτάρα που κάποτε μαζεύαμε άμμο στα κουβαδάκια.
   - Θα με βοηθήσεις να χτίσω την ουτοπία μου; Να σκάψω και μέσα να μπω; 
Τετάρτη, 10 Οκτωβρίου 2018 08:29

'Ο,τι μας κάνει καλύτερους

της Αννιτας Λουδαρου
Παιδεία είναι να ξέρεις να ακούς τον συνάνθρωπο σου όταν μιλάει.
Τετάρτη, 08 Αυγούστου 2018 09:21

Ένα τσαφ

της Αννίτας Λουδαρου
Οι άνθρωποι πεθαίνουν, καίγονται, πνίγονται. Τίποτα δεν μένει απ΄αυτούς. Μένουμε αμήχανοι μπροστά σε όλη αυτή την παροδικότητα. Όλα είναι στ΄αλήθεια είναι παροδικά.
Δευτέρα, 02 Ιουλίου 2018 08:13

Nα πιστεύεις στα θαύματα

   Υπάρχει ένα είδος ταξιδιού που δεν θέλει βαλίτσες, ούτε εισητήρια. Ταξιδεύεις έτσι χωρίς να το καταλάβεις σε χώρες ονειρικές, αν πιστεύεις στα θαύματα. Εκεί που οι άνθρωποι ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλον.  Εκεί που όταν ο ένας χάνει, ο άλλος συνθλίβεται. 
     Σ΄αυτές τις χώρες μπαίνεις από πόρτα μυστική. Μια κουβέντα φθάνει. Καμιά φορά μια εικόνα ή ένα βλέμμα. Έχω δει άνθρωπο να μπαίνει και από λυγμό. Το βλέμμα της κοπελιάς που κάθεται απέναντι στο τρένο. Ένα αγόρι που περνώντας τη διάβαση του παίρνει ο αέρας το εισητήριο. Δυο μονογράμματα χαραγμένα με σουγιά στο παγκάκι της πλατείας. Μια ιστορία που θα ακούσεις από το παλικάρι που αναπάντεχα βρέθηκε στο νοσοκομείο. Η παραφουσκωμένη τσάντα της που δεν αδειάζει ποτέ. 
    Έχει το ταξίδι μια τάξη, δυο τρεις φίλους, κάμποσα παθήματα μαθήματα, έχει ξεγελάσματα και τρίπλες απότομες, κοφτές, έχει χαστούκια στα μάγουλα, σκισίματα στα μπράτσα. Έχει πέρα - δώθε, γέλια μέχρι δακρύων, έχει στρατιωτάκια ακούνητα αγέλαστα και φτου ξελεφτερία για όλους. Έχει φάλτσα και σωστά, έχει λακούβες, καραμπόλες, έχει ένα σ΄αγαπώ να κρατάει μια ώρα, μια μέρα, μια πόλη. Έχει εσένα κι εμένα. 
      Είναι το ταξίδι άσκηση δύσκολης γεωμετρίας. Θέλει κότσια, γαστρικά υγρά, μυαλό και χέρι σίγουρο.  Θέλει γήπεδο αλλά κι αν δεν βρει ολόκληρο, φθάνει μια πλατεία, μια σέντρα. Θέλει λόγια που δεν λέγονται ποτέ. Θέλει βήματα μετέωρα, διφορούμενα και ασαφή, απ΄αυτά που λες για να συμπεριλάβεις, για να μην ξεχάσεις την λαλιά τ΄ανθρώπου. Όπως  απλά την μιλούσαν κάποτε στα καπηλειά. Θέλει ισημερινούς, κάθετες και παράλληλες συντεταγμένες να τις μετράς με το κουμπάσο και να χαράζεις πορείες. Ν΄αλλάζεις πορείες. Θέλει το άλμα, το πέταγμα, θέλει να δώσεις αίμα στα λόγια. 
    Το ταξίδι αντέχει εφτασφράγιστα μυστικά. Κρατάει υποσχέσεις. Δίνει όρκους, γράφει ιστορίες. Σβήνει ιστορίες.  Ταξιδεύεις και αφήνεις το κλειδί στην γλάστρα με τα λουλούδια του διαδρόμου.  Ο έρωτας είναι αιώνιος όσο κρατάει.  Κι εσύ δεν ξέρεις πως είναι η πόλη χωρίς αυτόν. Στο τέλος μαθαίνεις. Το ταξίδι ούτε τα ''ναι'', ούτε τα ''όχι'' αγαπάει. Δεν βάζει διλήμματα. Αυτά είναι για μουσκεμένα πουλάκια μελλοθανάτων ή έστω μελλοζώντανων που αναζητούν απαντήσεις.        
     Το ταξίδι θέλει το χρόνο του, θέλει τον πόνο του. Θέλει κι εσένα να πιστεύεις στα θαύματα.

Πέμπτη, 14 Ιουνίου 2018 09:04

Κάσου και Ρόδου γωνία

Της Αννιτας Λουδαρου
Φοιτήτρια ζούσα σ΄ένα σπίτι που δεν κλειδώναμε την πόρτα ποτέ. Βγαίναμε να πάμε στη σχολή κι αφήναμε την πόρτα ανοικτή.