Σε πρακτικό διότι το πεδίο πρέπει να είναι ξεκάθαρο, για να μπορέσουμε να προσελκύσουμε στρατηγικούς επενδυτές στην ΑΟΖ. Επιπλέον σε αντίθεση με την θέσπιση, οι οριοθετήσεις γίνονται πάντα με διμερείς σχέσεις, κατά συνέπεια οι διαπραγματεύσεις είναι απαραίτητες. Σε αυτή τη φάση πρέπει να λειτουργήσουμε στρατηγικά και πάντα βέβαια στο πλαίσιο που προβλέπουν τα άρθρα του Δικαίου της Θάλασσας. Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να κάνουμε μια ανάμειξη μεταξύ ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, αλλιώς δεν θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε την ευελιξία της ΑΟΖ ως οικονομική έννοια. Πρέπει επίσης να μην πέσουμε στην παγίδα της λεγόμενης συνολικής επίλυσης με πολλά κράτη, διότι αυτή η διαδικασία επιτρέπει τα πάντα λόγω της θεωρίας παιγνίων. Οι στρατηγικές συμπεριφορές είναι σε αυτό το πλαίσιο τόσο πολύπλοκες που το τελικό αποτέλεσμα είναι ριψοκίνδυνο. Πρέπει να υπενθυμίσουμε σε όλους ότι οι έρευνες για τους υδρογονάνθρακες και στη συνέχεια η εξόρυξη και η εκμετάλλευση έχουν ανάγκη μόνο και μόνο μία οριοθέτηση στη περιοχή ενδιαφέροντος. Συνεπώς δεν υπάρχει καμιά ανάγκη να γίνουν ταυτόχρονα οριοθετήσεις σε ένα γενικό πλαίσιο. Επίσης κάθε οριοθέτηση είναι ανεξάρτητη από τις προηγούμενες και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δεδικασμένο. Ακόμα και αν προωθηθεί σε γενικό πλαίσιο η χρήση της μέσης γραμμής δεν πρέπει να εισχωρήσουμε σε μια γενική διαπραγμάτευση, διότι τα πράγματα μπορούν ν' αλλάξουν πολύ γρήγορα, ειδικά αν υπάρξει ένα πεδίο δράσης για τους νομικούς από τα διάφορα κράτη. Πρέπει λοιπόν να είμαστε συγκεκριμένοι και να παραμείνουμε σ' ένα ξεκάθαρο τοπίο για τις διαπραγματεύσεις των οριοθετήσεων, διότι γνωρίζουμε ήδη ότι όταν βιαζόμαστε και βάζουμε μαζί πολλές έννοιες πάνω στην ίδια συμφωνία είναι δύσκολο να μην χτυπηθεί νομικά για οποιαδήποτε λεπτομέρεια. Σημασία δεν έχει να κάνουμε μόνο καλές διαπραγματεύσεις, πρέπει και το αποτέλεσμα να είναι ανθεκτικό για να έχει διαχρονικότητα και αξία για την πατρίδα μας.