Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η φιλολογία περί «Φωτόπουλου που κατεβάζει τους διακόπτες» κάτι κρύβει. Κάτι που δεν κρύβεται όμως...

Κατ' αρχήν τι σημαίνει κατεβάζει τους διακόπτες ο Φωτόπουλος; Πηγαίνει –νυκτωρ- ο γενειοφόρος συνδικαλιστής και κόβει το ρεύμα; Όχι βέβαια.

Πίσω από αυτή την επιλεγμένη διατύπωση κρύβεται ο πραγματικός στόχος: με αφορμή τη ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, να ακυρωθεί η έννοια της απεργίας γενικώς ως στρεφόμενη κατά της κοινωνίας...

Κανένας Φωτόπουλος δεν κατεβάζει διακόπτες - μόνος του. Όπως κανένας άλλος μεμονωμένος συνδικαλιστής δεν κάνει οτιδήποτε. Απλώς ένας κλάδος όταν κρίνει ότι έτσι πρέπει να κάνει, απεργεί. Νομίμως και όπως έχει δικαίωμα. Για οποιονδήποτε λόγο δεν νοείται να περιοριστεί αυτό το δικαίωμα. Για κανέναν. Και από κανέναν.

Κατά συνέπεια ως συνδικάτο η ΓΕΝΟΠ/ ΔΕΗ γενικώς έχει κάθε δικαίωμα να απεργήσει εφόσον τηρούνται οι νόμοι, ο εσωτερικός κανονισμός της και οι συνδικαλιστικοί κανόνες. Για όσο θέλει, όποτε θέλει και όπως θέλει. Χωρίς να ζητήσει τη γνώμη κανενός. Ούτε της κυβέρνησης, ούτε των κομμάτων, αλλά ούτε της κοινωνίας.

Δεν κάνουμε δημοψήφισμα στο γενικό πληθυσμό για να προκηρυχτεί μια απεργία. Ο κλάδος που την αποφασίζει έχει και την ευθύνη της. Για τη σκοπιμότητα, τη συγκυρία, τα αιτήματα...

Το πρόβλημα με τη ΓΕΝΟΠ δεν είναι ότι απεργεί -ή απειλεί να απεργήσει. Είναι ότι το κάνει συχνά για λάθος λόγους. Με λάθος αιτήματα.

Αν η ΔΕΗ θα είναι δημόσια ή ιδιωτική δεν είναι θέμα της αρμοδιότητας της ΓΕΝΟΠ. Είναι απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης, στην όποια ανέθεσε ο ελληνικός λαός αυτή την αναρμοδιότητα. Και στον οποίο η κυβέρνηση θα απολογηθεί για τον τρόπο που την άσκησε.

Η ΓΕΝΟΠ δικαιούται να έχει τη γνώμη της και να τη λέει. Δημοσίως και στις εσωτερικές διαδικασίες της ΔΕΗ στις οποίες μετέχει. Αλλά δεν δικαιολογείται να απεργεί γιατί δεν συμφωνεί με μια κυβερνητική απόφαση και να λέει ότι «δεν θα την επιτρέψει».

Δικαιούται να απεργήσει για να υπερασπιστεί συγκεκριμένα συμφέροντα των εργαζόμενων, απέναντι στον εργοδότη τους. Να προωθήσει αιτήματα που αφορούν τις συνθήκες εργασίας τους.

Αν αυτός ο εργοδότης είναι το δημόσιο ή ένας ιδιώτης δεν της πέφτει λόγος. Για την ίδια δεν αλλάζει τίποτε- τα αιτήματα είναι αιτήματα για έναν εργαζόμενο. Και επιλογή εργοδότη δεν μπορεί να γίνεται από ένα συνδικάτο.

Εκτός αν η προτίμηση που δείχνει σε μια μορφή εργοδοσίας κρύβει αλλά πράγματα- και συχνά κρύβει. Είναι γνωστή η διαπλοκή κράτους και συνδικάτων.

Σε κάθε περίπτωση η ΓΕΝΟΠ αν έχει κότσια και αν τη ακολουθούν οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ ας απεργήσει επ' άπειρον, αλλά για συνδικαλιστικούς λόγους.

Συνδικαλιστικός λόγος δεν είναι να υποκαθιστά τη Βουλή και να νομοθετεί η ίδια, ούτε την κυβέρνηση και να παίρνει πολιτικές αποφάσεις στη θέση της. Όπως δεν είναι συνδικαλισμός η απαίτηση για συνδιοίκηση των ΔΕΚΟ που έχουν πολλά συνδικάτα του δημοσίου τομέα και πρωτίστως η ΓΕΝΟΠ. Αυτό είναι καθαρό και δεν συζητείται σε μια δημοκρατική χώρα.

