τεθωρακισμένων (Αυλώνα). Ως πατέρας και ως δημοσιογράφος πήρα το θάρρος να σας απασχολήσω από τον πολύτιμό χρόνο σας με την επιστολή μου, γιατί πιστεύω ότι πρέπει να γνωρίζετε από «πρώτο χέρι» σοβαρά ζητήματα, όπως αυτό που θα σας αναφέρω στην συνέχεια που αφορά την λειτουργία των αστυνομικών οργάνων της περιοχής μας.

Ο γιος μου έπεσε θύμα άγριου ξυλοδαρμού από χούλιγκανς το περασμένο Σαββατοκύριακο τα ξημερώματα της Κυριακής. Αναίτια και χωρίς την παραμικρή ενόχληση και αφορμή, δέχθηκε αυτός και ο φίλος του επίθεση 5-6 νεαρών επειδή απλά το αυτοκίνητο τους δεν έφερε πινακίδες Ημαθίας και θεώρησαν πιθανά, οι δράστες ότι πρόκειται για οπαδούς της φιλοξενούμενης ομάδας (Ολυμπιακός) που έδινε ματς το απόγευμα, με την ομάδα της Βέροιας στο στάδιο της πόλης. Οι δράστες επιτέθηκαν με σιδηρολοστούς πέτρες γροθιές και κλωτσιές στα δύο παιδιά που περίμεναν το φίλο τους ανυποψίαστοι στο αυτοκίνητο τους. Αποτέλεσμα να τραυματιστούν σοβαρά τα παιδιά και να μεταφερθούν στο νοσοκομείο Βέροιας αιμόφυρτα. Ο γιος μου έμεινε αναίσθητος από τα χτυπήματα και ευτυχώς οι δράστες θεώρησαν ότι είναι νεκρός από τα αίματα που έτρεχαν από το κεφάλι του, «καθαρίσαμε τον ένα βρωμογάβρο πάμε να φύγουμε» τους άκουσε να λένε ο φίλος του που δεν έχασε τις αισθήσεις του. Ο γιος μου μετά από επιτυχείς χειρουργικές επεμβάσεις, στο στρατιωτικό νοσοκομείο Θεσ/νικης (424), νοσηλεύεται ευτυχώς εκτός κινδύνου.

Κ. Υπουργέ

ο λόγος της όλης αναφοράς μου έχει να κάνει με την στάση της αστυνομίας στην υπόθεση. «Όλοι» στην Βέροια γνωρίζουν τους «συνήθεις υπόπτους» εκτός από την αστυνομία δίνοντας την αίσθηση ότι κωλυσιεργεί σκοπίμως. Πάρα τις καθημερινές μου ενοχλήσεις και πιέσεις στα αστυνομικά όργανα, πέρασαν τέσσερις μέρες από το περιστατικό, και δεν έχουν γίνει στοιχειώδες ενέργειες(προσαγωγές υπόπτων, μαρτυρίες, ταυτοπροσωπίες), δίνοντας η ίδια η αστυνομία το περιθώριο στους δράστες να δημιουργήσουν «άλλοθι» ...!

Κ. Υπουργέ

στην πολύπαθη Βέροια από τα γνωστά ανεξιχνίαστα εγκλήματα του παρελθόντος , κυκλοφορούν αυτή την στιγμή ελεύθερα εγκληματίες-δολοφόνοι. Αν από καλή τύχη εγώ δεν θρήνησα νεκρό το παιδί μου φοβάμαι πως κάποιος άλλος πατέρας σύντομα θα θρηνήσει για τον άδικο χαμό του παιδιού του.

Δουλεύω είκοσι πέντε χρόνια περίπου ως δημοσιογράφος καλύπτοντας και το αστυνομικό ρεπορτάζ στην Κοζάνη και στην ευρύτερη περιοχή της Δυτ. Μακεδονίας. Πρώτη φορά διαπιστώνω τέτοιου μεγέθους αδιαφορία, θα 'λεγα αναισθησία στην αστυνομία,(λυπάμαι πολύ για τον χαρακτηρισμό γιατί, πέραν των άλλων έχω γιό αστυνομικό). Ίσως έτσι να εξηγείται και η ανεξιχνίαστη υπόθεση του μικρού Αλέξη.

Θέλω να πιστεύω ότι θα εκλάβετε την επιστολή μου όχι τόσο ως μια διαμαρτυρία πατέρα αλλά ως ενός ενεργού πολίτη και δημοσιογράφου που οφείλει να καταγγέλλει τέτοιες συμπεριφορές δημόσιων λειτουργών και δη αστυνομικών που δεν τιμούν το ίδιο το σώμα και αφήνουν έκθετη τη δημόσια ασφάλεια μιας τοπικής κοινωνίας!

Κοζάνη 29.8.12

Σας ευχαριστώ

Δημήτρης Κατσογιάννης