ούτε να υπάρξει ως αξιόλογη πολιτική δύναμη.
Δεύτερον έδωσε στο ΣΥΡΙΖΑ τόση δύναμη, ώστε να είναι το δόρυ και η ασπίδα του στη μάχη εναντίον της πολιτικής που θέλει να τον μετατρέψει σε φτηνό υποζύγιο, στερημένο από δικαιώματα, και πειθήνιο στις υπαγορεύσεις των αγορών, των δανειστών και των πολιτικών τους εκπροσώπων.
Τρίτον αποδοκίμασε με τρόπο σαφή και κατηγορηματικό τις αριστερές εκείνες δυνάμεις, το ΚΚΕ πρωτίστως, που αρνούνται την ανάγκη της ενότητας και επιμένουν σε ένα καταστροφικό ενδοαριστερό εμφύλιο.,
Διαβάζοντας όμως το αποτέλεσμα, θα πρέπει κανείς να απαντήσει: Γιατί οι πολίτες δεν έδωσαν την εντολή και τη δυνατότητα στο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει;
Γιατί ένα μέρος τους λύγισε στην πίεση από παντού και στην εκστρατεία του τρόμου, είναι μια λογική εξήγηση. Η οποία μοιάζει όμως λίγο με την εξήγηση της ηγεσίας του ΚΚΕ για την ήττα του –φταίει η πίεση που ασκήθηκε στο λαό.
Είναι αλήθεια βέβαια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δέχτηκε μια τεράστια, πρωτοφανή ακόμα και για τα δεδομένα της Ευρώπης και όχι μόνο της Ελλάδας, πίεση. Η οποία δεν μπορεί να μην είχε επίδραση στο εκλογικό αποτέλεσμα.
Μπορεί όμως, συνυπολογίζοντας τις ενδείξεις του πιεσόμετρου, να σκεφτεί κανείς ότι ο λαός έδωσε στο ΣΥΡΙΖΑ με την ψήφο του ένα σαφές μήνυμα και μια σαφή εντολή: Προετοιμάσου! Σε θέλω, βλέπω σε σένα μια ελπίδα, μια απελευθερωτική δυνατότητα, αλλά ακόμα δεν σε εμπιστεύομαι. Σου έδωσα τη δύναμη από ένα μικρό κόμμα του 4%-5% να γίνεις αξιωματική αντιπολίτευση. Απόδειξέ μου ότι αξίζεις αυτή την εμπιστοσύνη μου και μπορείς να κυβερνήσεις.
Αυτή θα μπορούσε να είναι μια θετική ανάγνωση του νικηφόρου αποτελέσματος. Και χρήσιμη από κάθε άποψη, τουλάχιστον πιο χρήσιμη από θριαμβολογίες και αναλύσεις περί νίκης σκιάς. Η ψήφος του λαού ως απαίτηση από το ΣΥΡΙΖΑ να λειτουργήσει ως μεγάλο κόμμα εξουσίας, αποφασισμένο και ικανό να αλλάξει τα πάντα, σημαίνει τα πάντα. Και θέτει τους πάντες μπροστά σε πρωτόγνωρες ευθύνες...

πηγη: εφ. ΑΥΓΗ