Συνεπώς μπορεί ανεμπόδιστα να απεργήσει, σήμερα κατά του εργοδότη που λέγεται δημόσιο, αύριο εναντίον ενός ιδιώτη εργοδότη ενδεχομένως. Αλλά να αποφασίζει ποιος θα είναι ο εργοδότης της δεν γίνεται. Ούτε να απεργεί γι' αυτό το λόγο. Ούτε για να υπερασπιστεί γενικώς την κοινωνία και τη χώρα. Γιατί ουδείς της ανέθεσε αυτή την αποστολή. Της ανέθεσαν μόνο οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ να υπερασπίζεται συγκεκριμένα εργασιακά δικαιώματα. Τίποτε άλλο.

Αλλά ας μην έχουμε αυταπάτες. Όσοι ξιφουλκούν κατά της ΓΕΝΟΠ εκμεταλλευόμενοι τα λάθη της, έχουν στο νου τους γενικώς το δικαίωμα της απεργίας. Ως πρόσχημα χρησιμοποιούν τη ΓΕΝΟΠ γιατί βολεύει. Επιδιώκουν να ακυρώσουν τον κανόνα ότι δικαίωμα της απεργίας σε μια δημοκρατική χώρα είναι διαπραγματεύσιμο. Όσοι προσπαθούν να το φορτίσουν αρνητικά ταυτίζοντας την άσκηση του με τον έναν ή τον άλλον συνδικαλιστή, το κάνουν εκ του πονηρού.

Όσοι παρουσιάζουν ισοπεδωτικά το ζήτημα της απεργίας κάνοντας λόγο για «Φωτόπουλους που καταβάλουν διακόπτες» αλλού το πάνε. Θέλουν να υποτάξουν την έννοια της απεργίας στην έννοια του... «γενικού συμφέροντος». Όπως το εννοούν οι ίδιοι κάθε φορά. Τώρα επικαλούνται την κρίση, την οποία οι ίδιοι δημιούργησαν. Λόγω της κρίσης να σιωπούν οι πολίτες, αλλά να μιλούν οι ίδιοι, ως σωτήρες πλέον.

Αλλά αν δεν απεργήσουν τώρα που ισοπεδώνονται από την κρίση, το ΔΝΤ και την τρόικα ποτέ θα απεργήσουν οι εργαζόμενοι; Αν δεν έχουν τώρα αγωνιστικό φρόνημα πότε θα έχουν;

Κατά ποσό τα συνδικάτα θα λάβουν τις αποφάσεις τους με υπευθυνότητα, ρεαλισμό, με αυτονομία απέναντι στα κόμματα και με σεβασμό στην υπόλοιπη κοινωνία είναι δικό τους θέμα και κρίνονται από αυτό. Ειδικά η ΓΕΝΟΠ που είναι επιβαρυμένη ιστορικά για τις συντεχνιακές συμπεριφορές της, κρίνεται πιο αυστηρά.

Τα λάθη της ΓΕΝΟΠ όμως δεν είναι λόγος για να κάνουν τους υπευθύνους και τους κριτές εκείνοι που έριξαν τους εργαζόμενους στην κρεατομηχανή του ΔΝΤ, που διέλυσαν τη χώρα με τις διαδοχικές κυβερνήσεις τους και που διέσυραν το συνδικαλισμό με τις πρακτικές τους ή τον προσάρτησαν στο κομματικό άρμα του με εργαλείο το δημόσιο χρήμα. Αν θέλουμε να μιλάμε για «Φωτόπουλους» και συνδικαλιστές πρέπει να μιλάμε και για τους πολιτικούς -με ονοματεπώνυμο- που εκμαύλισαν τον ελληνικό συνδικαλισμό.

ΥΓ. Όσο για τις αντιλήψεις που διατυπώνει κάθε τόσο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα σε ζητήματα λαϊκών κινητοποιήσεων, ακόμη και αν είχε όλο δίκιο του κόσμου -που δεν το έχει- ο μόνος που δεν μπορεί να το διεκδικήσει είναι ο ίδιος και το κόμμα του. Εκτός αν έχουν ξεχάσει τι έλεγαν και τι έκαναν κάθε φορά που βρισκόταν στη θέση του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Ή ποιός καθόταν χαμογελαστός δίπλα στον συμπαθή Φωτόπουλο μόλις πριν από τρία χρόνια. Εκτός αν τότε ήταν αλλιώς γιατί κυβερνούσε ο Καραμανλής.

protagon.gr