Εδώ και λίγες μέρες ζούμε και επίσημα το τέλος των ψευδαισθήσεων. Η ψήφιση του Μνημονίου 3 κλείνει οριστικά τον κύκλο της Μεταπολίτευσης. Τα μέτρα που ψηφίστηκαν φτωχοποιούν ακόμη παραπάνω την κοινωνία και η χώρα μας μπαίνει σ' έναν αχαρτογράφητο δρόμο που κανένας μας δεν ξέρει που οδηγεί. Αυτή είναι πλέον η σκληρή αλήθεια, είτε μας αρέσει είτε όχι. Απλά και ξεκάθαρα μακριά από νεοφιλελεύθερους εξυπνακισμούς και αριστερές υπερβολές.

Το ραντεβού των πολιτικών μας με την αξιοπιστία και την συνέπεια πήγε χαμένο. Ζούμε πλέον την απόλυτη κορύφωση του ελληνικού δράματος που ακόμη και σήμερα κάποιοι επιμένουν να το ονομάζουν ''σωτηρία'' της χώρας. Πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι το Μνημόνιο ήταν η λάθος συνταγή και ότι δεν οδηγεί πουθενά, παρά μόνο στη διάλυση του κοινωνικού ιστού και της κοινωνικής συνοχής της χώρας. Αυτά τα μέτρα δε γνωρίζω αν λογιστικά είναι σωστά αλλά μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ανθρωπιστικά πλέον δε βγαίνουν. Γιατί καταλαβαίνουμε όλοι ότι άλλο τα λογιστικά βιβλία και άλλο η ζώσα κοινωνία.

Καταρχάς συμφωνούμε ότι στην Ελλάδα έχει συντελεστεί η βιαιότερη μείωση του βιοτικού επιπέδου χωρίς να υπάρχει ανάλογο ευρωπαϊκό ιστορικό προηγούμενο. Παρ' όλα αυτά το Μνημόνιο 3 ψηφίστηκε με τη λαϊκή εντολή της 17ης Ιουνίου να είναι νωπή. Να μην το ξεχνάμε αυτό.

Όσα είχαν ειπωθεί προεκλογικά ήταν λόγια του αέρα που ταιριάζει γάντι στη φούσκα της Μεταπολίτευσης. Από τη στιγμή που ''πρόθυμοι'' βουλευτές και καθώς πρέπει ''αναλυτές'' αποκαλούν ακόμη και σήμερα τις περικοπές που ψηφιστήκανε γενναίες, η λέξη ''δειλία'' αποθεώνεται στους προβολείς της Νεότερης Μεταπολιτευτικής μας ιστορίας και εξυψώνεται στα μάτια των ανθρώπων της καθημερινότητας.

Δεν έχουν καταλάβει ακόμα οι πολιτικοί ότι ''λίπος'' δεν υπάρχει πια. Το κράτος είναι διαλυμένο. Μόνο όσοι εθελοτυφλούν παραβλέπουν ότι ο χειμώνας που έρχεται θα είναι δύσκολος και μπορεί να συμβούν δύο τινά: Ή ο κόσμος θα τους διαολοστείλει και δε θα πληρώσει φράγκο απ' όσα ζητούν με αποτέλεσμα την κατάρρευση των ταμείων ή η κοινωνική έκρηξη δε θα έχει προηγούμενο. ''Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος'' έγραψε προφητικά ο Λουκιανός στους ''Νεκρικούς διαλόγους''.

Η κοινωνία μας ποτέ δεν ήταν τόσο απογοητευμένη και απαισιόδοξη για το μέλλον της.

Αλήθεια πόσοι από αυτούς που ευαγγελίζονται τη ''σωτηρία'' της χώρας μας και μας κυβερνούν έχουν πάει να ψωνίσουν, πόσοι έχουν καθίσει σε ουρά τράπεζας ή εφορίας; Πόσοι γνωρίζουν τι θα πει σε μία οικογένεια να υπάρχουν δύο και τρία μέλη της άνεργα ή να πληρώνεται από τον ιδιώτη όποτε του καπνίσει και να εξευτελίζεται καθημερινά για την καθημερινή της επιβίωση;

Αντ' αυτού μας λένε να κάνουμε υπομονή, η Ελλάδα θα σωθεί και θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο διεθνώς σε κάποια χρόνια!!Ξεχνάνε όμως ένα βασικό πράγμα.Ποιοί παίρνουν στα σοβαρά μία χώρα όπου οι κάτοικοι της σε μεγάλο ποσοστό θα ζούνε κάτω από τα όρια της φτώχειας; Ξεχνάνε ότι κανείς δε δίνει σημασία σε μία χώρα όπου η ύφεση ξεπερνάει πλέον τα πέντε χρόνια δημιουργώντας παγκόσμιο ρεκόρ.

Οι πολίτες έχουν αντιληφθεί ότι η φούσκα της ''μετρολαγνείας'' δε θα φέρει αποτέλεσμα γι' αυτό και σε λίγο καιρό η απόγνωση θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε οργή. Γι' αυτό, για να μας πάρουν σοβαρά και οι εταίροι μας θα πρέπει και αυτοί που μας κυβερνάνε να είναι σοβαροί. Στη χώρα μας όμως, η σοβαρότητα έχει χάσει το δρόμο της εδώ και χρόνια.

Και για να κλείνουμε. Ο λαός φωνάζει φτάνει πια με τα μέτρα. Θέλει να ζήσει. Θέλει να ελπίζει. Θέλει όραμα και συγκεκριμένο πρόγραμμα. Θέλει κάποιος να του πει για μία φορά την αλήθεια. Βαρέθηκε να τον κοροϊδεύουν και να του θέτουν ανόητα διλήμματα. Γιατί αλλιώς θα βρει τρόπο και θ' αντιδράσει.

O κοινωνικός ''Μεσαίωνας'' που έρχεται θα φέρει ριζική ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού. Η ψήφιση του Μνημονίου 3 θα κλείσει οριστικά τον κύκλο της Μεταπολίτευσης.

Τα κόμματα ένα προς ένα δημοσκοπικά καταρρέουν και το πολιτικό τους μνημόσυνο είναι κοντά. Το πολιτικό σύστημα μέσα από διάφορες κουτοπονηριές θα προσπαθήσει με νύχια και με δόντια να γαντζωθεί στην επιφάνεια. Όμως θα πρέπει να έχει κατά νου ότι η νέα Μεταπολίτευση δε θα γίνει από παλιά φθαρμένα υλικά, από παλιές ανακυκλωμένες αποτυχημένες συνταγές, δε θα σχηματιστεί εκ νέου μέσα από διακομματικές, συντεχνιακές πολιτικές συμφωνίες. Δε θα είναι δηλαδή ένα ακόμη προβλέψιμο προσκλητήριο άστεγων, άεργων φθαρμένων πολιτικών, αλλά αυτή τη φορά τη νέα Μεταπολίτευση θα την ορίσει η ίδια η κοινωνία.....

http://ikatanas.blogspot.gr