Εξηγούμαι:

Έχω πολλάκις μιλήσει για την ανάγκη επιστροφής στην πολιτική με την αυθεντική έννοια του όρου. Για τις λέξεις Πόλις, Πολίτης, Πολιτισμός, Πολιτική που έχουν τόσο βάρβαρα στρεβλωθεί με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε. Έχω ακόμα, όπως πολλοί άλλοι, πει πολλές φορές πως είναι απαραίτητο να ορίσουμε εκ νέου τις έννοιες ΠΡΟΟΔΟΣ - ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ώστε καθένας να μπορέσει να τοποθετηθεί. Δεν θέλει μεγάλη ανάλυση για να φανερωθεί η τεράστια αυτή ανάγκη, η οποία θα αναδιατάξει συνολικά το πολιτικό σκηνικό και θα στείλει τις καρικατούρες στη φυσική τους θέση: Στις γελοιογραφίες.

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι όλα τα κόμματα (μη-κόμματα) αρνούνται πεισματικά να ανοίξουν τη συζήτηση για το σημερινό νόημα προόδου & αντίδρασης. Αποτέλεσμα; Μένουμε σε μια μετεμφυλιοπολεμική ανάλυση "αριστεράς" - "δεξιάς" - "κέντρου" και εκατέρωθεν "άκρων", οι οποία καμία σχέση δεν έχει με τη σημερινή πραγματικότητα.

Επόμενο αποτέλεσμα; Δημιουργούνται προσδοκίες που διαψεύδονται μεγαλειωδώς! Συνέβη με τον ΓΑΠ, συμβαίνει με τον Σαμαρά, θα συμβεί με τον Τσίπρα. Και μετά, τι;

Μια ακόμα ενδιαφέρουσα παράμετρος είναι ότι λόγω του γεγονότος ότι η "αριστερή" εκδοχή του ίδιου αποτυχημένου συστήματος καταρρέει νωρίτερα της "δεξιάς", το παλιό φάσμα δείχνει να μετακινείται προς τα δεξιά. Έτσι η αριστερά γίνεται κέντρο, το κέντρο δεξιά και η δεξιά, άκρα δεξιά. Δείτε ας πούμε τι έγινε με το (υποτιθέμενο) ΠαΣοΚ ή τι γίνεται τώρα με τον Κουβέλη...

Τι θα συμβεί λοιπόν το επόμενο διάστημα; Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα έρθει στην εξουσία σύντομα, αφού η απόσταση αντιπολιτευτικού λόγου - κυβερνητικών έργων τόσο για Σαμαρά όσο και για Βενιζέλο/Κουβέλη είναι τόσο μεγάλη που κανένας προπαγανδιστικός μηχανισμός δεν μπορεί να κρύψει. Τότε βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έρθει αντιμέτωπος με τις δικές του αποφάσεις. Ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να αποφασίσει αν θα διαλύσει το κόμμα του ή αν θα διαλύσει τη χώρα. Ότι και αν αποφασίσει τελικά, ο ΣΥΡΙΖΑ θα επανέλθει αυτόματα στις προ της 5ης Μαΐου δυνάμεις του, διότι πολύ απλά ο τρόπος που αντιπολιτεύεσαι καθορίζει και το πως θα κυβερνήσεις.

Όπως εξηγήσαμε λοιπόν, στο παλιό & ξεπερασμένο σύστημα αναφοράς, όλα τα "κόμματα" θα κινηθούν προς τα "δεξιά" - ήδη το έχουν κάνει άλλωστε. Τι θα σημάνει αυτό; Κάτι πραγματικά επικίνδυνο:

Τη συγκέντρωση πλειοψηφικών ρευμάτων γύρω από δυο κέντρα: Το ΚΚΕ, που θα συγκεντρώσει όλους τους απελπισμένους που τη δεκαετία του '80 και του '90 ψηφιζαν ΠαΣοΚ, και την Χρυσή Αυγή, που θα συγκεντρώσει όλους τους απελπισμένους που τη δεκαετία του '80 και του '90 ψηφιζαν Νέα Δημοκρατία.

Στο ερώτημα "τι θα συμβεί μετά;" δεν θα διακινδυνεύσω να δώσω απάντηση τώρα. Είναι βέβαιο πως η σύγκρουση θα είναι σφοδρή και ο σεβασμός στους θεσμούς από ελάχιστος έως ανύπαρκτος. Το ξαναζήσαμε εξάλλου από το 1946 έως το 1949 και πολλές φορές ακόμα παλιότερα στην ιστορία μας.

Λένε πως "η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα". Ας ελπίσουμε πως έχουν δίκιο. Φοβάμαι πολύ πάντως πως για να φτάσουμε στη δυναμική επιστροφή του ορθού λόγου, ίσως πρώτα χρειαστεί να βιώσουμε τον παραλογισμό των άκρων.

http://www.tsigos.gr