όχι μόνο καταλαβαίνει ότι οι συνθήκες συμβαδίζουν με την άμεση ανακήρυξη, αλλά επίσης κατανοούν πλέον ότι η καθυστέρησή της αποτελεί πολιτικό κόστος διότι δεν υπάρχει πια καμιά δικαιολογία. Στην Ανατολική Μεσόγειο οι συμμαχίες δημιουργούνται και είναι προς όφελος της πατρίδας μας. Η Ιταλία έχει ενεργοποιηθεί με τις πρόσφατες επαφές και το ίδιο ισχύει για την Αλβανία. Όσον αφορά το Δίκαιο της Θάλασσας, η απόφαση της Αμερικής να κάνει προσάρτηση, το δικαιώνει επί του πρακτέου και το ενισχύει στρατηγικά και διαπραγματευτικά. Με όλο αυτό το πλαίσιο, ενεργοποιείται ένα πεδίο για την Ελλάδα, το οποίο σε συνδυασμό με την Κύπρο, μετατρέπεται σε πεδίο δράσης. Και ο λόγος είναι απλός. Μεγάλες εταιρείες ξεπέρασαν δίχως δυσκολία τις απειλές της Τουρκίας και αποφάσισαν να συνεργαστούν με την Κύπρο για τα οικόπεδα 2, 3, 9 και 11, διότι ξέρουν ότι οι κινήσεις της Τουρκίας είναι απλώς λεονταρισμοί δίχως καμία αξία. Η Κύπρος απέδειξε και αποδεικνύει ότι λειτουργεί στρατηγικά και διαχρονικά για το θέμα των υδρογονανθράκων, δείχνει το παράδειγμα χάρη στο έργο που παράγει ο Σ. Κασσίνης, ο οποίος είναι και στην ελληνική επιτροπή της ΑΟΖ. Υπάρχει λοιπόν αναπόφευκτα μια κίνηση δυναμική και συνδυαστική από τις δύο χώρες, έτσι ώστε να ενεργοποιηθεί η ΑΟΖ του ελληνισμού που συμπεριλαμβάνει και τις δύο ΑΟΖ. Κατά συνέπεια, αυτήν την περίοδο, όπου βρισκόμαστε στην τελική φάση για την θέσπιση της ΑΟΖ, θα ακούσουμε όχι μόνο βουλευτές να εκφράζονται θετικά για την ανακήρυξη, αλλά επίσης και υπουργούς από σημαντικά υπουργεία, αρχηγοί των κομμάτων και βέβαια τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Διότι πρέπει το Νομοσχέδιο της θέσπισης το οποίο είναι έτοιμο, να περάσει από την Βουλή των Ελλήνων και να το ψηφίσει κάθε βουλευτής, συνειδητά και με υπευθυνότητα.