Για όλα αυτά που μας προξενούν στεναχώρια και αγανάκτηση.
Σκέφτομαι όμως ότι όλοι μιλούν για συνέδρια «εκ του μηδενός» και ίσως πρέπει να μας απασχολήσουν τα θεμελιώδη ζητήματα των αρχών και των αξιών.
ΤΩΡΑ στην ΑΡΧΗ και ΑΠΑΞ.
Τα τρέχοντα πολιτικά θέματα θα είναι συνεχώς και επιτακτικά μπροστά μας. Οι βάσεις όμως πάνω στις οποίες θα στηριχθούν οι απαντήσεις, πρέπει να είναι σταθερές και αταλάντευτες.
Γι' αυτό θα τοποθετηθώ για τα θεμελιώδη ζητήματα αρχών και αξιών.
Ζούμε σε μια εποχή όπου συνειδητά, ποικιλοτρόπως και κατά συρροή γίνεται καταπάτηση του Συντάγματος (τα παραδείγματα είναι περιττά).
Ζούμε σε μια εποχή όπου η 3η Ελληνική Δημοκρατία έχει κλείσει τον κύκλο της.
Περάσαμε όμως στην 4η Ελληνική Δημοκρατία;
ΟΧΙ.
ΔΕΝ είναι Δημοκρατία αυτό.
Μπήκαμε στην περίοδο (επιτρέψτε μου τον όρο) του ΠΡΩΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ ΜΕΤΑ ΨΗΦΟΥ (για τα προσχήματα) που στηρίζεται στην ανεξέλεγκτη (ελεύθερη τη λένε) διακίνηση των κεφαλαίων όπου γης και στα ψευδεπίγραφα ιδεολογήματα της νέας τάξης πραγμάτων.
Ποιά είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της νέας τάξης πραγμάτων
• Εδραιώνεται επιτακτικά ως νέο πολιτικό σύστημα που άρχισε να εφαρμόζεται από τη δεκαετία του 80 με τους Ρίγκαν και Θάτσερ
• Συμπαρασύρει στην πορεία τις χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας και τις λεγόμενες χώρες BRICS.
• Δημιουργούν ανακατατάξεις συνόρων, υποκινούν αραβικές ανοίξεις, επεμβαίνουν βάναυσα σε ολόκληρη την Αφρική.
• Αλλοιώνουν συνειδητά το νόημα των λέξεων για να παραπλανούν και να χειραγωγούν την κοινή γνώμη με εργαλείο τα ΜΜΕ.
• Προάγουν την πολύπολιτισμικότητα για να δικαιολογήσουν την προγραμματισμένη μετακίνηση πληθυσμών σύμφωνα με την κίνηση των κεφαλαίων.
• Οι πολιτικοί αποποιούνται της ευθύνης και του ρόλου τους, κρατώντας μόνο την εξουσία του προσκηνίου, παραχωρώντας στην ουσία τη λήψη των σημαντικών αποφάσεων στην τάξη των ΕΙΔΗΜΟΝΩΝ - τεχνοκρατών οι οποίοι με αναλγησία και κυνισμό κινούν τα νήματα παγκοσμίως.
• Αλλά πρωτίστως και κυρίως διαλύουν την παιδεία. Παγκοσμίως. Επέλεξαν η κάθε νέα γενιά να είναι λιγότερο παιδευμένη από την προηγούμενη. Απλά μεταδίδουν γνώσεις που εξυπηρετούν το σύστημα. Γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι η λύση κάθε κρίσης, ξεκινά από τη παιδεία.
Στην Ελλάδα ταυτόχρονα έχει ριζώσει από παλιά και ένα δεύτερο αγκάθι.
