"Το σχέδιο «Αθηνά» για λουκέτο σε εκατόν πενήντα σχολές ΑΕΙ - ΤΕΙ", κάθε καλοκαίρι παίζουνε στο εσωτερικό των εφημερίδων και στα δελτία ειδήσεων.

Από το πρώτο έτος μου ως φοιτητής στην Κοζάνη, θυμάμαι αυτό το φαινόμενο να επαναλαμβάνεται συνεχώς, πολλές φορές και με ίδιο κείμενο απλά αλλάζοντας την ημερομηνία και τον τίτλο.

Το πρόβλημα όμως είναι εμφανές γενικότερα, όχι μόνο στην Κοζάνη! Και υπάρχει! Δεν είναι ούτε εύκολο και ούτε εφικτό κάτω από αυτές τις οικονομικές συνθήκες να συντηρηθεί ένας τόσο μεγάλος αριθμός διάσπαρτων τμημάτων, σχολών και πανεπιστημίων σε ολόκληρη την Ελλάδα. Ο σχεδιασμός ήταν λάθος από την αρχή! Παρόλα αυτά κάναμε σε κάθε χωρίο και πόλη από ένα τμήμα και δημιουργήσαμε 21 ΑΕΙ και 16 ΤΕΙ όχι επειδή τα είχαμε ανάγκη, αλλά για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους. Δημιουργήθηκαν και συνεχίζουν να λειτουργούν με μόνο στόχο την συλλογή ψήφων από την τοπική κοινωνία.

Το πανεπιστήμιο δυτικής Μακεδονίας δημιουργήθηκε πριν 9 περίπου χρόνια με παρεμβάσεις των Άννα Διαμαντοπούλου (βουλευτής ΠΑΣΟΚ), Πάρι Κουκουλόπουλο (Δήμαρχος Κοζάνης) και τον τότε υπουργό παιδείας Πέτρο Ευθυμίου. Η δημιουργία του πανεπιστημίου στην Κοζάνη ήταν ένα αίτημα των κατοίκων με στόχο την έλευση νέων φοιτητών για να ενοικιάσουν σπίτια, να αγοράσουν σουβλάκια και να γεμίσουν τις καφετέριες. Αυτά δεν τα λέω εγώ αλλά τα είπε πριν δύο περίπου χρόνια ο Πάρις Κουκουλόπουλος με την ιδιότητα του Υφυπουργού μεσά σε περιφερειακό συμβούλιο.

Χρόνια τώρα προσπαθούσαν όλοι αυτοί που τώρα ξαφνικά κόπτονται για το καλό του πανεπιστημίου να χωρίσουν τα χωράφια τους και τις αρμοδιότητες τους και δεν τα κατάφερναν. Μόλις πριν λίγο καιρό ακούσαμε τα πρώτα ευχάριστα νέα για την πανεπιστημιούπολη. 9 χρόνια μετά!!!

Το πανεπιστήμιό μας σε λίγους μήνες γίνεται 10 χρονών και παραμένουν ακριβώς τα ίδια προβλήματα από την μέρα που δημιουργήθηκε.

Όλα αυτά με ένα οικονομικό κόστος φυσικά, γιατί πολιτικό κόστος όσο συντηρείς τέτοια μικρά πανεπιστήμια και τμήματα δεν υπάρχει! Η τοπική αγορά σε στηρίζει αφού τους φέρνεις νέους «πελάτες»! Το οικονομικό κόστος όμως, αν αναλογιστεί κανείς ανά την Ελλάδα πόσες φορές επαναλαμβάνεται αυτό το πρόβλημα, είναι μεγάλο!

Τι γίνεται λοιπόν τώρα; Από το 2010 βρισκόμαστε στο ΔΝΤ και κάθε τόσο μας επισκέπτεται και η Τρόικα για να μας ελέγχει. Εντοπίστηκαν λοιπόν αυτού του είδους οι «σπατάλες» που σύμφωνα με τους Τροικανούς είναι απαράδεκτες (άλλωστε αυτοί έχουν συνηθίσει σε ιδιωτικά πανεπιστήμια και εκπαίδευση και τα θεωρούν παράλογα αυτού του είδους τα έξοδα). Μας ζητήθηκε λοιπόν από την Τρόικα, από την πρώτη μέρα που ήρθε στην Ελλάδα, να μειώσουμε των αριθμό των τμημάτων και των πανεπιστημίων μας. Οι Έλληνες πολιτικοί το καθυστερούσαν και το καθυστερούν φοβούμενοι το πολιτικό κόστος! Αλλά είναι κάτι που σίγουρα κάποια στιγμή δεν θα αποφευχθεί!

Όταν είχαμε πάει να συναντήσουμε τον υφυπουργό παιδείας Ι. Πανάρετο στα πλαίσια των κινητοποιήσεων μας την περίοδο των καταλήψεων το Μάρτιο του 2011, σε ερώτηση που του είχα κάνει σχετικά με τον φημολογούμενο τότε Καλλικράτη στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, απάντησε ρητά και κατηγορηματικά ότι "Ναι! Θα έχουμε Καλλικράτη στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά όχι με την μορφή που το φανταζόσαστε εσείς" χωρίς να προσθέτει τίποτε άλλο και χωρίς να συζητάει άλλο το θέμα. Το μόνο που επίσης μας είχε επιβεβαιώσει τότε, ήταν η μη συγχώνευση μας με τα ΤΕΙ δυτικής Μακεδονίας.

