Οι στρεβλώσεις –με παγκόσμια πρωτοτυπία– στη λειτουργία της δημόσιας ζωής, στη διάρθρωση του κράτους και των παρεχομένων υπηρεσιών είναι πολλές, επικίνδυνες και χρήζουν άμεσης διόρθωσης.

Ο νόμος 4009/2011 για την αναδιάρθρωση και τη διεθνοποίηση των πανεπιστημίων πρέπει να εφαρμοσθεί άμεσα. Οι όποιες υπαναχωρήσεις με τροποποιήσεις για τη δήθεν βελτίωσή του θα γελοιοποιήσει τη χώρα διεθνώς και θα αποδείξει για μία ακόμη φορά ότι η δύναμη των συντεχνιών των βολεμένων είναι κατά πολύ ανώτερη εκείνης των δυνάμεων της μεταρρύθμισης και της πάταξης της φαυλοκρατίας. Θα αποδείξει δε περίτρανα ότι δεν έχουμε κόψει τον ομφάλιο λώρο με τον λαϊκισμό και τη μετριότητα της Μεταπολίτευσης.

Θετική νότα αποτελεί η απόφαση των τριών αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση να επιταχύνουμε ως χώρα τις μεταρρυθμίσεις στον δημόσιο τομέα, να αποδείξουμε στην Ευρώπη ότι είμαστε αποφασισμένοι να βελτιστοποιήσουμε την απόδοση της κρατικής μηχανής και των πανεπιστημίων μας και στη συνέχεια να ζητήσουμε επιμήκυνση του χρόνου μηδενισμού του πρωτογενούς ελλείμματος και τροποποίηση των δυσμενών όρων του Μνημονίου.

Οπως γνωρίζετε, τα πανεπιστήμιά μας, αντί για πυλώνες οικονομικής, πολιτισμικής και τεχνολογικής ανάπτυξης της χώρας, μετατράπηκαν τις τελευταίες δεκαετίες σε κομματικά φέουδα. Οι φωτεινές εξαιρέσεις επιφανών ερευνητών και διακεκριμένων ακαδημαϊκών μονάδων με διεθνείς διακρίσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Η συνέχεια ήταν καταστροφική με την εμφύτευση δήθεν πανεπιστημιακών μονάδων και παραρτημάτων των ΤΕΙ σε κάθε πόλη και κωμόπολη, εφευρίσκοντας εξωτικά γνωστικά αντικείμενα και καθηγητοποιώντας άτομα χωρίς επιστημονικά προσόντα και, κατά συνέπεια, υποβαθμίζοντας τις ανώτατες σπουδές.

Η καταστροφική αυτή πολιτική στέρησε την κοινωνία μας από στελέχη στα «ταπεινά» επαγγέλματα, αφού ακόμη και σήμερα το 75% (αντί του 33% που είναι ο μέσος όρος για τις χώρες του ΟΟΣΑ) των απολυομένων από το Λύκειο εισέρχεται στα 500 τμήματα των 40 ΑΕΙ της χώρας.

Το αποτέλεσμα το βιώνουμε σήμερα με τις χιλιάδες αποφοίτων των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, οι οποίοι υποχρεώνονται να ξενιτευτούν για να βρουν εργασία. Την ίδια στιγμή, η αγροτική γη παραμένει χέρσα και ακαλλιέργητη με συνέπεια τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια να έχουμε δαπανήσει 63 δισ. ευρώ μόνο για την εισαγωγή αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων.

Ποιος θα μπορέσει να επιχειρηματολογήσει για την αναγκαιότητα της λειτουργίας 40 ΑΕΙ σε 76 πόλεις και κωμοπόλεις με 500 τμήματα, πολλά εκ των οποίων στερούνται φοιτητών, ενώ η Πολιτεία δαπανά τεράστια ποσά για να τα συντηρεί; Ποιος θα τολμήσει να υποστηρίξει ότι η Πολιτεία θα πρέπει να συνεχίσει να ανέχεται την παραμονή στα πανεπιστημιακά ιδρύματα νέων ανθρώπων που δεν συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά προφασίζονται ότι φοιτούν;

Τέλος, ποιος θα μπορέσει να εξηγήσει στους εργαζόμενους και στους επαγγελματίες ότι θα πρέπει να πληρώνουν από το υστέρημά τους και από χρήματα που δανείζεται η Πολιτεία προκειμένου να λειτουργούν ακαδημαϊκές μονάδες που δεν συμβάλλουν στο εθνικό προϊόν; Σε ποια χώρα του κόσμου τα πανεπιστήμια, και ιδιαίτερα τα πολυτεχνεία και τα ΤΕΙ, χάριν μιας δήθεν ιδεολογικής καθαρότητας, παραμένουν αποξενωμένα από τις επιχειρήσεις και τις παραγωγικές μονάδες, οι οποίες περιμένουν από την επιστήμη και την τεχνολογία να εκσυγχρονίσουν την παραγωγή τους, να αναπτύξουν νέα τεχνολογικά προϊόντα, να αρχίσουν τις εξαγωγές και να απασχολήσουν νέους επιστήμονες, τεχνίτες και ειδικευμένους εργάτες;

Ο ελληνικός λαός εναποθέτει τις ελπίδες του στη σημερινή κυβέρνηση. Η αποτυχία της να μεταρρυθμίσει άμεσα την Ελλάδα και να εφαρμόσει τους νόμους θα είναι το επιστέγασμα της διάλυσης της χώρας.

Ο κ. Ιωακείμ Γρυσπολάκης είναι καθηγητής στο Πολυτεχνείο της Κρήτης.*

πηγη: Εφ. Καθημερινή