Ο Γεώργιος Βαρβούτης βουλευτής Κοζάνης και υπουργός εθνικής οικονομίας παρατηρούσε στην εφημερίδα «Μακεδονία» το 1950:
«Η οικονομική ολιγαρχία – η οποία έχει την έδραν της εις τας Αθήνας και τον Πειραιά – δεν κυριαρχεί δια της οικονομικής ικανότητος, δεν παράγει ευθηνότερα ούτε οργανώνει εμπορικά. Επιβάλλεται, τουναντίον και κυριαρχεί δια των παρασκηνίων και των προνομίων και επιτυγχάνει τούτο με όλα τα πολιτικά και κυβερνητικά κομματικά καθεστώτα. Δεν αποτελεί οικονομικήν πρόοδον αλλ' οπισθοδρόμησιν και παρασιτισμόν. Δρα εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, αλλά και εις βάρος της παραγωγικής βιομηχανικής και εμπορικής τάξεως, εις βάρος ιδίως των αγ
ροτών, των βιοτεχνών, των εργατών αλλά και εις βάρος ακόμη των ικανών βιομηχάνων και εμπόρων. Η οικονομική ολιγαρχία είναι εκείνη που αποκομίζει τα υψηλά άνομα κέρδη και τα εξάγει εις το εξωτερικόν, ενώ η χώρα μας έχει ανάγκην ανασυγκροτήσεως δια να ζήση. Αποτελεί η οικονομικοπολιτική αυτή ολιγαρχία παρασιτικόν μονοπώλιον και καρκίνωμα, το οποίον έχομεν όλοι υποχρέωσιν και προ παντός η πολιτική ηγεσία και αι παραγωγικαί και εργαζόμεναι τάξεις να καταλύσωμεν».
Σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Επιπλέον από ιδρύσεως του σύγχρονου Ελληνικού κράτους για λόγους γεωστρατηγικούς και γεοοικονομικούς οι μεγάλες δυνάμεις χρησιμοποιώντας την τακτική του διχασμού ταλαιπωρούν αυτό τον τόπο θέτοντας συνεχώς διλήμματα.
Θυμίζω ενδεικτικά:
Αγγλόφιλοι – Γαλλόφιλοι - Ρωσόφιλοι
Βασιλιάς ή Σύνταγμα
Βασιλιάς ή Βενιζέλος
Εμφύλιος σπαραγμός
Καραμανλής ή τανξ
Καραμανλής ή Παπανδρέου
Το νέο δίλημμα της Ελληνικής κοινωνίας ΜΝΗΜΟΝΙΟ – ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΟ αποτελεί συνέχεια αυτών.
Μετά την μεταπολίτευση, εκτός από τις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις, δημιουργήθηκαν κατά καιρούς πολιτικοί σχηματισμοί που κατάφεραν να μπουν στη Βουλή για κάποια χρόνια λόγω συγκεκριμένων πολιτικών συγκυριών χωρίς όμως να αποβάλουν τα θνησιγενή χαρακτηριστικά τους.
Τα κόμματα αυτά λειτούργησαν ως κομήτες του πολιτικού συστήματος της χώρας και ως βαλβίδες εκτόνωσης της αγανάκτησης των πολιτών και όταν εξέλειπαν τα αίτια δημιουργίας τους και κυρίως η «χρησιμότητά» τους στο σύστημα, εξαφανίστηκαν εν μία νυκτή.
Δεν στηρίχτηκαν σε στέρεα θεμέλια αρχών και αξιών παρά μόνο στη συγκυρία.
Δεν υιοθέτησαν αληθινό ιδεολογικό υπόβαθρο και κατά συνέπεια αεροβατούσαν.
Όλα το κόμματα και τα κινήματα, αφού μιλάνε για νέα αρχή, πρέπει να διδαχθούν από αυτό.
ΠΩΣ ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΝΤΑΙ;
Εμφανίζουν χαρακτηρίστηκα – λίγο ως πολύ - κόμματος κομήτη;
Όποιο κόμμα ή κίνημα θέλει να έχει διάρκεια πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι δημιούργημα ή μετεξέλιξη της συγκυρίας της κρίσης αλλά ΑΔΗΡΙΤΗ ΑΝΑΓΚΗ του λαού, που λόγω της λανθάνουσας πορείας του τόπου στα χρόνια της μεταπολίτευσης με ευθύνη μιας συγκεκριμένης γενιάς και του άκρατου λαϊκισμού, η ανάγκη αυτή που προϋπήρχε, βρισκόταν σε ύπνωση.
Το νέο πολιτικό σκηνικό πρέπει να εδραιωθεί σε στέρεο έδαφος.
Και το στέρεο έδαφος αυτό συνοψίζεται σε μια λέξη:

Συνεχίζεται

Γιάννης Β. Γκουντιός
Ηλεκ/γος Μηχ/γος Μηχανικός τε