Έτσι λοιπόν τώρα που τα περιθώρια για οικονομική εξυγίανση και περικοπές στενεύουν πρέπει κάτι να κάνουν.

Το πρώτο στάδιο ξεκίνησε με το ν.4009/2011 για την παιδεία, σύμφωνα με τον οποίο καταργήθηκε πλέον η έννοια του τμήματος και πλέον έχουμε μόνο σχολές. Έτσι στα στοιχεία που τους παρουσιάζουμε φαίνεται σαν να έχουμε μία μείωση των τμημάτων, ενώ στην πράξη δεν έχει αλλάξει τίποτα! Σαν δεύτερο βήμα (το οποίο είναι και το "επικίνδυνο" στην υπόθεση) μείωσαν την χορήγηση χρημάτων προς τα ιδρύματα, με σκοπό να κάνουν πιο πειστικό την παραπάνω περικοπή των τμημάτων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αναγκαστούν οι εκάστοτε διοικήσεις των πανεπιστημίων να περικόψουν μαθήματα, καθηγητές, σίτιση κ.α.

Ακολουθώντας λοιπόν τώρα την ίδια δοκιμασμένη τακτική, θα καταργήσουν τα μικρά πανεπιστήμια. Έτσι το παρουσιάζουν, γιατί έτσι τους βολεύει! Στην πραγματικότητα θα υπάρξει μία διοικητική συγχώνευση δύο ή περισσοτέρων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με σκοπό να παρουσιαστούν μικρότεροι οι αριθμοί στην Τρόικα. Ότι έγινε στην ουσία και στα νοσοκομεία. Στην πράξη λοιπόν πάλι δεν αλλάζει τίποτα! Απλά παίζουμε με τις λέξεις. Το θέμα είναι να μελετήσουμε, το τι θα συνεπάγεται μία τέτοια κατάργηση - συγχώνευση! Αν θα έχουμε πάλι εκ νέου μειώσεις προϋπολογισμών κ.τ.λ. (που ήδη υπάρχουν), τότε θα αρχίσουμε να έχουμε μεγαλύτερα προβλήματα.

Τέτοιου είδους άρθρα (όπως του ΕΘΝΟΥΣ) πάντως λειτουργούν και ως λαγός. Ότι είχε γίνει δηλαδή και με την περίπτωση του Ι. Μανωλόπουλου του πρώην προέδρου της διοικούσας μας με την ιστορική φράση "μονόδρομος η συγχώνευσή μας με τα ΤΕΙ". Βάζουν στην ουσία ένα δημοσιογράφο (π.χ. Βίβιαν Μενέκου) ή ένα πρόσωπο του ακαδημαϊκού χώρου (π.χ. Γρυσπολάκης, Μανωλόπουλου) να πει μία είδηση-άποψη βόμβα, κόβουν αντιδράσεις και στην συνέχεια βρίσκουν τρόπο και στρατηγική να περάσουν αυτά που θέλουν.

Από το υπουργείο πάντως ακούγεται ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα μέχρι αρχές του 2013. Επίσης, και το πιο βασικό είναι, ότι αυτοί που είναι τώρα στην διοικούσα δεν είναι σίγουρο αν θα υπάρχουν σε λίγους μήνες! Το γιατί, φυσικά δεν αναφέρεται και δεν λεγεται από κανέναν (η μέθοδος του λαγού που λεγαμε...). Το πιό λογικό σενάριο που μπορώ να σκεφτώ είναι μία διοικητική συνένωση – συγχώνευση σύμφωνα με τα παραπάνω.

Κλείνοντας πάντως πιστεύω ότι δύσκολα θα αφήσει η Κοζάνη, το ενεργειακό κέντρο της Ελλάδας, να της πάρουν το πανεπιστήμιο. Έχει μια οικονομία στημένη πάνω στο πανεπιστήμιο και στο ΤΕΙ. Κρατώντας τα τμήματα στην Κοζάνη και συγχωνεύοντας το πανεπιστήμιο διοικητικά, δεν υπάρχει πολιτικό κόστος από πλευράς Κοζάνης και γενικότερα των μικρών επαρχιακών περιοχών, και η Τρόικα φεύγει ικανοποιημένη.

Τώρα για εμάς που μένουμε και βιώνουμε αυτές τις καταστάσεις σαν άρρωστοι στην εντατική υποβασταζόμενοι από τα ιατρικά μηχανήματα... δεν ξέρω τι είναι προτιμότερο... να τα τραβήξουμε από την μπρίζα και να δώσουμε ένα τέλος στα βάσανά μας; Ή να περιμένουμε να εφευρεθεί το φάρμακο που θα μας χαρίσει μία φυσιολογική ζωή;

Πέτρος Περλαντίδης Παπαδόπουλος
Φοιτητής ΤΜΠΤ