δεν τόλμησε συγκρούσεις και μεταρρυθμίσεις... Απομακρύνθηκε από εσένα που ένωσες τη φωνή σου μαζί με χιλιάδες άλλους, διέθεσες χρόνο από τη ζωή σου, έδωσες τη μάχη ζωής στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο πανεπιστήμιο...
Πιστεύω όμως ότι είναι ανιστόρητο, να σταματάμε στην σκληρή και αναγκαία κριτική και να ξεχνάμε πολιτικές επιλογές και έργα που άλλαξαν τη ζωή μας.
Μια σημαντική περίοδος ξεκίνησε το 1981. Κατοχυρώθηκε η δημοκρατική Πολιτεία χωρίς διακρίσεις, με αλλεπάλληλες μεταρρυθμίσεις στην αυτοδιοίκηση, στην υγεία, στην εκπαίδευση, στην γεωργία, στα κοινωνικά δικαιώματα, στις διαδικασίες συμμετοχής.
Στη χώρα ξεκίνησαν και ολοκληρώθηκαν μεγάλα αναπτυξιακά έργα, υποδομές, ζήσαμε την εθνική ανάταση της Ολυμπιάδας ενώ κατακτήσαμε δύσκολους στόχους, όπως η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ και το ευρώ που αμφισβητήσαμε και τώρα όλοι αγωνιούμε μη το χάσουμε.

Οι αριθμοί μιλούν πιο λιτά, αλλά, όπως πάντα, πιο ξεκάθαρα:
Το 1981 η χώρα είχε ύφεση 1,6 % και πληθωρισμό 24,9 %. Το 1988, όταν το ΠΑΣΟΚ παρέδωσε στην Συγκυβέρνηση, η χώρα είχε ανάπτυξη 4,3 % και πληθωρισμό 13, 5 %. Το πραγματικό εισόδημά μας είχε αυξηθεί κατά 41 %.

Το 1993, όταν το ΠΑΣΟΚ κλήθηκε και πάλι από τον λαό να αναλάβει τις τύχες της χώρας, η ανάπτυξη είχε υποχωρήσει στο -1, 6% και ο πληθωρισμός είχε σκαρφαλώσει στο 14, 4 %.
Το 2004, όταν παραδώσαμε τη διακυβέρνηση στον Καραμανλή, η ανάπτυξη είχε ανεβεί και πάλι στο 4, 4 %, ενώ ο πληθωρισμός κατέβηκε στο 2,9 %.Το κατά κεφαλήν εισόδημα των Ελλήνων ήταν τότε 20.607 δολάρια – η Ελλάδα έλαβε θέση ανάμεσα στις 25 πλουσιότερες χώρες του κόσμου!

Ακολούθησε η γνωστή σε όλους πενταετία Καραμανλή.

Το 2009 όταν ο λαός με την ψήφο του έβαλε τέλος στην απερίγραπτη εκείνη διακυβέρνηση, τα κρυφά ελλείμματα της χώρας μετρήθηκαν σε 34,3 δισεκατομμύρια ευρώ(!), η ανάπτυξη κατρακύλησε στο – 3,3 %, η ύφεση γινόταν δύο χρόνων, ενώ κανείς δεν γνώριζε το πραγματικό μας χρέος!!
Όλα αυτά όταν η κρίση είχε φθάσει στις πόρτες μας.
Το ΠΑΣΟΚ, δεν «δραπέτευσε», δεν κρύφθηκε πίσω από «καταγγελτικές» κορώνες.
Έκανε την επιλογή να αναλάβει την ευθύνη διάσωσης της χώρας, από πρωτόγνωρα για την οικονομική ιστορία φαινόμενα.
Ανασκουμπώθηκε και μέσα στη δυσκολότερη μεταπολεμική συγκυρία, μόνο, με όλο το «σύστημα» εναντίον του, και σε μια ακραία συντηρητική Ευρώπη κατάφερε:

 Να μη χρεοκοπήσουμε, να μη χαθούν δηλαδή μεμιάς τα μισά λεφτά από τις τσέπες των Ελλήνων, να μη βρεθούμε με ανέργους διπλάσιους από σήμερα, χωρίς φάρμακα, πετρέλαιο και τρόφιμα και με πληθωρισμό της τάξης του 30%
 Να απαλλαγούμε από το μισό χρέος μας με το «κούρεμα» και μάλιστα με τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών μας – κάτι που γίνεται για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά.

Ακόμα με πρωτοβουλία και άοκνες προσπάθειες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ δημιουργήθηκε ο "ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης" που πρωταγωνιστεί σήμερα ως θεσμός στα ευρωπαϊκά δεδομένα, ενώ από τα χείλη μας ακούστηκαν οι πρώτες κουβέντες για το ευρωομόλογο και για τον πανευρωπαϊκό χαρακτήρα της κρίσης.

Τρεις πρωθυπουργοί της δημοκρατικής παράταξης, ο καθένας στην εποχή του, έδωσαν στην εμπροσθοφυλακή τη μάχη για την ανάπτυξη και τη σωτηρία της Ελλάδας, όταν σήμερα οι κ.κ. Σαμαράς, Τσίπρας και Καμμένος κήρυξαν και κηρύττουν τον διχασμό σε «μνημονιακούς – δωσίλογους» και «αντιμνημονιακούς – πατριώτες».

Στις λαϊκίστικες αυτές συμπεριφορές το ΠΑΣΟΚ, που πλήρωσε ακριβά και την προσπάθεια και τα λάθη του, απαντά και πάλι με μια ολοκληρωμένη, ρεαλιστική πρόταση, τόσο για την εθνική συνεννόηση, όσο και για τη διακυβέρνηση της χώρας: την πρόταση του προέδρου του Ευάγγελου Βενιζέλου.

Η δημοκρατική παράταξη, ο προοδευτικός χώρος του Κέντρου και της υπεύθυνης Αριστεράς ήταν, είναι και θα είναι μια μεγάλη δύναμη στην ελληνική κοινωνία.
Αλλά για να υπάρξει οικοδόμημα πρέπει να υπάρξει θεμέλιο. Η επιπόλαιη και συστηματική καταστροφή των θεμελίων της παράταξης κάνει δύσκολη την οικοδόμηση του αύριο. Έχουμε ευθύνη να υπογραμμίσουμε τη θετική συνεισφορά στον τόπο, ταυτόχρονα με την αντικειμενική και δίκαιη κριτική των λαθών.
Ο σαρωτικός μηδενισμός δεν είναι κολυμβήθρα του Σιλωάμ για κανέναν. Οφείλουμε όλοι να εξηγήσουμε, να κάνουμε ουσιαστική και ψύχραιμη προσπάθεια, ώστε να υπάρξει στο Κοινοβούλιο ισχυρή η φωνή της ευθύνης, της ψυχραιμίας, της προσφοράς, όπως έγινε σαφής η εντολή για αλλαγή.
Είναι αναγκαίο για την επόμενη μέρα και τον τόπο, είναι προϋπόθεση για την επιτυχή ανασύνθεση του Κέντρου και της Αριστεράς, την έκφραση της Ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας την επόμενη μέρα.
Άννα Διαμαντοπούλου