λοιπόν που απορρόφησε ή θα απορροφήσει ο καλλικρατικός Δήμος Κοζάνης δεν εξυπηρετούν καμιά στρατηγική αειφόρου ανάπτυξης και περιβαλλοντικής αναβάθμισης, αλλά αναπαράγουν και πάλι τον παραγοντισμό, τη μικροπολιτική και τις εφήμερες λύσεις. Τα κονδύλια κατακερματίζονται και διασπαθίζονται σε δεκάδες μικρο-έργα ή «βουλώνουν τρύπες» των παλιών καποδιστριακών δήμων, ανάλογα με τις ανάγκες και τις πιέσεις των αιρετών και των κάθε είδους «μαζικών φορέων», οι οποίοι επιμένουν να βαφτίζουν τις δικές τους ανάγκες ως «ανάγκες του τόπου».

Τι να πρωτοδιαλέξει κανείς από τη λίστα με τα .. έργα πνοής του Πόρου: Απλήρωτοι λογαριασμοί δήμων στη ΔΕΗ (κατά το «δεν πληρώνω» που τελικά πληρώνουμε όλοι!), επισκευές και συντηρήσεις ρουτίνας (νεκροταφεία, γήπεδα), εξοπλισμός αποχιονιστικών, αμφιλεγόμενες μελέτες, προβολή (;) θεμάτων μετεγκατάστασης, ανακατασκευές πρώην δημαρχείων, προμήθειες, λειτουργικές δαπάνες, αμοιβές τεχνικών συμβούλων κλπ κλπ είναι μερικά από τα «έργα» που θα μας βάλουν σε .. τροχιά ανάπτυξης και θα μετατρέψουν την Κοζάνη σε «κέντρο των Βαλκανίων» (για να θυμηθούμε κι ένα παλιό σύνθημα του κ. Κουκουλόπουλου) ή «σε Κορνουάλη της Ελλάδας» (το αντίστοιχο του κ. Δακή).

Υπάρχουν και ορισμένα έργα που εντάσσονται στην πραγματική φιλοσοφία του Πόρου, αλλά είναι η μειοψηφία.

Προλαβαίνοντας τη συνηθισμένη δικαιολογία ότι μια σειρά έργων είναι απαραίτητα, (οδοποιία, δίκτυα κλπ) απαντούμε: Ναι, να επισκευαστούν οι δρόμοι, αλλά αυτό δεν είναι αντικείμενο του Πόρου. Οι υπόλοιποι Δήμοι και Περιφέρειες της χώρας (που δεν έχουν Τοπικό Πόρο) πώς κάνουν τη δουλειά τους ; Προφανώς χρησιμοποιούν τους τακτικούς και έκτακτους πόρους της Αυτοδιοίκησης (που αυτή την περίοδο δεινοπαθούν να τους πάρουν). Σε μας όμως υπάρχει λίγο ακόμη «ζεστό χρήμα» και βασιλεύει η αθάνατη ελληνική λογική : «άρπαξέ το πριν το αρπάξουν οι άλλοι» !

Για άλλη μια πενταετία λοιπόν οι προτάσεις του οικολογικού χώρου για διάθεση του Πόρου α) κατά 70 % σε μεγάλα έργα της μεταλιγνιτικής περιόδου ενταγμένα σε ένα πράσινο 20ετές σχέδιο β) κατά 30 % σε έργα ποιότητας ζωής, παραμένουν στο συρτάρι.

Δύσκολα μπορεί κανείς, όσο καλόπιστος κι αν είναι, να μη συνδέσει την πολιτική των τοπικών αρχόντων στο θέμα του Πόρου με την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο (σε τρία χρόνια τέσσερις εκλογές, μαζί με τις δημοτικές).

Και επίσης δύσκολο να μην σκεφτεί ότι, δώδεκα χρόνια μετά τη σχετική μήνυση των Οικολόγων (των μόνων που προσέφυγαν στη δικαιοσύνη για τον Πόρο), κανείς δεν εδέησε να συμμορφωθεί.

Βέβαια, μέσα στο χαμό των εκλογών τα κόμματα που θα μας συγκυβερνήσουν, μνημονιακά ή όχι, λίγο νοιάζονται για το αν οι λογικές που μας οδήγησαν στα μνημόνια ζουν και βασιλεύουν. Τις καταδικάζουν μεν στα συνθήματα, αλλά στην πράξη τις προσπερνούν μάλλον αδιάφορα, κλείνοντας τα μάτια στη διασπάθιση άλλων 18 εκατομμυρίων. Μας περισσεύουν, βλέπετε, αυτή την περίοδο...
Οικολόγοι Πράσινοι Κοζάνης