Στο υστερόγραφο όλων αυτών περίμενε η αλήθεια και η συγκατάβαση του πολιτικού-εκλογικού ακροατηρίου.

Κανένας δεν πίστευε ότι θα φύγουν οι βάσεις. Ούτε ψυχή δεν ακουμπούσε την αγωνία της για την ειρήνη στον εγχώριο πολιτικό λόγο. Αν θέλετε η πιο ρεαλιστική προσέγγιση είχε να κάνει με τη Λατινική Αμερική με αρκετά ελληνόπουλα να ταξιδεύουν στη Νικαράγουα για να βοηθήσουν στη συλλογή του καφέ.

Ας είναι. Ούτως ή άλλως ένας από τους ορισμούς της αφέλειας περιγράφεται με την εύπιστη ανάγνωση πολιτικών προγραμμάτων. Μέχρι εδώ και όχι τώρα. Το κείμενο με τα σημεία προγραμματικής σύγκλισης των τριών κομμάτων δεν είναι ένα χαρτί που το κάνεις χωνί ή καραβάκι να το ρίξεις στα νερά της λησμονιάς. Επίσης δεν είναι απλώς ένας μπούσουλας για να συνταχθούν οι προγραμματικές δηλώσεις -θυμίζω ότι οι προγραμματικές δηλώσεις Παπανδρέου δεν περιέγραφαν χώρα, αλλά έπαυλη. Είναι ένα κείμενο από το οποίο εξαρτάται η συνοχή της κυβέρνησης και της κοινωνίας.

Όμως φοβάμαι ότι υπάρχουν σημεία που θυμίζουν το αίτημα για την απομάκρυνση των βάσεων. Όσο και αν το ήθελε ο λαός, όσο και αν το περιέγραφε η κυβέρνηση, οι βάσεις έφυγαν όταν το αποφάσισαν οι Αμερικανοί. Δεν ξέρω τι ακριβώς αντιστοιχεί στις βάσεις. Υποθέτω η επιμήκυνση, η αποκατάσταση κάποιων εργασιακών, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές και, φυσικά, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, θέμα που οι τρεις απέφυγαν να αγγίξουν. Είμαι όμως σίγουρος για το ποιοι παίζουν τους Αμερικανούς. Και θα ήθελα να μάθω τι ακριβώς θα συμβεί έτσι και τα αιτήματα της προγραμματικής σύγκλισης βρουν τοίχο, κοινώς απορριφθούν από την τρόικα. Δεν με ενδιαφέρει αν η ΔΗΜΑΡ μείνει ή φύγει από την κυβέρνηση. Με ενδιαφέρει να μάθω ποιος είναι ο εναλλακτικός δρόμος. Ολόκληρη η προεκλογική περίοδος στηρίχθηκε στο ανύπαρκτο Plan B του ΣΥΡΙΖΑ. Καιρός είναι να μάθουμε και της κυβέρνησης. Τι θα κάνουν αν η τρόικα δεν δώσει όσα ζητήσουμε; 'Έχουν Plan B;

protagon.gr