Η κ. Μέρκελ -παρά την άμετρη κι αιφνίδια αισιοδοξία που κατέλαβε τα ελληνικά ΜΜΕ φέτος το καλοκαίρι- είπε στην Αθήνα όσα έλεγε και στο Βερολίνο: «ελπίζει κι εύχεται να παραμείνει η χώρα στην ευρωζώνη». Αφού όμως η Ελλάδα εφαρμόσει το πρόγραμμα. Χώρες που παράγουν χρέος, όταν ήδη χρωστούν το 170% του ΑΕΠ, δεν μπορούν να χρηματοδοτούνται αενάως από τους άλλους. Η συνύπαρξη στην ίδια οικογένεια είναι διπλής ανάγνωσης: ισχύει για την αλληλεγγύη, αλλά ισχύει και για τις υποχρεώσεις.

Φυσικά η κ. Μέρκελ δεν θα μπορούσε να αγνοήσει όλα όσα έγιναν τα περασμένα τρία χρόνια και καρπώνεται τώρα ο κ. Σαμαράς. Το πρωτογενές δημοσιονομικό έλλειμμα μειώθηκε 20 δις. ευρώ κάτι που μεταφράστηκε σε πρωτοφανείς θυσίες εκ μέρους του ελληνικού λαού. Μόνο που δεν αρκεί. Το κράτος πρέπει να γίνει πλεονασματικό και κυρίως η χώρα πρέπει να προχωρήσει σε διαρθρωτικές αλλαγές που θα κάνουν την δημοσιονομική προσαρμογή βιώσιμη. Η θεαματική βελτίωση των αριθμών δεν εγγυάται τίποτε για το μέλλον, όταν το κράτος παραμένει ως έχει, η αγορά είναι κλειστή, οι επενδυτές πρέπει να περάσουν από σαράντα κύματα διαφθοράς και πολιτικού φαβορατισμού για να κάνουν την δουλειά τους.

Είναι λοιπόν θετική η επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελάριου στην Ελλάδα. Έστειλε ένα μήνυμα στους Έλληνες ότι δεν είναι μόνοι στον δύσκολο δρόμο της αναδιάρθρωσης της οικονομίας, αλλά τόνισε και στην κυβέρνηση ότι πρέπει να προχωρήσει στις διαρθρωτικές αλλαγές, που έτσι κι αλλιώς έχει συνομολογήσει.

πηγη:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