"Λαϊκισμός", σκέφτηκε, καθησυχάζοντας κάπως την άρτι αφυπνισθείσα συνείδησή του.

Όπου βρισκόταν κι όπου στεκόταν, τον τελευταίο καιρό, ένιωθε την πίεση στο πετσί του. Τα προνόμια. Ποια προνόμια; Και εντάξει, να μειώσουν λίγο ακόμα τη βουλευτική αποζημίωση και τις παροχές, για λόγους εντυπώσεων. Και πώς θα γύριζε το βράδυ στο σπίτι να πει στη γυναίκα του ότι σήκωσε το χεράκι του να ψηφίσει κι έβγαλε τα ίδια του τα μάτια; Πώς θα αντίκριζε το βράδυ τα παιδιά του, τα οποία υπέφεραν ήδη από τη συμπεριφορά των συμμαθητών τους, που από τα αθώα πειράγματα είχαν περάσει σε πιο προχωρημένες μορφές εφηβικής κακεντρέχειας; Πώς θα έβαζε σε κίνδυνο το μέλλον τους;

Η ιστορία που μόλις αφηγήθηκα είναι βέβαια φανταστική, αγγίζει όμως με ρεαλιστικό τρόπο ένα από τα μεγάλα θέματα των ημερών. Δεν είμαι λαϊκιστής. Ανέκαθεν πίστευα ότι οι βουλευτές πρέπει να έχουν έναν καλό μισθό για να ασκούν απερίσπαστοι τα καθήκοντά τους, ώστε για να μην έχουν τον πειρασμό να υποκύψουν στις σειρήνες των ιδιωτικών συμφερόντων.

Ναι, αλλά οι καιροί έχουν αλλάξει. Δεν μπορείς, κύριε, να ψηφίζεις την καταστροφή εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών, διατηρώντας εσύ μεγάλο μέρος των προνομίων σου. Δεν μπορείς να καλείς τα λαϊκά στρώματα σε θυσίες (απαλλάσσοντας μάλιστα με διάφορα προσχήματα τους πλούσιους από την υποχρέωση να προσφέρουν αναλογικά το μερίδιό τους), και να μη δίνεις εσύ πρώτος το παράδειγμα της αυταπάρνησης.

Η λύση είναι μπροστά τους και κάνουν πως δεν τη βλέπουν: Πώς το είπε, να δεις, η τρόικα; Νάτο: "Ρήτρα ισοδυνάμων περικοπών"! Ένας αυτόματος μηχανισμός υποκατάστασης εσόδων όταν στην πορεία εφαρμογής των μέτρων παρουσιάζονται αποκλίσεις. Όσο κι αν η ιδέα είναι απεχθής, νομίζω ότι για την περίπτωση των βουλευτών και του τρόπου που νομοθετούν για τον ίδιο τους τον εαυτό είναι ό,τι πρέπει.

Ψηφίζεις ανώτερο πλαφόν στους μισθούς του Δημοσίου; Αυτομάτως το πλαφόν πρέπει να ισχύσει και για σένα. Παράταση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ανεξαρτήτως του χρόνου αρχικής πρόσληψης; Το ίδιο και για τη βουλευτική σύνταξη (η οποία πρέπει ούτως ή άλλως να καταργηθεί και ο χρόνος υπηρεσίας τους στη Βουλή να αναγνωρίζεται στο ασφαλιστικό ταμείο στο οποίο ανήκει ο καθένας, με την καταβολή, βεβαίως, τον αντίστοιχων εργοδοτικών και εργατικών εισφορών). Κατάργηση των πολλαπλών συντάξεων; Κατάργηση των πάσης φύσεως επιδομάτων και φοροαπαλλαγών; Πρώτα για τους βουλευτές και μετά για όλους τους άλλους.

Η κεντρική ιδέα είναι η εξής: Είναι ανήθικο να βάζεις τους ανθρώπους να νομοθετούν εναντίον των ίδιων τους των συμφερόντων. Πρώτον γιατί δεν πρόκειται να το κάνουν, και δεύτερον γιατί ποτέ η έγερση προσωπικών διλημμάτων δεν οδηγεί στην ορθή κρίση. Η Δημοκρατία δεν μπορεί να βασίζεται στην ύπαρξη αγαθών ανθρώπων στα κέντρα λήψης αποφάσεων, αλλά στην υιοθέτηση διαδικασιών που υποχρεώνουν τους ιθύνοντες να αποφασίζουν με κριτήρια ισονομίας και εξοβελίζουν όσους εξ αυτών αποτυγχάνουν να το πράξουν.

Το μόνο που δεν χρειαζόμαστε είναι ένας ακόμα νόμος για περικοπές στα βουλευτικά προνόμια. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι ένας νόμος που θα εξομοιώνει τη μοίρα των βουλευτών με τη μοίρα κάθε άλλου κοινού θνητού. Στο κάτω κάτω, είναι κι αυτός ένας τρόπος να αποκτήσουν απόλυτη επίγνωση του τι ακριβώς κάθε φορά ψηφίζουν.

Φυσικά, δεν βάζω όλους τους βουλευτές στο ίδιο τσουβάλι. Υπάρχει στη Βουλή και η αντιπολίτευση, που δίνει καθημερινά μάχες. Είπαμε όμως ότι η Δημοκρατία δεν είναι θέμα καλών προθέσεων. Κατά πώς φαίνεται, αύριο μεθαύριο θα κληθούν κι εκείνοι να κυβερνήσουν, και δεν χρειάζεται να βρεθούν κι εκείνοι μπροστά στο ίδιο δίλημμα μεταξύ κοινωνικού και συντεχνιακού συμφέροντος.

kasdaglis.wordpress.com

http://www.pheme.gr