Τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας δεν οφείλονται στο Μνημόνιο. Εχουν βαθιές ρίζες, με πρώτο αίτιο την απουσία παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών ικανών να αντισταθμίσουν τις τεράστιες εισαγωγές που κάνει η χώρα για να ζήσει όπως ζει.

Κάποιοι λένε ότι η ύφεση και η όξυνση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε οφείλονται στην κακή διαπραγμάτευση του Μνημονίου. Ανοησίες, που όμως έχουν απήχηση διότι στην Ελλάδα θεωρούμε ότι η οικονομία είναι ένα καλό αλισβερίσι· «θα σου πω, θα μου πεις και μεγάλε θα τα βρούμε». Υφεση είχαμε και πριν από το Μνημόνιο (2008 - 2009), ύφεση θα είχαμε και χωρίς το Μνημόνιο, διότι μια οικονομία γεμάτη φούσκες αν δεν έχει δανεικά είτε ξεφουσκώνει σταδιακά -όπως γίνεται τώρα με το Μνημόνιο- ή σκάει με απρόβλεπτες συνέπειες, όπως θα γινόταν στην περίπτωση της χρεοκοπίας.

Αντιθέτως πολλά από τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας επιμένουν γιατί τα προηγούμενα χρόνια έγινε πολύ «καλή» διαπραγμάτευση του Μνημονίου. Μέτρα απελευθέρωσης της αγοράς, αποκρατικοποιήσεων, μείωσης του Δημοσίου κ.ά. που θα μπορούσαν να ξεκολλήσουν την οικονομία, τα διαπραγματευτήκαμε επιτυχώς με αποτέλεσμα να υφιστάμεθα τις συνέπειες της διαπραγμάτευσης που είναι η επιμήκυνση της ύφεσης.

Τρίτον: ουδείς στην Ευρώπη -πλην της παλαβής Αριστεράς- μιλάει για δημοσιονομική χαλάρωση της Ελλάδας. Ακόμη και ο κ. Φρανσουά Ολάντ (στον οποίο τόσες ελπίδες είχαμε εναποθέσει) μάς το είπε κατάμουτρα: «Οι Ελληνες πρέπει να τηρήσουν τα συμφωνηθέντα». Εκτός αυτού ο ίδιος προκρίνει για τη Γαλλία δημοσιονομική εξυγίανση. Σύμφωνα με το πρόγραμμά του θα μειώσει το δημόσιο έλλειμμα (της Γαλλίας) από το 5,4% στο 3% μέχρι το 2013 και θα το μηδενίσει μέχρι το 2016. Υπάρχει περίπτωση να πληρώνει για να συντηρούμε εμείς έλλειμμα που είναι σήμερα 9,5% του ΑΕΠ;

Η ανάπτυξη είναι καλοδεχούμενη, αλλά έχει προϋποθέσεις. Το ευρωομόλογο έργων που προκρίνεται χρειάζεται δανεισμό από τις αγορές. Φθηνός δανεισμός δεν πρόκειται να υπάρξει όσο συνολικά η Ευρωζώνη δεν δείχνει σημάδια συνοχής και οικονομικής ευρωστίας. Γι' αυτό οι Ευρωπαίοι βιάζονται να κλείσουμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το θέμα Ελλάδα· οι μεν επιμένουν να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα, οι δε να μας διώξουν για να έχει η κουτσουρεμένη Ενωση μεγαλύτερη πιστοληπτική ικανότητα. Ουδείς πάντως θα μας αφήσει να καταναλώνουμε δανεικά για να περνάμε καλά και να πληρώνουν αυτοί, όταν μάλιστα προκρίνουν πολιτικές λιτότητας για τους δικούς τους λαούς. Η πτώση της κυβέρνησης της Ολλανδίας το πιστοποιεί.

Τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι δεν υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας. Υπάρχουν, αλλά είναι άλλα από αυτά που κηρύσσουν οι δημαγωγοί. Το ίδιο το Μνημόνιο είναι μια σύμβαση υπό διαρκή διαπραγμάτευση, αλλά κανείς δεν θα συζητήσει να παραμείνει το έλλειμμα στο τριπλάσιο του ορίου που έβαλε το Μάαστριχτ. Η μεγαλύτερη όμως διαπραγμάτευση αφορά το αναπτυξιακό παράρτημα του δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας. Καλά είναι τότε να είμαστε παρόντες.

http://medium.gr